Matt Wesolowski verscheen vorig jaar ineens op de Nederlandse thrillermarkt. Zijn Six stories was bijster origineel en goed uitgewerkt. Het idee om een boek in podcastvorm neer te zetten, was uniek. Deel twee van de Six stories-reeks verscheen dit jaar en heet Hydra.

In Hydra onderzoek Scott King, de baas van de podcast Six stories, wederom een interessante moordzaak. In zes afleveringen (hence, de naam…) gaat King in op de MacLeod-moordzaak. Dochter Arla vermoordde in 2014 in koelen bloede haar ouders en zusje Alice. Sindsdien zit Arla in een psychiatrische inrichting. De reden van haar daad werd nooit opgehelderd en het werd daarom geschaard onder een ‘psychose’. Wanneer King de zaak oppakt, blijkt het veel complexer te zijn…

Wesolowski hanteert zijn eigen werkwijze wederom in Hydra: de zes podcastafleveringen bevinden zich in zes hoofdstukken in het boek. Elke ‘aflevering’ kent een korte inleiding, waarna King in gesprek gaat met de geïnterviewde. Nogmaals, het is een interessant concept dat in Six stories goed uitpakte.

In Hydra is de verhaallijn echter verwarrender en daardoor minder sterk. Waar in het eerste deel de gesprekken echt tot leven komen, is dat nu minder geval. Daardoor voelen de gesprekken platter en stralen ze minder gevoel uit. Wat ook bijzonder is, is dat de aanleiding van de interviews de vraag is waarom Arla haar gezin doodde. En juist dat onderdeel komt niet uit de verf. Niet in de podcast waarin Arla wordt geïnterviewd, maar ook in de afwikkeling van Hydra wordt de vraag niet beantwoord. Dat is een gemiste kans.

De auteur weet zijn personages redelijk goed te creëren. Zo is Arla een bijzondere jongedame, met een eigenaardige muzieksmaak. En daarin lijkt ze net een echte puber, die op zoek is naar haar identiteit. Ook de andere karakters zijn aansprekend en goed neergezet. Wat dan weer drukt, is de poging van Wesolowski om er horrorelementen in te brengen. Dat doet hij door mysterieuze kinderen met zwarte ogen op te voeren. Maar de vraag is of ze echt zijn, of uit het hoofd van Arla zijn ontsprongen.

De schrijfstijl van de auteur verbloemt een hoop. Hij schrijft vlot en toegankelijk waardoor je snel door het boek. De wat minder gelukte uitwerkingen -bijvoorbeeld de interviews en het horrorelement- zorgen er echter voor dat Hydra geen thriller is die lang zal bekoren. Hooguit een lekker tussendoortje, maar niet meer dan dat.