De mooiste Tour de France is voor veel Nederlanders nog steeds die van 1980. Het was de Tour die Joop Zoetemelk won. Hij was overigens niet de enige Nederlander die ooit de Tour won; ook Jan Janssen won het al eens maar dat was al in 1968; ’80 ligt dan toch verser in het geheugen. Aangezien het al weer 40 jaar geleden is, is het boek dat Mart Smeets er over schreef geactualiseerd met een nieuw voorwoord; De Tour van ’80.
In 1980 ligt het Nederlandse wielrennen op een hoog niveau. Het is de tijd van de Raleigh ploeg van Peter Post, van Joop Zoetemelk, Johan van der Velde, Henk Lubberding en ook van concurrent Hennie Kuiper. Tijdens de Tour van ’80 is de grootste concurrent van de man uit het Zuid-Hollandse Rijpwetering de Franse Bernard Hinault. Bijgenaamd ‘De das’, fietst de Fransman de stenen uit de straat. Totdat hij in een etappe last krijgt van een blessure en moet afstappen. Aan Jopie het woord, want nu moet hij het waarmaken. En dat blijkt nog niet zo gemakkelijk, want hij is de eerste week niet in vorm. Sterker nog, de Raleigh ploeg moet alle zeilen bijzetten om weinig tijd te verliezen. Toch is het aan het eind van de drie weken in Parijs Joop Zoetemelk die de gele trui om zijn schouders heeft.
Mart Smeets was er in Parijs niet bij, destijds. Hij schrijft dat hij in Moskou was voor de door de communisten georganiseerde Olympische Spelen. Als het echter aan een man ligt die hem later op straat aanspreekt met “ik heb nog met je gesproken in Parijs, weet je nog?” besluit Smeets over deze roemruchte Toureditie een boek te schrijven. Hij pluist alle radio- en tv-uitzendingen na, interviewt betrokkenen, leest alles wat erover te lezen is en het resultaat is De Tour van ’80.
In De Tour van ’80 loopt de lezer chronologisch alle etappes van die editie na. Smeets doet verslag van het verloop, van de winnaar, van het sentiment en vooral hoe het gaat met de Raleigh ploeg van Zoetemelk. Het levert een bijzonder interessante inkijk in van de Tour van 1980, maar ook van het sentiment van die tijd. Zo wordt de NOS ploeg van Smeets door de Nederlandse renners in eerste instantie dat seizoen geboycot. Reden; de NOS stelt te lastige vragen over onder andere doping. En daar zijn Kuiper en consorten niet zijn van gediend. Het is interessant hoe de verhoudingen zijn ten opzichte van het heden. De media is tegenwoordig veel meer een waakhond van de sport en wordt ook als zodanig ‘gerespecteerd’ door de renners, al vindt bijvoorbeeld Tom Dumoulin de media tegenwoordig (om andere redenen, die van privacy) ook soms wel vervelend.
Smeets weet de Tour van 1980 met zijn boek echt tot leven te wekken. Het is gedetailleerd en goed geschreven en is voor de wielerliefhebbers echt verplichte kost. De nuchtere, rustige Zoetemelk is heel anders dan de explosieve Hinault. Maar die moet afstappen, tot verdriet van de chauvinistische Fransen. Die betichten Zoetemelk dan ook al snel van ‘te berekenend en defensief koersen’. Of dat zo is? Lees het boek maar, en oordeel zelf. De Nederlandse Raleigh ploeg blijkt echter zeer succesvol; tien etappezeges en twee ploegentijdritoverwinningen. Best prima, toch?
De Tour van ’80 is een prachtige inkijk in de historische Touroverwinning van Joop Zoetemelk en weet de tijdsgeest perfect tot leven te roepen. Verplichte kost voor de wielerliefhebber!
In 1980 ligt het Nederlandse wielrennen op een hoog niveau. Het is de tijd van de Raleigh ploeg van Peter Post, van Joop Zoetemelk, Johan van der Velde, Henk Lubberding en ook van concurrent Hennie Kuiper. Tijdens de Tour van ’80 is de grootste concurrent van de man uit het Zuid-Hollandse Rijpwetering de Franse Bernard Hinault. Bijgenaamd ‘De das’, fietst de Fransman de stenen uit de straat. Totdat hij in een etappe last krijgt van een blessure en moet afstappen. Aan Jopie het woord, want nu moet hij het waarmaken. En dat blijkt nog niet zo gemakkelijk, want hij is de eerste week niet in vorm. Sterker nog, de Raleigh ploeg moet alle zeilen bijzetten om weinig tijd te verliezen. Toch is het aan het eind van de drie weken in Parijs Joop Zoetemelk die de gele trui om zijn schouders heeft.
Mart Smeets was er in Parijs niet bij, destijds. Hij schrijft dat hij in Moskou was voor de door de communisten georganiseerde Olympische Spelen. Als het echter aan een man ligt die hem later op straat aanspreekt met “ik heb nog met je gesproken in Parijs, weet je nog?” besluit Smeets over deze roemruchte Toureditie een boek te schrijven. Hij pluist alle radio- en tv-uitzendingen na, interviewt betrokkenen, leest alles wat erover te lezen is en het resultaat is De Tour van ’80.
In De Tour van ’80 loopt de lezer chronologisch alle etappes van die editie na. Smeets doet verslag van het verloop, van de winnaar, van het sentiment en vooral hoe het gaat met de Raleigh ploeg van Zoetemelk. Het levert een bijzonder interessante inkijk in van de Tour van 1980, maar ook van het sentiment van die tijd. Zo wordt de NOS ploeg van Smeets door de Nederlandse renners in eerste instantie dat seizoen geboycot. Reden; de NOS stelt te lastige vragen over onder andere doping. En daar zijn Kuiper en consorten niet zijn van gediend. Het is interessant hoe de verhoudingen zijn ten opzichte van het heden. De media is tegenwoordig veel meer een waakhond van de sport en wordt ook als zodanig ‘gerespecteerd’ door de renners, al vindt bijvoorbeeld Tom Dumoulin de media tegenwoordig (om andere redenen, die van privacy) ook soms wel vervelend.
Smeets weet de Tour van 1980 met zijn boek echt tot leven te wekken. Het is gedetailleerd en goed geschreven en is voor de wielerliefhebbers echt verplichte kost. De nuchtere, rustige Zoetemelk is heel anders dan de explosieve Hinault. Maar die moet afstappen, tot verdriet van de chauvinistische Fransen. Die betichten Zoetemelk dan ook al snel van ‘te berekenend en defensief koersen’. Of dat zo is? Lees het boek maar, en oordeel zelf. De Nederlandse Raleigh ploeg blijkt echter zeer succesvol; tien etappezeges en twee ploegentijdritoverwinningen. Best prima, toch?
De Tour van ’80 is een prachtige inkijk in de historische Touroverwinning van Joop Zoetemelk en weet de tijdsgeest perfect tot leven te roepen. Verplichte kost voor de wielerliefhebber!