Pascal Engman kennen we goed. Hij scoorde met zijn thrillers rondom agente Vanessa Frank. Johannes Selaker is voor de Nederlandstalige thrillerliefhebber relatief nieuw. Selaker is schrijver en journalist en werkte onder meer als nieuwsdirecteur en hoofdredacteur bij de grote kranten Aftonbladet , Expressen en Aller Media. Hij was verantwoordelijk voor het onderzoek naar de grootste me too-schandalen in Zweden. In 2020 verscheen zijn solodebuut in Zweden. Vorig jaar bundelden de twee hun krachten met als resultaat In memoriam, het eerste deel in de Schaduwland-reeks. Onze recensie was helder: “Een intense Scandi-thriller die nog wel even blijft resoneren. Deze samenwerking loont!”
Deel twee in de Schaduwland-serie heet Zondeval en het boek speelt zich af in 1995. Centraal staat de indrukwekkende ramp met de veerboot Estonia, die honderden mensen het leven kostte.
Op oudejaarsavond vindt er een brute moord in een bordeel plaats. De prostituee in de kamer, Lucy, weet te ontsnappen. Maar wie was de dader, en wie was het vermeende doelwit? Het is aan Tomas Wolf om de zaak op te lossen. Toch gaat dat niet zonder slag of stoot. Want los van de complexiteit van de zaak, heeft Wolf te maken met zijn eigen demonen. Tegenwoordig zouden we dat diagnosticeren als PTSS, maar in 1995 is dit nog onbekend. Wolf was als VN-soldaat in voormalig Joegoslavië werkzaam, en heeft daar nog dagelijks nachtmerries van.
Aan de andere kant zien we Vera Berg. Zij is een upcoming journalisten in een mannenwereld, waar ze op moet boksen tegen ego’s en vooroordelen. Ook zij komt op het spoor van de moordzaak in het bordeel en zo kruisen de wegen van Wolf en Berg elkaar weer…
Het moet gezegd: het tweede deel in de Schaduwland-reeks is nóg beter dan deel één. Dit komt onder andere doordat in Zondeval de karakters van de hoofdpersonen nog meer worden uitgediept. We noemden als de PTSS van Wolf, maar ook Vera Berg heeft een verleden. Zo wil ze zorgen voor het jongetje Sigge, het zoontje van haar gewelddadige ex Jonny. Maar waar haalt ze de tijd vandaan? Het zijn van die alledaagse dingen die van Wolf en Berg mensen van vlees en bloed maken en waardoor de lezer hun snel in het hart sluit.
Wat in In memoriam al zo was en nu ook weer als fundament voor het verhaal fungeert, is de tijdsgeest. Want wie herinnert zich de ramp met de Estonia niet? Hoewel het schrijversduo de ramp zijdelings gebruikt, maakt het toch indruk. En hoe fijn is het dat de hoofdpersonen nog niet over smartphones beschikken? Ouderwets bellen en speurwerk dus, al worden de eerste mobiele telefoons al wel voorzichtig geïntroduceerd in Zondeval.
Zoals het een Scandi betaamt, laten de auteurs ook de rauwe wereld onder de Zweedse maatschappij zien. Zo wordt de straatprostitutie zonder filter aan de lezer getoond, en dat is heftig. Hetzelfde geldt voor de Koude Oorlog-naweeën. Het blijkt dat ook die era nog wel even na suddert in de jaren negentig. Uitstekende thematiek voor een Scandi-thriller die een boodschap wil verkondigen.
IJzersterk is ook de uitwerking van de vraag whodunnit? Toch het laatst blijft het onduidelijk hoe de vork nu echt in de steel zit. Het is met andere woorden, heerlijk meespeuren met Wolf & Berg. Van Engman wisten we het al: hij behoort tot de Scanditop. Maar nu blijkt ook: het schrijversduo Engman & Selaker staan aan de wieg van een ijzersterke thrillerreeks, die hopelijk nog lang mag voortduren. Scandi van de bovenste plank.
