De bekende en veel gelauwerde schrijver Jacob van Herwijnen heeft nog maar net de Sebriko Literatuurprijs gewonnen als hij tijdens een nachtelijke wandeling langs de Amstel wordt overvallen. De volgende ochtend treft men zijn drijvende lijk aan in de rivier. Aangezien niemand anders op dat moment de tijd heeft, wordt inspecteur Mudde tegen zijn zin op de zaak gezet. Mudde is een zestigplusser die nog een paar jaar tot aan zijn pensioen heeft en alles eigenlijk al wel zo'n beetje in het politievak heeft gezien. Hij woont op een boerderij een eindje buiten Amsterdam met Jochie, een bruine, acht jaar oude retriever als enig gezelschap. Mudde verbaast zich steeds meer over mensen die een tomeloze ambitie hebben om alles uit hun werk te halen. 'Ambitie legt de nadruk op wat ontbreekt. Een ongezonde denkwijze', luidt de stellige mening van Mudde. De reden waarom hij zelf nog het werk doet, is simpel. Zijn werk is voor hem een hersentraining. Hij houdt van het raadsel dat aan hem wordt gepresenteerd. En dat raadsel moet met gedegen recherchewerk worden gekraakt. Het verhaal van Nachtwandeling is hem dan ook op het lijf geschreven, want Nachtwandeling is een echte klassieke whodunnit detectiveroman.

Verschillende verdachten passeren de revue. De ex-vrouw van Jacob van Herwijnen, de medegenomineerde voor de Sebriko Literatuurprijs, de vorige uitgever van Jacob die maar moeilijk kan verkroppen dat Jacob is overgestapt naar een nieuwe uitgeverij. Het zijn maar enkele personen die langskomen en een mogelijk motief kunnen hebben gehad om Jacob om het leven te brengen. In de Nachtwandeling gaat het voornamelijk om het checken van alibi's en het in kaart brengen van motieven. Dat klinkt op zichzelf misschien niet heel spannend, maar Nachtwandeling is een verrassend boeiend boek. Mudde is een sympathiek personage die ondanks zijn gevorderde leeftijd nog altijd veel geeft om zijn vak en de lezer als het ware meeneemt in de breinbrekers die een moordmysterie met zich meebrengt. Nachtwandeling wordt daardoor net een legpuzzel, waarvan de afzonderlijke stukjes telkens een net op een ander plekje blijken te moeten liggen. Bijzonder vermakelijk zijn daarnaast de beschouwingen over het literaire wereldje waarvan Jacob van Herwijnen tot voor kort deel uitmaakte.

Robbert Welagen (1981), die met Nachtwandeling zijn eerste thriller aflevert, is zelf bepaald niet onbekend met het hele circus rondom literaire prijzen en heeft vermoedelijk deels kunnen putten uit zijn eigen ervaringen. Hij debuteerde in 2006 op 25-jarige leeftijd met zijn roman Lipari, waarvoor hij de Selexyz Debuutorijs won en op de longlist van de Libris literatuurprijs terechtkwam. Zijn derde roman Verre vrienden werd genomineerd voor de BNG Literatuurprijs en zijn vijfde roman Het verdwijnen van Robbert werd genomineerd voor de Libris Literatuurprijs.

Welagen tekent in Nachtwandeling heel mooi de minder mooie aspecten die aan literaire prijzen zitten. Het is niet alleen maar glitter en glamour, waarin iedereen elkaar de lof toezwaait. Iedereen in de literaire wereld houdt elkaar met argusogen in de gaten en er blijkt veel na-ijver tussen schrijvers en uitgevers te zijn. Elke schrijver wil graag in aanmerking komen voor die ene belangrijke literaire prijs en gunt de ander stiekem niks, uitgevers zullen als de kans zich voordoet niet nalaten om een interessante schrijver van een andere uitgever over te nemen, en zo is er nog wel meer gekonkel en controverse te bedenken. Het is dan ook een hele opgave voor Mudde om zich in deze slangenkuil niet op een dwaalspoor te laten zetten. Door de literaire wereldvreemdheid van Mudde en zijn aversie van alles wat modern is (een smartphone is echt niet aan hem besteed) is Nachtwandeling zowel een geestige als een boeiende misdaadroman geworden.