De moord in kamer 11

• 06 december 2025
• Thriller
• Mads Bruynesteyn

De moord in kamer 11

• Serie

  N.v.t.

• Auteur(s)

  Matthew Blake

• Uitgeverij(en)

  HarperCollins

• Jaar van uitgave

  2025

• Thrillzone score

  3
• Deel deze recensie

De Britse auteur Matthew Blake heeft duidelijk een fascinatie voor het menselijk brein. Zijn vorig jaar groots aangekondigde debuutthriller Anna O. behandelde het berustingssyndroom; een apathische staat van het brein dat je tot onbewuste handelingen kan dwingen. Een jaar later ligt zijn tweede thriller al op de planken. De moord op kamer 11 draait vooral om identiteit, gedaanteverwisseling en het verraderlijke spel van herinneringen. Blake verkent hoe het geheugen zowel een anker als een wapen kan zijn: wat is echt, wat is geconstrueerd, en belangrijker nog, wie bepaalt dat?

“Wat als alles wat ik van haar weet een leugen is?”

We volgen psychotherapeut Olivia Finn, die halsoverkop naar Parijs reist wanneer een agent haar vertelt dat haar grootmoeder, de beroemde schilderes Joséphine Benoît, een moord uit 1945 bekent. In het iconische Hôtel Lutetia, zowel in het heden als in de flashbacks het toneel van dit verhaal, ontvouwt zich een web van geheimen. Josephine herinnert zich ineens dat ze aan het einde van de Tweede Wereldoorlog haar kamergenoot en vriendin Sophie Leclerc zou hebben gedood: een mede-overlevende van een de oorlog. Wanneer blijkt dat er destijds daadwerkelijk een lichaam is gevonden in kamer 11, komt een reeks gebeurtenissen los die Olivia steeds dieper trekt in haar familiegeschiedenis en de donkere plekjes van het menselijke geheugen.

In Parijs ontmoet ze oude bekenden, zoals de hoogbejaarde therapeut Louis de Villefort en zijn charmante zoon Edward, die beiden een verleden hebben met zowel Olivia als haar oma. Ze hebben geholpen bij het verwerken van traumatische gebeurtenissen en daardoor een hechte band opgebouwd met hen. Maar ook de robuuste politieagent Vidal neemt een prominente rol in in het proces, waarbij de hulp van de Britse agent Myles wordt gezocht als blijkt dat de zaak verband lijkt te houden met een andere moord.

Wat is waarheid, wat is leugen en wat ligt er daartussenin? “Wat zijn we als we geen herinneringen hebben?”

Matthew Blake strooit rijkelijk met speculaties, theorieën en parallellen tussen toen en nu. Dat zorgt voor een intrigerende puzzel, maar ook voor verwarring: er zijn zoveel vragen dat de waarheid vaak eerder wordt versluierd dan onthuld. De voormalige speechschrijver speelt een knap psychologisch spel met de lezer, maar creëert daardoor ook een verhaal waarin meerdere stukjes op meerdere plekken zouden kunnen passen. Die dubbelzinnigheid is aantrekkelijk, maar soms ook frustrerend.

De personages blijven opvallend afstandelijk. Olivia’s leven als gescheiden moeder en haar relatie met haar zoon worden wel aangestipt, maar telkens onderbroken door herinneringen, geheimen en plotontwikkelingen. Daardoor blijft haar persoonlijkheid, net als die van de overige personages, aan de oppervlakte. De spanning is beperkt voelbaar, en hoewel het plot uiteindelijk netjes samenkomt, laat de ontknoping zich al vroeg raden. Met slechts een handvol mogelijke verdachten, van wie sommigen wel erg strategisch gepositioneerd zijn, komt de uiteindelijke onthulling minder als verrassing dan gehoopt.

Net als in Anna O. toont Blake opnieuw een originele invalshoek: het spel met het geheugen, de vraag of herinneringen vervormd of zelfs gecreëerd kunnen worden, vormt een sterk uitgangspunt. De schrijfstijl is vlot, de opzet interessant en het centrale raadsel aantrekkelijk genoeg om door te lezen. Maar de uitwerking blijft achter. De spanningsopbouw, de emotionele diepgang en de uiteindelijke samenkomst van de verhaallijnen voelen gehaast en onderontwikkeld. Blake heeft alle unieke ingrediënten in huis voor een sterke thriller, maar de uiteindelijke bereiding is nog niet helemaal op smaak.

De moord op kamer 11 bevat een boeiende premisse en een slimme thematiek, maar is als geheel slechts gemiddeld. Intrigerend, maar niet memorabel.