De vrouw die alleen jaagde
De vrouw die alleen jaagde
-
Serie
-
Auteur(s)
-
Uitgeverij(en)
-
Jaar van uitgave
-
Thrillzone score
-
Deel deze recensie
Cryptologie-expert Linn Ståhl heeft gezworen nooit meer met de politie samen te werken. Maar wanneer een oude vriend van de extreem-linkse beweging waar ze ooit lid van was, contact met haar opzoekt en niet veel later dood wordt aangetroffen, kan Linn niet anders. Met tegenzin stemt ze in om rechercheurs Rickard Stenlander en Erik Svensson bij te staan. Al snel beseft ze dat ze niet loyaal kan blijven aan zowel de politie als aan de beweging. Om niemand te hoeven verraden, start Linn op eigen houtje een parallel onderzoek naar de vermoedelijke infiltrant die de leden van de beweging één voor één lijkt uit te schakelen.
Net zoals in de vorige boeken van Magnus Jonsson is ook nu weer het nazi-extremisme en de linkse tegenhanger hiervan een hoofdthema. In De vrouw die alleen jaagde neemt Linn Stahl een veel prominentere rol in dan deel twee van de trilogie, De aasgieren.
Het verhaal begint en eindigt met een knal, alles komt samen en het lijkt erop dat dit het einde is van Linn Stahl. In De aasgieren kreeg je als lezer nog af en toe de tijd om adem te halen. In deel drie is hier geen sprake van. Het niveau en de intensiteit zijn ongekend hoog en de manier waarop de verhaallijnen geschreven zijn getuigt van groot vakmanschap. Het helpt wel als je deel twee ook gelezen hebt om de eerdere verhaallijnen in te passen in deel drie.
Je leest het verhaal vanuit verschillende perspectieven; Linn, de politie, linksextremisme en rechtsextremisme. Je krijgt uit al deze hoeken kruimels toegeworpen die je maar te volgen hebt om uiteindelijk bij een onwaarschijnlijk einde uit te komen. Dit einde komt abrupt, is ongelooflijk en laat je in verwarring achter.
Linn Stahl blijkt heel goed in staat om in haar eentje een verhaal te kunnen dragen met op de achtergrond haar sidekicks van de politie, Rickard en Erik, die ze steeds meer kan waarderen als mens. Met het instituut politie blijft ze echter wat moeite houden.
Het beklemmende gevoel wat je vanaf pagina één hebt komt vooral uit de rechtsextremistische hoek, waarbij geloofwaardigheid een hoofdrol speelt. Magnus Jonsson weet het zo te draaien dat je heel geboeid door wil lezen omdat de spanning er gedurende het gehele verhaal volop zit.
Soms heb je van die verhalen waarvan het jammer is dat je ze uit hebt. En dit is er zo een, maar misschien is het goed om op je hoogtepunt te stoppen, tenminste als het stoppen definitief is…
Magnus Jonsson, schrijver en middelbare school docent is geboren en opgegroeid in de wijk Soderhalm in Stockholm, de wijk waar de verhalen van Stieg Larsson zijn geinspireerd. Dit voel je in alles maar is zeker niet storend en van kopieergedrag is al helemaal geen sprake.
Toen ik het boek In Cold Blood van Truman Capote gelezen had was ik verkocht. Ik wilde meer boeken in dit genre gaan lezen. En dat is gelukt kan ik melden! Ik lees, als het even kan, iedere dag. Eerst alleen voor mezelf maar sinds 2020 ook als jurylid voor de Bronzen en Zilveren Vleermuizen van het Nederlands Thrillerfestival. Nu mag ik ook recenseren voor Thrillzone! Het verandert niets aan het plezier van lezen, wel krijgt het een extra laag, en dat is mooi.
Schrijf jouw recensie!