Stormkind is zijn achttiende boek, het vierde deel met Cyrus Haven en zijn beschermelinge Evie Cormac. Intussen mag de Australische Michael Robotham zich reeds twintig jaar misdaadschrijver noemen.

Cyrus Haven is een voormalig forensisch psycholoog; vandaag de dag is hij adviseur voor de Engelse politie. Wanneer de lichamen van zeventien migranten aanspoelen op een strand in Lincolnshire, raakt hij nauw betrokken bij de zaak. Zijn huidige huisgenote Evie, is een jongvolwassene en tevens een van zijn eerdere patiënten. Ze is eveneens ooggetuige van het drama. Een tienerjongen is de enige overlevende; hij beweert dat hun boot met opzet geramd en tot zinken werd gebracht.

Evie is totaal overstuur, terwijl ze er juist alles aan doet om haar leven opnieuw op het juiste spoor te krijgen. Eerder verloor ze haar moeder en zus tijdens hun immigratie vanuit Albanië; als jong meisje werd ze ontvoerd. Later trof men haar aan in een verborgen ruimte van een huis. Sindsdien leed ze aan een vorm van selectief geheugenverlies. Cyrus moet en zal deze vreselijke misdaad oplossen, in de hoop hiermee de geheimen uit Evie’s mysterieuze verleden op te helderen. 

‘Mijn leven voelt als een optreden zonder script, waarbij van mij wordt verwacht dat ik improviseer. Ik weet niet eens of ik de held of de schurk van mijn eigen verhaal ben, of wanneer het voorbij is.’

Het is dan wel het vierde seriedeel met de twee hoofdrolspelers, toch kan het als een op zichzelf staand verhaal gelezen worden. Robotham heeft ervoor gezorgd dat elke nieuwe verhaallijn losstaat van de vorige. Je haalt echter veel meer uit Stormkind als je de hele rit hebt uitgezeten. Alweer slaagt hij erin om constant en naadloos te wisselen van ik-verteller. Op deze wijze krijg je als lezer een helder beeld voorgeschoteld van de twee opmerkelijke en compleet van elkaar verschillende persoonlijkheden. Hun onderlinge, louter platonische band, alsook een spelletje van aantrekken en afstoten, staan garant voor een fascinerend verloop. Hun opvallende vriendschappelijke verhouding is immers voor hen van levensbelang. Soms is het komisch, vaak klinkt het heel herkenbaar. Hun persoonlijke trauma’s komen helder tot uiting; dit alles is weergegeven binnen een strakke plotlijn. 

De auteur verliest evenwel de andere figuren nooit uit het oog; ook zij krijgen voldoende diepgang met zich mee. Knap hoe hij, na een trage start, de spanning geleidelijk en gestaag opvoert. De verrassende ontknoping is een ultiem extraatje. De belangrijkste thema’s die hij keurig verwerkt in het boek zijn immigrantenhandel, traumaverwerking, posttraumatische stressstoornis en menselijke veerkracht. 

Stormkind is een intrigerende psychologische thriller, waarin je eindelijk de echte achtergrond van Evie Cormac kan ontdekken. Wat nu met de reeks? Komt er nog een vijfde deel? Het zijn vragen waar uitsluitend de schrijver zelf een antwoord op kan geven. Voorlopig houdt hij het ietwat twijfelachtig. Meer dan waarschijnlijk verschijnt immers in juni 2025 The White Crow. Het is een eerste thriller uit een nieuwe serie, waarin hij politieagent Phil McCarthy introduceert.