Het is bijna kerst in New York en the city that never sleeps gaat gebukt onder een van de heftigste sneeuwstormen in de recente geschiedenis. Geen weer om buiten te zijn, maar toch wagen zich een aantal mensen op straat. Zo ook FBI agent Hartke, die met zijn auto door het verkeer crosst. Totdat een kogel een eind van zijn leven betekent.
Professor en astrofysicus Lucas Page wordt bruut bij zijn gezin weggehaald wanneer zijn oude werkgever voor de deur staat. De FBI, waarvoor Page tot voor 10 jaar geleden werkte, heeft zijn hulp nodig. Want waar kwam in hemelsnaam het schot vandaan dat Hartke doodde? Page heeft een gave; hij kan de wereld als een stel wiskundige formules zien die allen opgelost kunnen worden. Daarmee kan hij bijvoorbeeld de baan van een kogel herleiden. Met frisse tegenzin besluit hij zijn medewerking aan het onderzoek te verlenen. Wist hij maar waarin hij zichzelf -en zijn gezin- stortte…
Auteur Robert Pobi is in Nederland een onbekende, maar in de V.S. draait hij al even mee. Lucas Page is zijn nieuwste protagonist en Stad van glas is het eerste deel in de serie. Deel twee staat gepland voor 2020 en is nog niet voorzien van een titel. Bij ThrillZone snappen we dondersgoed waarom Pobi doorzet met Lucas Page. Dit karakter is driedimensionaal en spreekt tot de verbeelding. Page werkte in het verleden voor de FBI, maar een werkgerelateerd ongeval zorgde ervoor dat hij een been, arm en oog mist. Na het ongeval lag hij lange tijd in coma en nu werkte hij als leraar op een universiteit. Lucas Page is een slimme, doch enorm vervelende man. Hij is niet sociaal, kortaf en simpelweg vaak niet vriendelijk. Een hekel heeft hij vooral aan mensen die zijn intelligentie niet benaderen en die moeten het dan ook bezuren. Toch weet Pobi hem zo neer te zetten dat de lezer zich niet aan hem irriteert, want vaak op de goede momenten is Page juist wel die aimabele man die hij eigenlijk zou moeten zijn.
De plot is enorm interessant, doch niet nieuw. Een scherpschutter heeft het voorzien op personen in New York en het is aan Page en zijn vrouwelijke FBI kompaan om te achterhalen wat de link is tussen de slachtoffers. Niet origineel, maar wel heerlijk uitgevoerd door de auteur. Met name de sfeer is goed neergezet. New York is een stad die zucht onder de weersomstandigheden en dat maakt het verhaal ‘klein’ en claustrofobisch. Want ergens achter die sneeuwgordijnen wacht de dood en dat zet Pobi lekker aan. Daarnaast zit er veel snelheid in het verhaal. In elk hoofdstuk gebeurt wel wat en uiteindelijk legt Page de puzzelstukjes op de goede plek. Daar heeft hij wel het hele boek voor nodig, maar da’s geen straf. Pobi schrijft kort, snel en aantrekkelijk en de setting die hij gebruikt doet denken aan de John McClane films in de Die Hard serie. Niet voor niets worden McClane en boef Hans Gruber regelmatig aangehaald in Stad van glas. Weten we ook gelijk waar Abraham een gedeelte van zijn mosterd haalde…
Ergens doet de stijl van het boek en de korte, bondige dialogen, ook denken aan de Jack Reacher boeken. Op de kaft siert ook een quote van Lee Child en eigenlijk is dat wel terecht. Stad van glas is een boek dat naadloos in het rijtje past van dit soort boeken. Snel, goed gebekt, vol spanning en met een hoofdpersoon waar we nog meer van hopen te horen in het Nederlandse. Kom maar door, Lucas Page!
Professor en astrofysicus Lucas Page wordt bruut bij zijn gezin weggehaald wanneer zijn oude werkgever voor de deur staat. De FBI, waarvoor Page tot voor 10 jaar geleden werkte, heeft zijn hulp nodig. Want waar kwam in hemelsnaam het schot vandaan dat Hartke doodde? Page heeft een gave; hij kan de wereld als een stel wiskundige formules zien die allen opgelost kunnen worden. Daarmee kan hij bijvoorbeeld de baan van een kogel herleiden. Met frisse tegenzin besluit hij zijn medewerking aan het onderzoek te verlenen. Wist hij maar waarin hij zichzelf -en zijn gezin- stortte…
Auteur Robert Pobi is in Nederland een onbekende, maar in de V.S. draait hij al even mee. Lucas Page is zijn nieuwste protagonist en Stad van glas is het eerste deel in de serie. Deel twee staat gepland voor 2020 en is nog niet voorzien van een titel. Bij ThrillZone snappen we dondersgoed waarom Pobi doorzet met Lucas Page. Dit karakter is driedimensionaal en spreekt tot de verbeelding. Page werkte in het verleden voor de FBI, maar een werkgerelateerd ongeval zorgde ervoor dat hij een been, arm en oog mist. Na het ongeval lag hij lange tijd in coma en nu werkte hij als leraar op een universiteit. Lucas Page is een slimme, doch enorm vervelende man. Hij is niet sociaal, kortaf en simpelweg vaak niet vriendelijk. Een hekel heeft hij vooral aan mensen die zijn intelligentie niet benaderen en die moeten het dan ook bezuren. Toch weet Pobi hem zo neer te zetten dat de lezer zich niet aan hem irriteert, want vaak op de goede momenten is Page juist wel die aimabele man die hij eigenlijk zou moeten zijn.
