Ineens was daar in 2016 de Nederlandse auteur én politieman Pjotr Vreeswijk, die met zijn Masterplan de intrede deed op de Nederlandse boekenmarkt. Hij boorde een onontgonnen gebied aan en wel die van de in NL geproduceerde actiethriller. In de V.S. en Groot-Brittannië kennen we natuurlijk namen als Brad Thor, Clive Cussler en Andy McNab, maar in Nederland was er eigenlijk weinig tot geen reuring in dat genre. Tot Vreeswijk. Zijn debuut haalde het tot de ThrillZone Award voor het Beste Nederlandstalige Debuut en zijn tweede boek Dwaalspoor kreeg ook weer **** van ons (lees hier onze recensies). Is driemaal scheepsrecht?
In Schaduwstrijder maakt de lezer kennis met Suzanne Boyle, een Britse agent die in dienst van de CIA massamoorden etcetera probeert op te lossen. Wanneer ze in Syrië op een massagraf stuit waarin mannelijke lijken verbrand liggen, maakt ze al snel de link met een andere zaak. De moordenaars lijken een soort zwarte ninja’s te zijn die toeslaan en zo weer verdwijnen. In haar zoektocht naar de oplossing loopt ze tegen oude bekenden aan, zoals kolonel Joubert van het Franse Vreemdelingenlegioen. Al snel blijkt er veel meer aan de hand en is er iemand uit op een ultiem geheim wapen. Is Boyle op tijd om de wereld te redden…?
De boeken in het actiethrillergenre kenmerken zich door snelheid, flitsende actie, eendimensionale personages, over-the-top plots, liters bloed en kilo’s lood. Toen Vreeswijk het genre aanboorde in 2016, werd er her en der smalend de schouders opgehaald. Dit pief-paf-poef genre kon toch nooit veel in de mars hebben? Wie Schaduwstrijder leest, komt alle bovenstaande ingrediënten tegen máár merkt ook iets anders op; Vreeswijk is gegroeid naar een volwassen auteur die er ook nog eens zichtbaar en leesbaar plezier in heeft om zijn lezers te vermaken. Die lol blijkt met het lezen van Schaduwstrijder aanstekelijk, want was is het leuk om het boek te lezen.
De plot in het boek is groots en wereldomvattend. Iemand wil met een ultiem dodelijk wapen de mensheid naar zijn hand zetten en ergens diep onder de grond wordt dit voorbereid én worden ook nog eens ultrasterke commando’s gecreëerd. Het zijn ingrediënten die zo uit een Hollywoodfilm lijken geslopen. Daarover maakt de Hagenees geen poespas; zijn inspiratie komt van schrijvers als Tom Clancy en Clive Cussler. Daarnaast zijn films ook een grote inspiratiebron voor Vreeswijk en dat blijkt; Schaduwstrijder voelt als een mix van Dirk Pitt en films als The Peacemaker en Universal Soldier. En dat is geen verwijt, want van de originaliteit hoeft de Haagse schrijver het niet te hebben. Het gaat in Schaduwstrijder om een groots plot waarin de jungles van Congo worden aangedaan alsook de straten van Europese steden en de Syrische woestijn. Ook dit is kenmerkend voor het genre; een veelvoud aan locaties zodat de interesse van de lezer constant geborgd is. Daarin is Vreeswijk goed geslaagd want tot pagina 273 ‘sta je aan’.
De personages kennen we voor een gedeelte nog uit Masterplan en Dwaalspoor. Suzanne Boyle is nieuw. Een stoere Britse chick die, al doet haar naam denken aan die huisvrouw uit Britain’s got talent (dat kon vast niet de bedoeling zijn), heel wat in haar mars heeft. Ze werkt samen met een team strijders om het mysterie rondom de ninja’s en het geheime wapen op te lossen. Geen van de personages voelen aan als meer dan eendimensionaal. Vooral over Boyle, die toch de hoofdrol speelt, komt de lezer nagenoeg niets te weten. Dat is een gemis. Had de auteur hier meer aandacht aan besteed, had het een extra laag voor Schaduwstrijder betekend. De extra plotlijn met soldaat John die ontsnapt uit het laboratorium waarin de supersoldaten worden gefabriceerd, is leuk gevonden en geeft weer een extra dimensie aan het boek.
Los van de eendimensionale personages en de wat dunne originaliteit, staat als een paal boven water dat de auteur is gegroeid is zijn schrijflijn. Schaduwstrijder is een boek dat gemakkelijk leest en waarin goed opgebouwde zinnen worden gebruikt. De auteur kan nog wel iets minder beschrijvend zijn, hij mag ervanuitgaan dat de lezer wel weet welke serie MASH nu precies was. “MASH, een serie uit de jaren zeventig van de vorige eeuw over een Amerikaans hospitaal in de Koreaanse Oorlog” is misschien wat teveel uitleg. Het zij de Haagse copper vergeven, het boek is heerlijk leesbaar en ongecompliceerd gasgeven.
