Michael Robotham is een Australische journalist en wereldreiziger. Sinds 2003 mogen we hem ook thrillerauteur noemen, daar hij toen debuteerde met De verdenking. Dit debuut betekende tevens de intrede van psycholoog Joseph “Joe” O’Loughin. Later werd (ex-)politieagent Vincent Ruiz zijn vaste sidekick. Het duo draaft inmiddels al in acht thrillers op. Sluit je ogen is het nieuwste boek in de reeks. En wat voor één!
Op een afgelegen hoeve worden de lichamen van een moeder en haar dochter gevonden. Moeder Elizabeth is met een veelvoud aan messteken gruwelijk om het leven gebracht; dochter Harper is gewurgd en als een engel op haar bed gelegd. De politie – onder leiding van Ronnie Cray en Monk - kan meerdere verdachten en hun motieven bedenken, waardoor het lastig is zich op één persoon te focussen. Het ongeduld en daardoor de woede van de lokale bevolking groeit: ze willen dat de zaak snel wordt opgelost en de dader wordt gepakt. Wanneer gezaghebbende figuren zich ermee gaan bemoeien en een onafhankelijke psycholoog zelfs gevoelige informatie naar de pers lekt, schakelt de politie klinisch psycholoog Joseph O’Loughin in voor hulp, die eigenlijk was gestopt met zijn werk, daar hij hinder ondervindt van de ziekte van Parkison. Toch besluit hij, samen met ex-politieagent en goede vriend Vincent Ruiz, de moordenaar te ontmaskeren. Hij ontdekt overeenkomsten met eerdere, onopgeloste geweldsdelicten, waarbij iemand bij zijn slachtoffers de letter A in het voorhoofd sneed.
Vanaf de eerste bladzijde is de spanning aanwezig. Het uit zich niet direct in actie, maar sluipt geruisloos onder je huid. Constant heerst er de drang om te weten wat er is gebeurd, wie de gruwelijke daden op zijn (of haar) geweten heeft en wat het motief is. De afwisseling met hoofdstukken waarin de dader aan het woord is, is een grandioze zet van Robotham. Het komt vaker voor in thrillers, maar Robotham weet het op een dusdanige manier neer te zetten, zodat het je kippenvel bezorgt; met veel gevoel, compassie en suspense volg je de hersenspinsels van de moordenaar.
Een handvol personen behoren tot de mogelijke daders; van de door Elizabeth geadopteerde junk Elliot tot de licht autistische buurjongen Tommy. Hun mogelijke beweegredenen, hun tijdspanne rondom de moorden en hun karakters worden nagetrokken en malen door het hoofd van O’Loughin. De lezer maalt mee. Het maakt van Sluit je ogen een heerlijke puzzel, subliem verteld.
Naast de hoofdlijn, speelt ook een andere gebeurtenis een belangrijke rol in het boek. Julianne, de echtgenote van O’Loughin waar hij al zes jaar gescheiden van leeft, vraagt hem weer bij hen te komen wonen; bij Julianne en hun twee dochters, Emma en Charlie. O’Loughin, nog steeds heimelijk verliefd, gaat op de uitnodiging in, maar heeft door de moordzaak weinig aandacht voor zijn gezin, terwijl ze dat nu juist nodig hebben.
Robotham speelt met je emoties, schudt je alle kanten op en laat je duizelig van de doffe dreunen achter. Dagen later krioelt dit magnifieke verhaal nog in je hoofd. Pas diep in het boek onthult Robotham de dader. En omdat het werkelijk iedereen zou kunnen zijn, is de verrassing altijd aanwezig. Elke thriller van Robotham is raak, zo ook Sluit je ogen. Ontdaan, onder de indruk en emotioneel sla je het boek dicht en is het lange wachten op het volgende boek begonnen. Tot die tijd: lees zijn andere boeken, voor als je dat nog niet gedaan hebt. Je zult me er later dankbaar voor zijn!
