Berndt Müller is een bekend mediamagnaat in Zweden. Het leven lijkt hem en zijn familie toe te lachen. Ze hebben een prachtig huis, twee tienerdochters en leiden een gelukkig leven. Müller is nogal van de structuur en als hij na een afspraak niet thuis komt en zijn vrouw en dochters geen contact met hem kunnen krijgen weten ze zeker dat het foute boel is. Berndt is altijd van de klok en als hij dan eens wat later is, laat hij dit gelijk weten. De angst van de familie Müller blijkt niet ongegrond. Berndt is ontvoerd en van hem ontbreekt ieder spoor. Na enkele dagen nemen de ontvoerders contact op met de familie. Hun eis; losgeld. Als dit op de afgesproken tijd op de juiste plek is, hopen ze dat deze nachtmerrie over is. Maar ondanks dat blijft het weerzien met Berndt uit.

Nathalie Pagie schrijft met IJsengel weer een heerlijk spannend boek. Na goede zomerthrillers, krijgen we nu een ijskoude winterthriller voorgeschoteld. Zoals we van Pagie gewend zijn heeft ze een lekkere en vlotte pen. De schrijfstijl is snel en de hoofdstukken zijn daardoor kort en bondig. Ook aan de omgeving in IJsengel is veel tijd en aandacht besteed. Zo waan jij je als lezer in de gure Zweedse straten en voel je de kou op het onbewoonde eiland dat een belangrijke rol inneemt in IJsengel.

IJsengel kent vele personages. Berndt Müller en de initiatiefnemer van de ontvoering vormen de hoofdpersonages. Berndt is een zakenman, die af en toe wel eens wat meer tijd vrij zou kunnen maken voor zijn familie. Ze hebben het goed en leven in een mooi huis, maar werken kost tijd. De ontvoerder, Rasmus, heeft geen vast verblijfplaats. Zijn maat Mikkel ziet het plan van Rasmus ook wel zitten. Al snel neemt het plan grotere vormen aan, waardoor het inroepen van hulp van een derde noodzakelijk wordt geacht. Alle drie de mannen hebben zo hun eigen redenen om deze daad uit te voeren. Zowel de hoofdpersonages als vele personen om hen heen heeft Pagie haarscherp neergezet. Allen vertellen het verhaal en dragen zo een steentje bij aan het verhaal.

Berndt heeft het zwaar, hij is overgebracht naar een onbewoond eiland. Gedropt in een leegstaand hotel, waar hij vastgeketend zit aan een leiding. De ontvoerders hebben wat te eten en te drinken achtergelaten en daar moet hij het mee doen. Uiteraard is deze bron niet onuitputtelijk. Berndt is op zichzelf aangewezen en heeft het steeds zwaarder als de winter snel zijn intrede doet. Als een wonder komt hij in contact met Svenja, een meisje dat ook in het hotel woont, maar dan in een andere vleugel. Berndt krijgt hoop en ziet licht aan het eind van de tunnel. Hij hoopt met hulp van Svenja herenigt te worden met zijn familie. Maar hoe kan het dat Svenja op dit onbewoonde eiland ronddwaalt?

Knap is ook hoe Pagie de emotie van alle partijen levensecht over weet te brengen. Je voelt de angst en het verdriet van de familie van Berndt. Ze zijn in alle staten en doen daarom dingen die ze volgens de politie misschien beter niet hadden kunnen doen. Maar wat is goed in zo'n situatie? De reden van de ontvoerders kent ook voldoende emotie om bij de lezer compassie op te wekken. En dan is daar Svenja. Een onbevangen en kwetsbaar meisje op een onbewoond eiland. Wat doet zij daar? Een tweede, diepere laag in het verhaal, die zeker een zeer waardevolle toevoeging is.

De auteur heeft (ook deze keer weer) aan alles gedacht: emotie, omgeving, psychologie, liefde, angst, wrok, woede en spanning. Al deze ingrediënten zorgen ervoor dat je bladzijde na bladzijde omslaat en dat het boek je niet meer loslaat. Pagie weet de lezer te raken en of dat niet al genoeg is weet ze in de climax wederom de lezer te verrassen.

Laat die koude, gure en regenachtige dagen maar komen. Sluiten ramen en deuren, steek de kaarsen en het haardvuur aan. Laat je meenemen in een prachtig, spannend verhaal waarin liefde, angst en kwetsbaarheid van de mens verweven worden. Pagie heeft het weer geflikt!