Schaduwstrijder is een meer dan vermakelijke en ongecompliceerde actiethriller waarmee Pjotr Vreeswijk laat zien als een King Kong op de Nederlandse actiethrillerrots te hebben plaatsgenomen. Het boek is goed geschreven, kent meer dan genoeg actie en is bovenal met veel plezier geschreven en dat is aanstekelijk!
In Schaduwstrijder maakt de lezer kennis met Suzanne Boyle, een Britse agent die in dienst van de CIA massamoorden etcetera probeert op te lossen. Wanneer ze in Syrië op een massagraf stuit waarin mannelijke lijken verbrand liggen, maakt ze al snel de link met een andere zaak. De moordenaars lijken een soort zwarte ninja’s te zijn die toeslaan en zo weer verdwijnen. In haar zoektocht naar de oplossing loopt ze tegen oude bekenden aan, zoals kolonel Joubert van het Franse Vreemdelingenlegioen. Al snel blijkt er veel meer aan de hand en is er iemand uit op een ultiem geheim wapen. Is Boyle op tijd om de wereld te redden…?
De boeken in het actiethrillergenre kenmerken zich door snelheid, flitsende actie, eendimensionale personages, over-the-top plots, liters bloed en kilo’s lood. Toen Vreeswijk het genre aanboorde in 2016, werd er her en der smalend de schouders opgehaald. Dit pief-paf-poef genre kon toch nooit veel in de mars hebben? Wie Schaduwstrijder leest, komt alle bovenstaande ingrediënten tegen máár merkt ook iets anders op; Vreeswijk is gegroeid naar een volwassen auteur die er ook nog eens zichtbaar en leesbaar plezier in heeft om zijn lezers te vermaken. Die lol blijkt met het lezen van Schaduwstrijder aanstekelijk, want was is het leuk om het boek te lezen.
De plot in het boek is groots en wereldomvattend. Iemand wil met een ultiem dodelijk wapen de mensheid naar zijn hand zetten en ergens diep onder de grond wordt dit voorbereid én worden ook nog eens ultrasterke commando’s gecreëerd. Het zijn ingrediënten die zo uit een Hollywoodfilm lijken geslopen. Daarover maakt de Hagenees geen poespas; zijn inspiratie komt van schrijvers als Tom Clancy en Clive Cussler. Daarnaast zijn films ook een grote inspiratiebron voor Vreeswijk en dat blijkt; Schaduwstrijder voelt als een mix van Dirk Pitt en films als The Peacemaker en Universal Soldier. En dat is geen verwijt, want van de originaliteit hoeft de Haagse schrijver het niet te hebben. Het gaat in Schaduwstrijder om een groots plot waarin de jungles van Congo worden aangedaan alsook de straten van Europese steden en de Syrische woestijn. Ook dit is kenmerkend voor het genre; een veelvoud aan locaties zodat de interesse van de lezer constant geborgd is. Daarin is Vreeswijk goed geslaagd want tot pagina 273 ‘sta je aan’.
De personages kennen we voor een gedeelte nog uit Masterplan en Dwaalspoor. Suzanne Boyle is nieuw. Een stoere Britse chick die, al doet haar naam denken aan die huisvrouw uit Britain’s got talent (dat kon vast niet de bedoeling zijn), heel wat in haar mars heeft. Ze werkt samen met een team strijders om het mysterie rondom de ninja’s en het geheime wapen op te lossen. Geen van de personages voelen aan als meer dan eendimensionaal. Vooral over Boyle, die toch de hoofdrol speelt, komt de lezer nagenoeg niets te weten. Dat is een gemis. Had de auteur hier meer aandacht aan besteed, had het een extra laag voor Schaduwstrijder betekend. De extra plotlijn met soldaat John die ontsnapt uit het laboratorium waarin de supersoldaten worden gefabriceerd, is leuk gevonden en geeft weer een extra dimensie aan het boek.
Los van de eendimensionale personages en de wat dunne originaliteit, staat als een paal boven water dat de auteur is gegroeid is zijn schrijflijn. Schaduwstrijder is een boek dat gemakkelijk leest en waarin goed opgebouwde zinnen worden gebruikt. De auteur kan nog wel iets minder beschrijvend zijn, hij mag ervanuitgaan dat de lezer wel weet welke serie MASH nu precies was. “MASH, een serie uit de jaren zeventig van de vorige eeuw over een Amerikaans hospitaal in de Koreaanse Oorlog” is misschien wat teveel uitleg. Het zij de Haagse copper vergeven, het boek is heerlijk leesbaar en ongecompliceerd gasgeven.
