Op de Noordkaap vindt in het diepste geheim een wetenschappelijk experiment plaats. Zes onderzoekers sluiten zich een half jaar lang op met tien gedetineerden, allen veroordeeld voor zware delicten. Wat is het doel? Wat proberen ze te bereiken?
Nathalie Pagie debuteerde in 2013 en inmiddels heeft ze de nodige bestsellers op haar naam staan. De thrillers worden bij het publiek goed ontvangen en Pagie heeft voor Casa Familia en IJsengel dan ook met recht een Thrillzone Award gewonnen.
Pagie weet je vanaf de eerste bladzijde van Noordkaap te kluisteren aan het boek. In een prachtig, winters landschap wordt het naakte en zwaar beschadigde lichaam van een man aangetroffen door twee jonge kinderen. Zijn identiteit is moeilijk te achterhalen, maar al snel wordt de omstreden stof Ibogaïne in zijn lichaam aangetroffen. De toon is gezet en de spanning voelbaar.
We blikken in het daaropvolgende hoofdstuk twee weken terug in de tijd. Een onderzoeksteam begint aan een wetenschappelijk onderzoek met tien topcriminelen. Die zich allen vrijwillig hebben opgegeven voor dit onderzoek in ruil voor strafvermindering. Dit alles gebeurt in het diepste geheim onder leiding van Gunnar Olson. Omdat ze te maken hebben met zware criminaliteit heeft de onderzoeksleider duidelijke afspraken en regels opgesteld. De onderzoekers krijgen allen van hem een fictieve naam. Daarnaast een belangrijke ongeschreven regel: er wordt niet gesproken over ieders privéleven. Het experiment kan beginnen, maar Gunnar is spaarzaam met zijn informatie. De periode zal opgebouwd worden in drie tijdvakken. Hij geeft alleen de hoognodige informatie die nodig is om te kunnen starten met deel één.
Gunnar Olson is vol overtuiging dat dit wetenschappelijk onderzoek de boeken in gaat en geschiedenis zal schrijven. Hij zet alles op alles om het onderzoek te laten slagen, waarbij hij de realiteit ietwat uit het oog verliest. De auteur weet zijn karakter zo neer te zetten dat hij zowel bij de lezer alsook bij leden in het onderzoeksteam in de irritatiezone komt.
Pagie weet de lezer weer de prachtigste beelden voor te schotelen in Noordkaap. De beperkte ruimte in het onderzoekscentrum wordt zeer gedetailleerd beschreven evenals de prachtige sneeuwlandschappen op de Noordkaap, waardoor jij je als lezer in het centrum waant tussen de wetenschappers en gedetineerden. De auteur maakt goed gebruik van deze summiere setting en weet hiermee een duistere sfeer te creëren.
Nathalie Pagie heeft de personages goed uitgekozen. De wetenschappers zijn allen op zichzelf staande types, met ieder een eigen realistisch karakter. Een band tussen het onderzoeksteam lijkt ver te zoeken, al merk je gedurende het verhaal dat de menselijke behoefte aan een nauwere band zowel qua samenwerking als ook op contact meer en meer vorm begint aan te nemen.
De gedetineerden krijgen ook ieder een gezicht. Hierdoor heb je te maken met veel namen, maar Pagie weet dit voor de lezer overzichtelijk te houden. Van de gedetineerden krijgen we kleine beetjes informatie over hun verleden door de gesprekken die ze voeren met de psychologen. Het gehele verhaal hangt er een duistere, grimmige sfeer. Daarnaast voel je de spanning tussen de onderzoeksleden als ook tussen de gedetineerden. Je weet dat er een moment komt waarop het fout gaat, maar hoe en wanneer?
Parallel aan de activiteiten in het onderzoekscentrum volgen we Aage Haugen, oud-collega van Gunnar Olson, die op zoek gaat naar de waarheid achter het gevonden lichaam. De identiteit van het slachtoffer blijkt maar moeilijk te achterhalen, maar in zijn lichaam woorden sporen van Ibogaïne aangetroffen. Een middel dat in Europa verboden is. Maar waar Aage kennis mee heeft gemaakt tijdens zijn onderzoek tijd in Afrika. Hij stelt een lijst op van medeonderzoekers die er toentertijd bij aanwezig waren en hoopt boven tafel te krijgen wie hier meer van af weet. Hij krijgt hierbij hulp van een jongere collega. Een waardevolle toevoeging aan het verhaal. Want als lezer hoop je dat de waarheid zo snel mogelijk aan het licht komt. Zoals we Nathalie Pagie kennen weet ze het verhaal op een krachtige wijze af te ronden. En zo komt het tot een roerige climax!
Noordkaap is een ingenieuze thriller, met zijn eigen vorm van spanning. Pagie heeft een interessante verhaallijn gekozen en daarnaast de kracht gelegd in steengoede personages en een prachtig geïllustreerde omgeving. Noordkaap is een ijzingwekkende thriller van formaat. Pagie geeft maar weer goed aan dat ze met verve een aanwinst is voor de Nederlandse thriller!
Ik ben getrouwd met Marinus en samen hebben wij twee prachtige dochters.
Kinderen hebben mijn hart gestolen, hun onbevangenheid en hun gedrag heeft me altijd erg gefascineerd.
Ze zitten boordevol fantasie en leven vanuit hun gevoel.
Hoe mooi is dat? Dat zijn wij als volwassenen een beetje verleerd.
Ik ben leerkracht in het speciaal onderwijs voor kinderen met een taalontwikkelingsstoornis en slechthorendheid.
