Voor zijn research van de thrillerserie rond The Gray Man heeft de Amerikaanse bestsellerauteur Mark Greaney heel wat landen bezocht. Tijdens intensieve trainingskampen met militairen, heeft hij uitgebreid geoefend in het gebruik van vuurwapens en medicijnen op het slagveld. Greaney is tevens een deskundige op het gebied van strijdtactiek en arrestatietechnieken. Na Onder schot, dat tevens voor Netflix is verfilmd, is Doelwit het tweede naar het Nederlands vertaalde boek uit de explosieve reeks.

De gevreesde huurmoordenaar Court Gentry heeft jarenlang gewerkt als geheim agent bij de CIA. Zijn bijnaam is The Gray Man; hij staat bekend als een perfecte moordenaar die geen sporen achterlaat. Vier jaar geleden hebben zijn collega’s hem verraden. Om te kunnen overleven was hij toen verplicht zich tegen zijn oude wapenbroeders te keren. Wanneer hij van een ex-teamgenoot - waarvan Court dacht dat die overleden was - het verzoek krijgt om een bijna onmogelijke missie te voltooien, aanvaardt hij toch de klus. Dit keer verwacht men dat hij een doelwit ontvoert, om nadien zijn gevangen prooi keurig over te dragen aan het betrokken CIA-team. Deze Amerikaanse inlichtingendienst wil echter ook Court om het leven brengen.

‘Er zijn twee soorten mensen op deze wereld. Slechts twee. Schapen en wolven. Court was een wolf, dat wist hij maar al te goed.’

Het verhaal speelt zich deels af in Afrika, voornamelijk in Soedan; doch de opdracht van de Gray Man leidt hem eveneens naar Azië. Vanaf de korte proloog aan de Ierse kust is de spanning voelbaar; deze blijft nagenoeg de volgende vierhonderd pagina’s constant aangehouden. Tegen een politiek getinte achtergrond speelt zich een actie- en spionagethriller af, waarin de grote held onophoudelijk moet denken aan het redden van zijn eigen vel. Uiteraard gaat dit lukken en blijft hij in leven, zo niet zou het meteen het einde van de serie betekenen.

Het gaat er zo goed als constant snoeihard aan toe, waarbij de vaart soms hoog oploopt. Als lezer krijg je nauwelijks de gelegenheid om even op adem te komen. De ontwikkelingen en conflictsituaties volgen elkaar zodanig snel op, dat het welhaast ongeloofwaardig begint te lijken. De karakters zijn integraal neergezet als een afzonderlijk onderdeel van de plot. Zelfs de Gray Man ontkomt niet aan het feit dat hij eerder een vlak personage is; met weinig diepgang. Hopelijk werkt de auteur dit gegeven wel grondig uit in een van de volgende seriedelen. Verder is Doelwit een onderhoudende thriller, helemaal niet ingewikkeld en weergegeven in een toegankelijke taal.

‘Hij was gewoon een machine die wat meer olie nodig had dan vroeger. De Gray Man sjorde bij wijze van test aan de spullen die aan zijn borst, tussen zijn knieën en op zijn rug hingen, liep langzaam de helling af en stortte zich in de zwarte lucht.’

Valt het boek in de smaak, dan heb je nog meerdere uren leesplezier in het vooruitzicht. Intussen zijn immers reeds twaalf verhalen verschenen met de Gray Man als protagonist; in de originele Engelse versie welteverstaan.