Schaduwstrijder is een meer dan vermakelijke en ongecompliceerde actiethriller waarmee Pjotr Vreeswijk laat zien als een King Kong op de Nederlandse actiethrillerrots te hebben plaatsgenomen. Het boek is goed geschreven, kent meer dan genoeg actie en is bovenal met veel plezier geschreven en dat is aanstekelijk!
Afbeelding
Marinus van de Velde
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
In Schaduwstrijder maakt de lezer kennis met Suzanne Boyle, een Britse agent die in dienst van de CIA massamoorden etcetera probeert op te lossen. Wanneer ze in Syrië op een massagraf stuit waarin mannelijke lijken verbrand liggen, maakt ze al snel de link met een andere zaak. De moordenaars lijken een soort zwarte ninja’s te zijn die toeslaan en zo weer verdwijnen. In haar zoektocht naar de oplossing loopt ze tegen oude bekenden aan, zoals kolonel Joubert van het Franse Vreemdelingenlegioen. Al snel blijkt er veel meer aan de hand en is er iemand uit op een ultiem geheim wapen. Is Boyle op tijd om de wereld te redden…?
De boeken in het actiethrillergenre kenmerken zich door snelheid, flitsende actie, eendimensionale personages, over-the-top plots, liters bloed en kilo’s lood. Toen Vreeswijk het genre aanboorde in 2016, werd er her en der smalend de schouders opgehaald. Dit pief-paf-poef genre kon toch nooit veel in de mars hebben? Wie Schaduwstrijder leest, komt alle bovenstaande ingrediënten tegen máár merkt ook iets anders op; Vreeswijk is gegroeid naar een volwassen auteur die er ook nog eens zichtbaar en leesbaar plezier in heeft om zijn lezers te vermaken. Die lol blijkt met het lezen van Schaduwstrijder aanstekelijk, want was is het leuk om het boek te lezen.
De plot in het boek is groots en wereldomvattend. Iemand wil met een ultiem dodelijk wapen de mensheid naar zijn hand zetten en ergens diep onder de grond wordt dit voorbereid én worden ook nog eens ultrasterke commando’s gecreëerd. Het zijn ingrediënten die zo uit een Hollywoodfilm lijken geslopen. Daarover maakt de Hagenees geen poespas; zijn inspiratie komt van schrijvers als Tom Clancy en Clive Cussler. Daarnaast zijn films ook een grote inspiratiebron voor Vreeswijk en dat blijkt; Schaduwstrijder voelt als een mix van Dirk Pitt en films als The Peacemaker en Universal Soldier. En dat is geen verwijt, want van de originaliteit hoeft de Haagse schrijver het niet te hebben. Het gaat in Schaduwstrijder om een groots plot waarin de jungles van Congo worden aangedaan alsook de straten van Europese steden en de Syrische woestijn. Ook dit is kenmerkend voor het genre; een veelvoud aan locaties zodat de interesse van de lezer constant geborgd is. Daarin is Vreeswijk goed geslaagd want tot pagina 273 ‘sta je aan’.
De personages kennen we voor een gedeelte nog uit Masterplan en Dwaalspoor. Suzanne Boyle is nieuw. Een stoere Britse chick die, al doet haar naam denken aan die huisvrouw uit Britain’s got talent (dat kon vast niet de bedoeling zijn), heel wat in haar mars heeft. Ze werkt samen met een team strijders om het mysterie rondom de ninja’s en het geheime wapen op te lossen. Geen van de personages voelen aan als meer dan eendimensionaal. Vooral over Boyle, die toch de hoofdrol speelt, komt de lezer nagenoeg niets te weten. Dat is een gemis. Had de auteur hier meer aandacht aan besteed, had het een extra laag voor Schaduwstrijder betekend. De extra plotlijn met soldaat John die ontsnapt uit het laboratorium waarin de supersoldaten worden gefabriceerd, is leuk gevonden en geeft weer een extra dimensie aan het boek.
Los van de eendimensionale personages en de wat dunne originaliteit, staat als een paal boven water dat de auteur is gegroeid is zijn schrijflijn. Schaduwstrijder is een boek dat gemakkelijk leest en waarin goed opgebouwde zinnen worden gebruikt. De auteur kan nog wel iets minder beschrijvend zijn, hij mag ervanuitgaan dat de lezer wel weet welke serie MASH nu precies was. “MASH, een serie uit de jaren zeventig van de vorige eeuw over een Amerikaans hospitaal in de Koreaanse Oorlog” is misschien wat teveel uitleg. Het zij de Haagse copper vergeven, het boek is heerlijk leesbaar en ongecompliceerd gasgeven.
Schaduwstrijder is een meer dan vermakelijke en ongecompliceerde actiethriller waarmee Pjotr Vreeswijk laat zien als een King Kong op de Nederlandse actiethrillerrots te hebben plaatsgenomen. Het boek is goed geschreven, kent meer dan genoeg actie en is bovenal met veel plezier geschreven en dat is aanstekelijk!