Het journalistenduo Tara Linders en Diego Martinez, bekend uit de vorige thriller van Nathalie Pagie, Paradijsvogel, vertolken in Casa Familia voor de tweede maal de hoofdrol. De auteur zorgt er overigens op mooie wijze voor dat lezers die onbekend zijn met dit boek, de hoofdpersonen snel leren kennen.
Na een fusie van twee dagbladen worden de werknemers op survivalweekend gestuurd. Doel: elkaar beter leren kennen en zorgen voor een prettige samenwerking. Tara Linders en Diego Martinez reizen af naar de Ardennen, waar ze deel zullen nemen aan de activiteiten. Diego vindt het heerlijk even weg van huis, de activiteiten zorgen voor de nodige afleiding, want zijn relatie verkeert nog steeds in zwaar weer. Tara Linders heeft een hekel aan groepsopdrachten en nog meer aan survival. Na een dag de schone schijn op te hebben gehouden, kan ze zich er niet meer toe zetten en gaat op pad om de omgeving te verkennen. Al snel is ze getuige va een vechtpartij tussen een kroegbaas en een van de survival instructeurs. Tara's nieuwsgierigheid is gewekt. Wat maakt het dat die twee met elkaar op de vuist gaan? Ze vertrouwt de zaakjes niet en gaat op onderzoek uit. Door de types te volgen stuit ze op een oud en leegstaand ziekenhuis in het bos. Ze doet een lugubere vondst; een kinderhand op sterk water. De schrik zit haar in de benen, maar ze rust niet voordat ze weet wat er zich hier allemaal afspeelt. Samen met Diego gaat ze op zoek naar de waarheid, zullen ze te weten komen wie deze daad op zijn geweten heeft?
Pagie zet met Casa Familia een thriller neer met een originele verhaallijn. De lezer wordt vanaf de proloog het verhaal ingezogen. Toch weet de auteur zich geruime tijd te onthouden van een geforceerd vervolg op de proloog. De speurtocht van Tara en Diego is heerlijk om te volgen en van het een vallen ze in het ander, om zo hopelijk de waarheid te achterhalen. Nathalie Pagie weet de lezer aan het boek te binden door een goed neergezette, geregeld duistere sfeer. De schrijfstijl is kort en bondig, zonder al te veel poespas, waardoor het erg vlot en lekker leest. Pagie snapt de hint van 'minder is meer'.
De auteur weet, zonder echt verrassende plotwendingen, toe te werken naar een vlammende climax. Hier valt alles in elkaar maar doet de lezer tegelijkertijd afgrijzen. De quote "sometimes dead is better" waar Pagie mee begint, is hierbij zeer passend. Wat begon als een heerlijk luchtig te lezen thriller, is door de climax een boek geworden die indruk maakt. Knap!
Tja: dat er dan ook enkele zaken zijn die in de echte wereld iets anders zouden lopen of wel erg van toevalligheden aan elkaar hangen, nemen we op de koop toe. Er mogen immers best puntjes van aandacht blijven.
De auteur heeft er enorm goed aan gedaan om het journalistenduo Linders en Martinez nogmaals op pad te sturen. De karakters staan als een huis en zijn herkenbaar. In Casa Familia krijgen ze nog meer een gezicht en versterken elkaar. Voldoende bagage voor een vervolg, waar we naar uit kijken.
Ik ben getrouwd met Marinus en samen hebben wij twee prachtige dochters.
Kinderen hebben mijn hart gestolen, hun onbevangenheid en hun gedrag heeft me altijd erg gefascineerd.
Ze zitten boordevol fantasie en leven vanuit hun gevoel.
Hoe mooi is dat? Dat zijn wij als volwassenen een beetje verleerd.
Ik ben leerkracht in het speciaal onderwijs voor kinderen met een taalontwikkelingsstoornis en slechthorendheid.
Daarnaast heb ik sinds ’21 mijn eigen praktijk als kinder- jongeren- en opvoedcoach en werk ik veel met emotionele uitdagingen en gedrag.
In mijn vrije tijd hou ik van wandelen, wielrennen, gravelen, winkelen, gezelligheid met familie en vrienden en lees ik graag een boek.
Heerlijk dat je vanuit je luie stoel op reis kunt naar verre oorden en allerlei karakters en personages leert kennen. Daar kan ik onwijs van genieten!
Ik geniet van het recenseren voor Thrillzone en vind het leuk om af en toe zeer verrast te worden door nieuwe debuten.
Na een fusie van twee dagbladen worden de werknemers op survivalweekend gestuurd. Doel: elkaar beter leren kennen en zorgen voor een prettige samenwerking. Tara Linders en Diego Martinez reizen af naar de Ardennen, waar ze deel zullen nemen aan de activiteiten. Diego vindt het heerlijk even weg van huis, de activiteiten zorgen voor de nodige afleiding, want zijn relatie verkeert nog steeds in zwaar weer. Tara Linders heeft een hekel aan groepsopdrachten en nog meer aan survival. Na een dag de schone schijn op te hebben gehouden, kan ze zich er niet meer toe zetten en gaat op pad om de omgeving te verkennen. Al snel is ze getuige va een vechtpartij tussen een kroegbaas en een van de survival instructeurs. Tara's nieuwsgierigheid is gewekt. Wat maakt het dat die twee met elkaar op de vuist gaan? Ze vertrouwt de zaakjes niet en gaat op onderzoek uit. Door de types te volgen stuit ze op een oud en leegstaand ziekenhuis in het bos. Ze doet een lugubere vondst; een kinderhand op sterk water. De schrik zit haar in de benen, maar ze rust niet voordat ze weet wat er zich hier allemaal afspeelt. Samen met Diego gaat ze op zoek naar de waarheid, zullen ze te weten komen wie deze daad op zijn geweten heeft?
Pagie zet met Casa Familia een thriller neer met een originele verhaallijn. De lezer wordt vanaf de proloog het verhaal ingezogen. Toch weet de auteur zich geruime tijd te onthouden van een geforceerd vervolg op de proloog. De speurtocht van Tara en Diego is heerlijk om te volgen en van het een vallen ze in het ander, om zo hopelijk de waarheid te achterhalen. Nathalie Pagie weet de lezer aan het boek te binden door een goed neergezette, geregeld duistere sfeer. De schrijfstijl is kort en bondig, zonder al te veel poespas, waardoor het erg vlot en lekker leest. Pagie snapt de hint van 'minder is meer'.
De auteur weet, zonder echt verrassende plotwendingen, toe te werken naar een vlammende climax. Hier valt alles in elkaar maar doet de lezer tegelijkertijd afgrijzen. De quote "sometimes dead is better" waar Pagie mee begint, is hierbij zeer passend. Wat begon als een heerlijk luchtig te lezen thriller, is door de climax een boek geworden die indruk maakt. Knap!
Tja: dat er dan ook enkele zaken zijn die in de echte wereld iets anders zouden lopen of wel erg van toevalligheden aan elkaar hangen, nemen we op de koop toe. Er mogen immers best puntjes van aandacht blijven.
De auteur heeft er enorm goed aan gedaan om het journalistenduo Linders en Martinez nogmaals op pad te sturen. De karakters staan als een huis en zijn herkenbaar. In Casa Familia krijgen ze nog meer een gezicht en versterken elkaar. Voldoende bagage voor een vervolg, waar we naar uit kijken.
Lees hier onze recensie van Paradijsvogels.