Piet Baete is een Vlaamse auteur die in 2007 debuteerde met het boek Dromen van de dood. Ook schrijft hij scripts voor de televisie. Na zijn debuut zat de auteur echter niet stil qua boeken: Het laatste woord uit 2017 is alweer zijn zesde boek.
Patrick van Dijk, inspecteur bij de politie maar momenteel geschorst, is met een mes doorgestoken. De vraag die overblijft is wie deze afschuwelijke moord heeft gepleegd en waarom. Er zijn een aantal verdachten. Ten eerste zijn vrouw Helena, die de dag ervoor heeft aangegeven bij hem weg te gaan voor een andere man. Deze andere man, politiecommissaris Manuel Coenen, onderzoekt de moord en is zelf ook een verdachte. Het stel had twee zoons: Willem is vijftien jaar geleden onder bijzondere omstandigheden dood gevonden. Maarten, de andere zoon, is na zijn jeugd met de noorderzon vertrokken en heeft een slechte relatie met zijn vader. Verdachten numero drie dus. Maar ook zijn compagnon, die hij heeft ontmoet in Frankrijk, is een mogelijke dader.
Hoofdpersoon in het boek is de twintigjarige zoon Maarten van Dijk. Hij is hoofdrolspeler en tegelijkertijd ook figurant. Door zijn ogen ziet de lezer hoe de gebeurtenissen zich hebben ontvouwd én ontvouwen. Het boek bestaat namelijk uit grofweg vier delen: het heden, het verleden en het recente verleden en vervolgens weer het heden. De twee tussenstukken kun je flashbacks noemen maar zijn dan wel erg uitgebreide terugblikken van tientallen hoofdstukken.
Het laatste woord is geen standaard thriller. Hoewel de samenvatting op de achterkaft dat wel doet vermoeden, is Het laatste woord geen conventioneel boek. Door de fijne schrijfstijl van Baete en de ingewikkelde relaties tussen de hoofdpersonen, is er veel psychologie in het boek verwerkt. De spanning komt ook grotendeels hier vandaan, los van de vraag wie de moord heeft gepleegd. Eigenlijk is de plot van ondergeschikt belang want het gaat om de mensen die figureren in het verhaal. Het laatste woord is daarmee meer een psychologische thriller dan een whodunnit. De mens kan veel verdragen, maar heeft altijd een knakmoment, lijkt Baete te willen zeggen. En de hoofdpersonen in Het laatste woord knakken allemaal, vroeger of later. Ook bepaalt de geschiedenis van iemand zijn of haar karakter en latere beweegredenen en dat is een rode draad in Het laatste woord. Daarmee komt het grote talent van Piet Baete tot volle wasdom: de kracht om hoofdpersonages diepgang te geven en een menselijk gezicht. De lezer zal zich echt kunnen identificeren met de karakters en dat is niet in elke thriller het geval. De plot is, hoewel van zijdelings belang, ook interessant. Tot het laatst blijft het gissen wie de moord op Patrick van Dijk heeft gepland. En als de climax dan plaatsvindt, tovert deze een glimlach op het gezicht van de lezer. Potverdorie Baete, heb je ons toch om de tuin geleid...
Patrick van Dijk, inspecteur bij de politie maar momenteel geschorst, is met een mes doorgestoken. De vraag die overblijft is wie deze afschuwelijke moord heeft gepleegd en waarom. Er zijn een aantal verdachten. Ten eerste zijn vrouw Helena, die de dag ervoor heeft aangegeven bij hem weg te gaan voor een andere man. Deze andere man, politiecommissaris Manuel Coenen, onderzoekt de moord en is zelf ook een verdachte. Het stel had twee zoons: Willem is vijftien jaar geleden onder bijzondere omstandigheden dood gevonden. Maarten, de andere zoon, is na zijn jeugd met de noorderzon vertrokken en heeft een slechte relatie met zijn vader. Verdachten numero drie dus. Maar ook zijn compagnon, die hij heeft ontmoet in Frankrijk, is een mogelijke dader.
Hoofdpersoon in het boek is de twintigjarige zoon Maarten van Dijk. Hij is hoofdrolspeler en tegelijkertijd ook figurant. Door zijn ogen ziet de lezer hoe de gebeurtenissen zich hebben ontvouwd én ontvouwen. Het boek bestaat namelijk uit grofweg vier delen: het heden, het verleden en het recente verleden en vervolgens weer het heden. De twee tussenstukken kun je flashbacks noemen maar zijn dan wel erg uitgebreide terugblikken van tientallen hoofdstukken.