Daarnaast heb ik sinds ’21 mijn eigen praktijk als kinder- jongeren- en opvoedcoach en werk ik veel met emotionele uitdagingen en gedrag.
In mijn vrije tijd hou ik van wandelen, wielrennen, gravelen, winkelen, gezelligheid met familie en vrienden en lees ik graag een boek.
Heerlijk dat je vanuit je luie stoel op reis kunt naar verre oorden en allerlei karakters en personages leert kennen. Daar kan ik onwijs van genieten!
Ik geniet van het recenseren voor Thrillzone en vind het leuk om af en toe zeer verrast te worden door nieuwe debuten.
Nathalie Pagie debuteerde in 2013 en inmiddels heeft ze de nodige bestsellers op haar naam staan. De thrillers worden bij het publiek goed ontvangen en Pagie heeft voor Casa Familia en IJsengel dan ook met recht een Thrillzone Award gewonnen (lees hier onze recensies).
Pagie weet je vanaf de eerste bladzijde van Noordkaap te kluisteren aan het boek. In een prachtig, winters landschap wordt het naakte en zwaar beschadigde lichaam van een man aangetroffen door twee jonge kinderen. Zijn identiteit is moeilijk te achterhalen, maar al snel wordt de omstreden stof Ibogaïne in zijn lichaam aangetroffen. De toon is gezet en de spanning voelbaar.
We blikken in het daaropvolgende hoofdstuk twee weken terug in de tijd. Een onderzoeksteam begint aan een wetenschappelijk onderzoek met tien topcriminelen. Die zich allen vrijwillig hebben opgegeven voor dit onderzoek in ruil voor strafvermindering. Dit alles gebeurt in het diepste geheim onder leiding van Gunnar Olson. Omdat ze te maken hebben met zware criminaliteit heeft de onderzoeksleider duidelijke afspraken en regels opgesteld. De onderzoekers krijgen allen van hem een fictieve naam. Daarnaast een belangrijke ongeschreven regel: er wordt niet gesproken over ieders privéleven. Het experiment kan beginnen, maar Gunnar is spaarzaam met zijn informatie. De periode zal opgebouwd worden in drie tijdvakken. Hij geeft alleen de hoognodige informatie die nodig is om te kunnen starten met deel één.
Gunnar Olson is vol overtuiging dat dit wetenschappelijk onderzoek de boeken in gaat en geschiedenis zal schrijven. Hij zet alles op alles om het onderzoek te laten slagen, waarbij hij de realiteit ietwat uit het oog verliest. De auteur weet zijn karakter zo neer te zetten dat hij zowel bij de lezer alsook bij leden in het onderzoeksteam in de irritatiezone komt.
Pagie weet de lezer weer de prachtigste beelden voor te schotelen in Noordkaap. De beperkte ruimte in het onderzoekscentrum wordt zeer gedetailleerd beschreven evenals de prachtige sneeuwlandschappen op de Noordkaap, waardoor jij je als lezer in het centrum waant tussen de wetenschappers en gedetineerden. De auteur maakt goed gebruik van deze summiere setting en weet hiermee een duistere sfeer te creëren.
Nathalie Pagie heeft de personages goed uitgekozen. De wetenschappers zijn allen op zichzelf staande types, met ieder een eigen realistisch karakter. Een band tussen het onderzoeksteam lijkt ver te zoeken, al merk je gedurende het verhaal dat de menselijke behoefte aan een nauwere band zowel qua samenwerking als ook op contact meer en meer vorm begint aan te nemen.
De gedetineerden krijgen ook ieder een gezicht. Hierdoor heb je te maken met veel namen, maar Pagie weet dit voor de lezer overzichtelijk te houden. Van de gedetineerden krijgen we kleine beetjes informatie over hun verleden door de gesprekken die ze voeren met de psychologen. Het gehele verhaal hangt er een duistere, grimmige sfeer. Daarnaast voel je de spanning tussen de onderzoeksleden als ook tussen de gedetineerden. Je weet dat er een moment komt waarop het fout gaat, maar hoe en wanneer?
Parallel aan de activiteiten in het onderzoekscentrum volgen we Aage Haugen, oud-collega van Gunnar Olson, die op zoek gaat naar de waarheid achter het gevonden lichaam. De identiteit van het slachtoffer blijkt maar moeilijk te achterhalen, maar in zijn lichaam woorden sporen van Ibogaïne aangetroffen. Een middel dat in Europa verboden is. Maar waar Aage kennis mee heeft gemaakt tijdens zijn onderzoek tijd in Afrika. Hij stelt een lijst op van medeonderzoekers die er toentertijd bij aanwezig waren en hoopt boven tafel te krijgen wie hier meer van af weet. Hij krijgt hierbij hulp van een jongere collega. Een waardevolle toevoeging aan het verhaal. Want als lezer hoop je dat de waarheid zo snel mogelijk aan het licht komt. Zoals we Nathalie Pagie kennen weet ze het verhaal op een krachtige wijze af te ronden. En zo komt het tot een roerige climax!
Noordkaap is een ingenieuze thriller, met zijn eigen vorm van spanning. Pagie heeft een interessante verhaallijn gekozen en daarnaast de kracht gelegd in steengoede personages en een prachtig geïllustreerde omgeving. Noordkaap is een ijzingwekkende thriller van formaat. Pagie geeft maar weer goed aan dat ze met verve een aanwinst is voor de Nederlandse thriller!