In 2014, alweer tien jaar geleden, debuteerde de Britse M.J. Arlidge met Iene Miene Mutte. Het was de eerste Helen Grace-thriller en Arlidge maakte direct indruk met zijn snelle schrijfstijl, gecombineerd met een spannende verhaallijn. Tien jaar laten zijn we aanbeland bij deel twaalf, Leef je nog?

Southampton wordt geteisterd door bendegeweld. Een jongen wordt neergeschoten. Helen Grace wordt op de zaak gezet, maar wordt afgeleid wanneer een moeder het politiebureau inloopt. Ze is haar dochter Naomi kwijt. Grace vertrouwt het zaakje niet en gaat op zoek naar Naomi.

Tijdens deze zoektocht wordt ze gedwarsboomd door haar eigen collega’s. Zo is haar baas Holmes een streber die wil dat Helen de zoektocht staakt en weer in het bendegeweld duikt. Daarnaast is er de jonge Jennings, die het maar niks vindt dat Grace haar eigen plan trekt…

In Leef je nog? zijn het Helen Grace en haar collega Charlie Brooks die het verhaal moeten dragen. Het zijn twee personages die inmiddels al heel wat jaren samenwerken en die de lezers dus goed kennen. In dit deel besteedt Arlidge daarom geen bladzijde aan hun karakterontwikkeling, maar draaien ze mee in de plot die de auteur uitloopt. We kennen Grace als een eigenzinnige politieagente, maar in Leef je nog? trekt ze wel héél erg haar eigen plan. Door haar intuïtie te volgen, strijkt ze tegen de haren in van haar leidinggevende en sommige teamleden. De lezer kent dit riedeltje; al eerder kwam Grace daardoor stevig in de knel, al komt het altijd wel weer goed.

Wat Leef je nog? ontbeert, is de absolute spanning die andere Grace-thrillers wel bevatten. Al heel snel in het boek kun je, als je een beetje een oplettende lezer bent, raden wie de dader is. En alhoewel Arlidge enkele halfslachtige pogingen doet je op een ander spoor te brengen, is dat niet genoeg. Daarnaast ontbreken ook de plottwists die de Britse auteur vaak zo uitstekend in een thriller weet te verweven. 

Dit maakt van deel 12 een van de mindere delen in de reeks. Natuurlijk verpakt de auteur het verhaal weer in een fast paced schrijfstijl met dito hoofdstukken, maar dit kan de eendimensionaliteit van de verhaallijn niet verhullen. Naast het ontbreken van de genoemde verrassende plottwists, is dus ook het ontbreken van diepte in de personages een lacune in Leef je nog? Zo passeert Emilia Garanita, de journaliste en luis in de pels van Grace, slechts kort de revue. En dat alleen maar als vehikel om een artikel de pers in te brengen door de inspecteur; het symboliseert hoe het verhaal deze keer aan de oppervlakte blijft. 

De hamvraag is: is de glans er dan toch wat af bij de Helen Grace-serie? Nee dat denken we niet, want met het deel hiervoor (Kom eens gauw) bewees Arlidge dat hij de langlopende serie uitstekend levend wist te houden. Toch weet hij deze keer met Leef je nog? niet te overtuigen. Gelukkig is een mindere Grace-thriller nog steeds wel een prima tussendoortje, maar laten we hopen dat Arlidge een volgend deel weer tot een knaller te maken.