Het laatste woord is geen standaard thriller. Hoewel de samenvatting op de achterkaft dat wel doet vermoeden, is Het laatste woord geen conventioneel boek. Door de fijne schrijfstijl van Baete en de ingewikkelde relaties tussen de hoofdpersonen, is er veel psychologie in het boek verwerkt. De spanning komt ook grotendeels hier vandaan, los van de vraag wie de moord heeft gepleegd. Eigenlijk is de plot van ondergeschikt belang want het gaat om de mensen die figureren in het verhaal. Het laatste woord is daarmee meer een psychologische thriller dan een whodunnit. De mens kan veel verdragen, maar heeft altijd een knakmoment, lijkt Baete te willen zeggen. En de hoofdpersonen in Het laatste woord knakken allemaal, vroeger of later. Ook bepaalt de geschiedenis van iemand zijn of haar karakter en latere beweegredenen en dat is een rode draad in Het laatste woord. Daarmee komt het grote talent van Piet Baete tot volle wasdom: de kracht om hoofdpersonages diepgang te geven en een menselijk gezicht. De lezer zal zich echt kunnen identificeren met de karakters en dat is niet in elke thriller het geval. De plot is, hoewel van zijdelings belang, ook interessant. Tot het laatst blijft het gissen wie de moord op Patrick van Dijk heeft gepland. En als de climax dan plaatsvindt, tovert deze een glimlach op het gezicht van de lezer. Potverdorie Baete, heb je ons toch om de tuin geleid...
Afbeelding
Marinus van de Velde
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
Patrick van Dijk, inspecteur bij de politie maar momenteel geschorst, is met een mes doorgestoken. De vraag die overblijft is wie deze afschuwelijke moord heeft gepleegd en waarom. Er zijn een aantal verdachten. Ten eerste zijn vrouw Helena, die de dag ervoor heeft aangegeven bij hem weg te gaan voor een andere man. Deze andere man, politiecommissaris Manuel Coenen, onderzoekt de moord en is zelf ook een verdachte. Het stel had twee zoons: Willem is vijftien jaar geleden onder bijzondere omstandigheden dood gevonden. Maarten, de andere zoon, is na zijn jeugd met de noorderzon vertrokken en heeft een slechte relatie met zijn vader. Verdachten numero drie dus. Maar ook zijn compagnon, die hij heeft ontmoet in Frankrijk, is een mogelijke dader.
Hoofdpersoon in het boek is de twintigjarige zoon Maarten van Dijk. Hij is hoofdrolspeler en tegelijkertijd ook figurant. Door zijn ogen ziet de lezer hoe de gebeurtenissen zich hebben ontvouwd én ontvouwen. Het boek bestaat namelijk uit grofweg vier delen: het heden, het verleden en het recente verleden en vervolgens weer het heden. De twee tussenstukken kun je flashbacks noemen maar zijn dan wel erg uitgebreide terugblikken van tientallen hoofdstukken.
Het laatste woord is geen standaard thriller. Hoewel de samenvatting op de achterkaft dat wel doet vermoeden, is Het laatste woord geen conventioneel boek. Door de fijne schrijfstijl van Baete en de ingewikkelde relaties tussen de hoofdpersonen, is er veel psychologie in het boek verwerkt. De spanning komt ook grotendeels hier vandaan, los van de vraag wie de moord heeft gepleegd. Eigenlijk is de plot van ondergeschikt belang want het gaat om de mensen die figureren in het verhaal. Het laatste woord is daarmee meer een psychologische thriller dan een whodunnit. De mens kan veel verdragen, maar heeft altijd een knakmoment, lijkt Baete te willen zeggen. En de hoofdpersonen in Het laatste woord knakken allemaal, vroeger of later. Ook bepaalt de geschiedenis van iemand zijn of haar karakter en latere beweegredenen en dat is een rode draad in Het laatste woord. Daarmee komt het grote talent van Piet Baete tot volle wasdom: de kracht om hoofdpersonages diepgang te geven en een menselijk gezicht. De lezer zal zich echt kunnen identificeren met de karakters en dat is niet in elke thriller het geval. De plot is, hoewel van zijdelings belang, ook interessant. Tot het laatst blijft het gissen wie de moord op Patrick van Dijk heeft gepland. En als de climax dan plaatsvindt, tovert deze een glimlach op het gezicht van de lezer. Potverdorie Baete, heb je ons toch om de tuin geleid...