Maria Grund groeide op in de omgeving van Stockholm en heeft het grootste deel van haar carrière in de film- en mediabranche gewerkt. Na periodes in New York en Londen woont ze nu op het eiland Gotland. De hoofdzonde is haar debuut.

Op een eiland voor de kust van Zweden wordt een veertienjarig meisje dood gevonden. Haar polsen zijn doorgesneden en op haar heup staat het getal 26 geschreven. Haar dood wordt al snel als zelfmoord bestempeld. Een dag later wordt aan de andere kant van het eiland het verminkte lichaam van de eigenaresse van een antiquariaat gevonden. In haar hals heeft ze twee snijwonden die een kruis vormen. Inspecteur Sanna Berling en haar nieuwe collega Eir Pedersen ontdekken al snel dat er een verband moet zijn met het veertienjarige meisje. Dit is het startschot van een hele reeks gewelddadigheden op het eiland.

We beleven de gebeurtenissen vanuit het perspectief van Sanne en Eir: ze kennen elkaar niet, zijn totaal verschillend en moeten elkaar nog helemaal leren kennen en dat levert, zeker in het begin, soms wat ongemakkelijke situaties op. Voor Eir is dit niet de baan waar ze op zit te wachten maar ze besluit er toch maar het beste van te maken. We leren zowel Sanne als Eir nauwelijks kennen in dit boek: ze blijven erg aan de oppervlakte. Zo heeft Eir een zus waar ze zich behoorlijk veel zorgen over maakt: dit wordt door Grund een paar keer benoemd maar ze geeft er helaas geen uitwerking aan. Het is jammer dat de personages zo oppervlakkig blijven, want zo krijg je er als lezer geen feeling mee en maakt het je dus ook niet zo veel uit wat er met ze gebeurt. Hopelijk zal Grund hier in een tweede boek wat meer aandacht aan besteden.

Grund schrijft erg gedetailleerd en dat komt het tempo in het verhaal niet altijd ten goede. Het boek is niet heel erg spannend, maar gelukkig tovert Grund wel een aantal onverwachte plotwendingen uit haar hoge hoed die de lezer niet altijd zal zien aankomen. De dader komt als een enorme verrassing en dat is een groot compliment aan het adres van de schrijfster. Al met al is De hoofdzonde een aardig debuut maar Grund laat wel zien dat niet alles wat uit Scandinavië komt meteen een voltreffer is.