Robert Harris is jarenlang journalist geweest, totdat hij zich op het schrijven van thrillers toelegde. Voordat hij journalist werd, studeerde Harris aan Cambridge. Zijn ervaringen, bijvoorbeeld tijdens zijn journalistieke carrière waarin hij veel politiek verslag deed, vertrouwde hij toe aan thrillers als Vaderland, Enigma en Archangel. De thrillers van Harris kenmerken zich door veel raakvlakken met politiek en het gebruik van historische gebeurtenissen. Vorig jaar nog schoot Harris in de roos met De tweede slaap. Zijn grootste werk is echter het drieluik dat hij schreef over de Romeinse staatsman Cicero: Imperium, Lustrum en Dictator. Onlangs verscheen de drieluik opnieuw in een mooie bundel. Wij waagden ons aan Imperium.

Maak kennis met de jonge, onervaren en armoedige advocaat Cicero. Een man die stottert, onzeker is en niet erg succesvol. Totdat hij in de leer gaat bij een Griekse retoricus, die hem leert toespreken en een zekere versie van zichzelf maakt. Cicero keert vol zelfvertrouwen terug naar Rome en besluit zich in de politiek te werpen. En zoals we nu weten, was dat niet zonder succes…

Imperium is geschreven vanuit de ik-persoon. En dan niet vanuit Cicero, maar vanuit het oogpunt van zijn dienaar en slaaf Tiro. Deze man wijkt nooit van de zijde van Cicero en heeft dus alles uit eerste hand meegemaakt. Voor het schrijven van de drieluik verorberde Harris letterlijk duizenden pagina’s informatie over het reilen en zeilen van Cicero én las hij al zijn toespraken. Niet zonder succes, want Imperium is een bijzonder rijke historische roman geworden die nog lang blijft na suizen in het hoofd.

Het leven van Cicero wordt tot in de kleinste details opgetekend door Robert Harris; doordat de lezer meekijkt met Tiro, lijkt het alsof je overal zelf bij bent; bij zijn ongelukkige huwelijk, maar ook bij zijn meest roerende toespraken in het Capitool. Of tijdens bijeenkomsten met leider Pompeius de Grote, waar ook een jonge -en wat rebelse- Julius Caesar zijn opwachting maakt. Door het tot leven wekken van het oude Rome én de meest spraakmakende personages van die tijd, waant de lezer zich als het ware in het Rome van toen. Dat Rome van toen is trouwens een erg interessante periode; Caesar is als staatsleider nog niet in beeld, en Cicero probeert uit alle macht de grondregels van de ‘republiek’ in stand te houden. Daar waar anderen op zoek gaan naar dictatoriale macht, wil hij juist de macht aan het volk blijven geven. We weten allemaal hoe het uiteindelijk afliep.

Het boek bestaat eigenlijk uit twee delen; het eerste deel is de fase waarin Cicero bouwt aan het fundament om een greep te doen naar de politiek. Hij is jong, onervaren en onzeker. Langzaamaan wordt hij echter een man die vertrouwen in zichzelf heeft. Als advocaat is hij ook niet onverdienstelijk; hij pakt de corrupte gouverneur van Sicilië aan. Dat doet hij enerzijds omdat het volk erom vraagt, maar anderzijds blijkt hij er al snel een plan mee te helpen. Door deze Verres aan te pakken, zet hij zich automatisch in de schijnwerpers van de mensen die er in de politiek toe doen. Alles met een plan…het tweede deel is zijn greep naar macht in de politiek. Door zich te mengen in de verkiezingen, probeert hij een zetel in de senaat te bemachtigen. Met alle politieke spelletjes die erbij horen.

De schrijfstijl van Robert Harris is om in te lijsten. Hij beschrijft de gebeurtenissen met tact, vol details en met liefde; van elke pagina spat de interesse van Harris voor die tijd af. En dat straalt af op de lezer, die zich steeds meer verenigt met Cicero en die tijd. Om de schoonheid van Imperium ten volle tot je te nemen, moet je als lezer dus de tijd nemen om het boek te lezen. Dit is geen snelle whodunnit, maar als een goede Siciliaanse wijn die moet rijpen.

Imperium is een bijzonder rijke, gedetailleerde historische roman over een interessante periode van het Romeinse rijk. Een echte aanrader!