Wielerboeken zijn er te over. Over elke grootheid of ploeg is wel geschreven. Wielerromans zijn zeldzamer. Natuurlijk is er de klassieker De Renner van Tim Krabbé en ook Ventoux van Bert Wagendorp mag genoemd, maar het is wel hard zoeken naar goed fictief materieel. Des te mooier is het dat er opnieuw een fantastische roman is afgeleverd met Rik III: een Vlaams wielerdrama van Michel Wuyts en Louis van Dievel.
Maak kennis met Rik Ganzemans. Deze ongetalenteerde jongeman heeft het zich tot doel gesteld profrenner te worden. Maar dat is geenszins gemakkelijk, aangezien ‘Rikske’ niet over enig wielertalent beschikt. Om geld te verdienen, werkt de in Pajottenland wonende Rik bij de Nationale Bank in Brussel. Hij is getrouwd (‘van moeten’) met Mylene en samen hebben ze dochter Christel(leke).
Beide families kunnen maar mondjesmaat met elkaar opschieten. Dat wordt verder onder druk gezet als Rik er echt een halszaak van maakt om coureur te worden. In zijn steeds meer waanzinnige drive sleept hij familie, vrienden en wielermaten mee de afgrond in…
Auteur Michel Wuyts behoeft bij de wielerliefhebbers geen enkele introductie. Bij VRT werd hij groot als wielercommentator. Tegenwoordig is hij columnist en boekschrijver. Louis van Dievel schreef ettelijke roman en non-fictief werk. Ze bundelden hun krachten in Rik III.
Het moet gezegd worden; deze (wieler)roman gaat onder je huid zitten. Al vanaf het begin is het duidelijk hoe de afloop is. Daar start het boek namelijk mee en dat is niet mals. Daarna schakelt Rik III terug naar het verleden en leert de lezer op grondige wijze kennismaken met de hoofdpersonages. Naast familie is dat ook wielerploeg Denderwindeke, waar ploegbaas Kamiel elke maand geld toegeschoven krijgt om Rik in de formatie te houden. Tot grote irritatie en afgunst aan toe.
De verhaallijn verloopt rustig; de lezer leert de personages goed kennen. Daarbij hanteren de auteurs een echte Vlaamse tongval in schrijfvorm. Voor de Nederlandse lezers is het heel even wennen, maar daarna is het puur genieten. De auteurs gebruiken geen aanhalingstekens om aan te geven dat er gesproken wordt. Dat dient de lezer zelf te bepalen, maar ook dat gaat eigenlijk automatisch.
Rik III beschrijft hoe ver je kunt gaan voor je familie, of voor je passie. Het gaat zelfs zover dat Rik echt begint door te draaien. Doping helpt daarin op zijn minst, en dat laat de grote keerzijde van het peloton zien dat er jaren doorheen waarde. Hoewel je Rik als lezer soms verguist, is het einde toch verdrietig. Hoever wil je gaan om je dromen na te jagen?
Rik III is echt een uitmuntende wielerroman en wel eentje die je lang bijblijft. Er is er -gelukkig- weer eentje; zo’n wielerboek die je eigenlijk gelezen móét hebben.