Michael Robotham is een Australische journalist en wereldreiziger. Sinds 2003 mogen we hem ook thrillerauteur noemen, daar hij toen debuteerde met De verdenking. Dit debuut betekende tevens de intrede van psycholoog Joseph “Joe” O’Loughin. Later werd (ex-)politieagent Vincent Ruiz zijn vaste sidekick. Het duo draaft inmiddels al in acht thrillers op. Sluit je ogen is het nieuwste boek in de reeks. En wat voor één!
Op een afgelegen hoeve worden de lichamen van een moeder en haar dochter gevonden. Moeder Elizabeth is met een veelvoud aan messteken gruwelijk om het leven gebracht; dochter Harper is gewurgd en als een engel op haar bed gelegd. De politie – onder leiding van Ronnie Cray en Monk - kan meerdere verdachten en hun motieven bedenken, waardoor het lastig is zich op één persoon te focussen. Het ongeduld en daardoor de woede van de lokale bevolking groeit: ze willen dat de zaak snel wordt opgelost en de dader wordt gepakt. Wanneer gezaghebbende figuren zich ermee gaan bemoeien en een onafhankelijke psycholoog zelfs gevoelige informatie naar de pers lekt, schakelt de politie klinisch psycholoog Joseph O’Loughin in voor hulp, die eigenlijk was gestopt met zijn werk, daar hij hinder ondervindt van de ziekte van Parkison. Toch besluit hij, samen met ex-politieagent en goede vriend Vincent Ruiz, de moordenaar te ontmaskeren. Hij ontdekt overeenkomsten met eerdere, onopgeloste geweldsdelicten, waarbij iemand bij zijn slachtoffers de letter A in het voorhoofd sneed.
Vanaf de eerste bladzijde is de spanning aanwezig. Het uit zich niet direct in actie, maar sluipt geruisloos onder je huid. Constant heerst er de drang om te weten wat er is gebeurd, wie de gruwelijke daden op zijn (of haar) geweten heeft en wat het motief is. De afwisseling met hoofdstukken waarin de dader aan het woord is, is een grandioze zet van Robotham. Het komt vaker voor in thrillers, maar Robotham weet het op een dusdanige manier neer te zetten, zodat het je kippenvel bezorgt; met veel gevoel, compassie en suspense volg je de hersenspinsels van de moordenaar.
Een handvol personen behoren tot de mogelijke daders; van de door Elizabeth geadopteerde junk Elliot tot de licht autistische buurjongen Tommy. Hun mogelijke beweegredenen, hun tijdspanne rondom de moorden en hun karakters worden nagetrokken en malen door het hoofd van O’Loughin. De lezer maalt mee. Het maakt van Sluit je ogen een heerlijke puzzel, subliem verteld.
Naast de hoofdlijn, speelt ook een andere gebeurtenis een belangrijke rol in het boek. Julianne, de echtgenote van O’Loughin waar hij al zes jaar gescheiden van leeft, vraagt hem weer bij hen te komen wonen; bij Julianne en hun twee dochters, Emma en Charlie. O’Loughin, nog steeds heimelijk verliefd, gaat op de uitnodiging in, maar heeft door de moordzaak weinig aandacht voor zijn gezin, terwijl ze dat nu juist nodig hebben.
Robotham speelt met je emoties, schudt je alle kanten op en laat je duizelig van de doffe dreunen achter. Dagen later krioelt dit magnifieke verhaal nog in je hoofd. Pas diep in het boek onthult Robotham de dader. En omdat het werkelijk iedereen zou kunnen zijn, is de verrassing altijd aanwezig. Elke thriller van Robotham is raak, zo ook Sluit je ogen. Ontdaan, onder de indruk en emotioneel sla je het boek dicht en is het lange wachten op het volgende boek begonnen. Tot die tijd: lees zijn andere boeken, voor als je dat nog niet gedaan hebt. Je zult me er later dankbaar voor zijn!