Ontluiken

• 20 januari 2022
• Klassieke Fantasy
• Renate van der Kwast

Ontluiken

• Serie

  Drakenhart

• Auteur(s)

  Nora Roberts

• Uitgeverij(en)

  Boekerij

• Jaar van uitgave

  2022

• Thrillzone score

  4
• Deel deze recensie

Nora Roberts (1950) schreef meer dan 225 boeken, waarvan over de 500 miljoen exemplaren verkocht zijn. Ze is daarmee een van de meest gelezen auteurs ter wereld. Veel van haar boeken kwamen bovenaan de New York Times-bestsellerlijst terecht. Ze claimt dat haar kunst om verhalen te vertellen voorkomt uit haar Ierse en Schotse bloed. Roberts woont tegenwoordig met haar man in Maryland. In 1981 verscheen haar eerst boek Volbloed vuur. Onder de naam J.D. Robb schreef ze vele misdaadromans, zoals de serie met Eve Dallas in de hoofdrol. Ze schrijft dus zowel losstaande boeken, series en trilogieën, in diverse genres.

In dit tweede deel van de Drakenhart-serie neemt Nora Roberts de lezer weer mee naar de magische sfeer van Talamh, de parallelle wereld waar Breen mee kennismaakte in deel één, Ontwaken.

Dit keer stapt haar beste vriend Marco met haar door het portaal bij de Welkomstboom, die ook in Ierland staat. In een proloog van enkele bladzijdes wordt een korte samenvatting van deel één gegeven. Fijn als geheugenopfrisser, maar als lezer is het zonde om niet gewoon eerst het eerste deel te lezen, om zo volop te kunnen genieten van dit mooie fantasy-avontuur.

Ook in dit boek weet Nora Roberts de lezer de echte tijd te laten vergeten. Ze laat de lezer mee genieten van de belevenissen en successen van de hoofdrolspelers, maar tegelijkertijd ook de oplopende spanning in het rijk ervaren. Zoals we dat van haar kennen, gebruikt Roberts mooie zinnen, met oog voor detail. Dit doet ze om de sfeer weer te geven, waarin duidelijk wordt hoezeer de natuur en Ierland haar aan het hart liggen.

In de stilte klonk alleen het gefluister van de lucht door de naald- en hardhoutnomen. Bladeren die aan het eind van hun cyclus waren gekomen, dwarrelden omlaag, en bessen die niet waren geplukt of door de vogels waren gegeten, hingen als kleine juwelen aan grillige struiken. Het licht werd zacht en de schaduwen donkerder en langer.

Door de schrijfstijl en de aandacht die de personages krijgen in Ontluiken, komen het rijk Talamh, Breen, Marco en diverse inwoners tot leven en vergeet de lezer dat feeën, meerminnen, draken en magie in de aardse realiteit niet worden waargenomen.

Breen weet inmiddels dat zij een belangrijke rol te vervullen heeft, als bijzondere afstammeling van diverse bloedlijnen die in haar samenkomen. Ze heeft gekozen om die rol te vervullen. Keegan, de taoiseach (‘leider’), heeft als taak de vrede in Talamh te bewaren en het kwaad uit het rijk te verjagen. Odran, de grootvader van Breen heeft haar echter nodig voor zijn duistere plannen. In Breen ontluiken haar magische krachten, die hard nodig zijn, in de strijd tussen goed en kwaad die leidt tot spannende gevechten:

De krankzinnige ogen lachten. ‘De taoiseach die voor jou kwam wilde me verbannen en waar is hij nu? Odran heeft hem gedood, hij is verloren in de onderwereld, waar hij schreeuwt om genade. Net als jij wanneer ik jou heb gedood en Odran jouw bloed drinkt, als zijn duivelshonden zullen smullen van je…’ Keegan doorboorde Nori’s hart met zijn zwaard en hakte het hoofd van het lichaam toen het viel. ‘Je praat teveel’.

Marco staat haar niet alleen in de gewone wereld bij, maar blijkt ook in Talamh een trouwe en behulpzame vriend. Naast alle spannende en soms bloederige ontwikkelingen, zit er ook romantiek in dit boek. Er bloeit er een romance tussen Breen en Keegan op en ook Marco wordt verliefd. Natuurlijk verloopt ook dit allemaal niet vlekkeloos.

‘Dat dacht ik toen ik je in de feestzaal zag staan. Je was in sterren gekleed. Ik verlang naar je en het stoort me dat ik dat gevoel niet van me af kan schudden. Mijn leven zou een stuk gemakkelijker zijn zonder dat verlangen. Ik heb genoeg aan mijn hoofd, ik hoef niet ook nog jou in mijn gedachten te hebben.’          

De spanning wordt in Ontluiken op geweldige wijze opgebouwd en dit boek eindigt met een fantastische eindstrijd. Die laat ruimte voor het laatste boek, waarin het verhaal echt afgerond zal worden. Daarmee is Ontluiken een typisch tussendeel van een trilogie, maar wel eentje die de eigen verhaallijn netjes afhecht. We kunnen niet wachten op deel drie, want dat betekent nog meer fantasy-leesplezier in Talamh. Roberts laat zien van alle markten thuis te zijn; Ontluiken is een geweldige fantasyverhaal!