Robert Fabbri heeft zijn missie volbracht. De in Genève geboren auteur studeerde theaterwetenschappen in Rome. Hij verhuisde naar West-Sussex in Engeland waar hij 25 jaar als regie-assistent werkte in de tv- en filmindustrie. Daarna besloot hij om een carrière als schrijver te beginnen. Na die carrièreswitch kon hij zijn levenslange passie in praktijk gaan brengen, schrijven over de klassieke oudheid en in het bijzonder het Romeinse Rijk. Met het 9e deel, Vespasianus IX, Keizer van Rome sluit hij de serie over de Romeinse Keizer Titus Flavius Vespasianus af.

Het is een grote en indrukwekkende sequel geworden wat een monumentaal beeld schetst over het leven van de Romeinen, aan het begin van onze jaartelling, 69 na Christus. Eerder verschenen films en TV-series hebben al een fysiek beeld gegeven van Romeinse heersers zoals de wreedaardige Caligula, de stotterende Claudius en de meest omstreden van het gezelschap: Nero. Toen had de Romeinse wereld genoeg van alle buitensporige en vreemde heersers en verscheen Titus Flavius Vespasianus, met Caesar Vespasianus Augustus als keizerlijke naam. Zijn naam is onafscheidelijk verbonden met het Colosseum in Rome waar hij het initiatief voor de bouw heeft genomen. Tijdens zijn bewind slaagde hij er verder in om het Romeinse Rijk politiek en financieel te stabiliseren. De weg er naar toe was lang en verre van stabiel.

‘In een wolk van klauwen, tanden en haar verscheurde de uitgehongerde zwarte panters de gevangene, wiens laatste blik op de wereld betrof dat aan zijn verminkte arm knaagde. De intensiteit van de tientallen gevechten in de arena nam onmiddellijk toe, want niemand wilde dat lot ondergaan’

Generaal Titus Flavius Vespasianus is met zijn drie legioenen de Romeinse macht verder aan het uitbreiden en stabiliseren naar het oosten met als einddoel Jeruzalem in Galilea als hem wordt verteld dat Keizer Nero zelfmoord heeft gepleegd. Met zijn dood komt ook een einde aan het bewind van het Juliaans-Claudiaans huis. Ver van zijn thuishaven probeert hij een strategie te bedenken om zonder risico het keizerlijk bewind over het Romeinse Rijk over te nemen. Hij weigert het tot een bloedige titanenstrijd te laten komen en besluit dat de acceptatie onder de Romeinse bevolking groter zal zijn als hij toont voor hen te willen zorgen. Daar heeft hij de overvolle Egyptische graanschuren voor nodig en daarmee is zijn volgende doel gesteld.

‘De Bruut bood een angstaanjagende aanblik met zijn gepolijste ijzeren ramskop, blinkend in de zon; zijn schoonheid verhulde zijn vermogen tot verwoesting’

Fabbri heeft met dit afsluitende deel van de negendelige serie over Titus Flavius Vespasianus een waar huzarenstuk vervolmaakt en beëindigd. Vespasianus bewind viel niet alleen op door de talrijke bloedige strijdtonelen maar ook door een goed doordachte strategie om als Keizer van Rome gelauwerd en geaccepteerd te worden en daarna een ommekeer te bewerkstelligen in het leven van de Romeinen. Zoals de auteur die periode op papier heeft gebracht, met alle ontberingen en vreugde in de juiste toonkleur geschreven, roept grote bewondering op voor zijn kennis, inzicht en schrijverscapaciteiten. In dit laatste deel beschrijft hij het einddoel, zoals de geschiedschrijving ons heeft doen geloven. Met veel kennis van zaken en groot inlevingsvermogen verschaft Fabbri zijn lezers alle ingrediënten om goed geïnformeerd te worden over een volk dat 2.000 jaar geleden al zo belangrijk is geweest voor onze huidige levenswijze. Met dank aan de auteur!