De plot is enorm interessant, doch niet nieuw. Een scherpschutter heeft het voorzien op personen in New York en het is aan Page en zijn vrouwelijke FBI kompaan om te achterhalen wat de link is tussen de slachtoffers. Niet origineel, maar wel heerlijk uitgevoerd door de auteur. Met name de sfeer is goed neergezet. New York is een stad die zucht onder de weersomstandigheden en dat maakt het verhaal ‘klein’ en claustrofobisch. Want ergens achter die sneeuwgordijnen wacht de dood en dat zet Pobi lekker aan. Daarnaast zit er veel snelheid in het verhaal. In elk hoofdstuk gebeurt wel wat en uiteindelijk legt Page de puzzelstukjes op de goede plek. Daar heeft hij wel het hele boek voor nodig, maar da’s geen straf. Pobi schrijft kort, snel en aantrekkelijk en de setting die hij gebruikt doet denken aan de John McClane films in de Die Hard serie. Niet voor niets worden McClane en boef Hans Gruber regelmatig aangehaald in Stad van glas. Weten we ook gelijk waar Abraham een gedeelte van zijn mosterd haalde…
Ergens doet de stijl van het boek en de korte, bondige dialogen, ook denken aan de Jack Reacher boeken. Op de kaft siert ook een quote van Lee Child en eigenlijk is dat wel terecht. Stad van glas is een boek dat naadloos in het rijtje past van dit soort boeken. Snel, goed gebekt, vol spanning en met een hoofdpersoon waar we nog meer van hopen te horen in het Nederlandse. Kom maar door, Lucas Page!
Afbeelding
Marinus van de Velde
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
Professor en astrofysicus Lucas Page wordt bruut bij zijn gezin weggehaald wanneer zijn oude werkgever voor de deur staat. De FBI, waarvoor Page tot voor 10 jaar geleden werkte, heeft zijn hulp nodig. Want waar kwam in hemelsnaam het schot vandaan dat Hartke doodde? Page heeft een gave; hij kan de wereld als een stel wiskundige formules zien die allen opgelost kunnen worden. Daarmee kan hij bijvoorbeeld de baan van een kogel herleiden. Met frisse tegenzin besluit hij zijn medewerking aan het onderzoek te verlenen. Wist hij maar waarin hij zichzelf -en zijn gezin- stortte…
Auteur Robert Pobi is in Nederland een onbekende, maar in de V.S. draait hij al even mee. Lucas Page is zijn nieuwste protagonist en Stad van glas is het eerste deel in de serie. Deel twee staat gepland voor 2020 en is nog niet voorzien van een titel. Bij ThrillZone snappen we dondersgoed waarom Pobi doorzet met Lucas Page. Dit karakter is driedimensionaal en spreekt tot de verbeelding. Page werkte in het verleden voor de FBI, maar een werkgerelateerd ongeval zorgde ervoor dat hij een been, arm en oog mist. Na het ongeval lag hij lange tijd in coma en nu werkte hij als leraar op een universiteit. Lucas Page is een slimme, doch enorm vervelende man. Hij is niet sociaal, kortaf en simpelweg vaak niet vriendelijk. Een hekel heeft hij vooral aan mensen die zijn intelligentie niet benaderen en die moeten het dan ook bezuren. Toch weet Pobi hem zo neer te zetten dat de lezer zich niet aan hem irriteert, want vaak op de goede momenten is Page juist wel die aimabele man die hij eigenlijk zou moeten zijn.
De plot is enorm interessant, doch niet nieuw. Een scherpschutter heeft het voorzien op personen in New York en het is aan Page en zijn vrouwelijke FBI kompaan om te achterhalen wat de link is tussen de slachtoffers. Niet origineel, maar wel heerlijk uitgevoerd door de auteur. Met name de sfeer is goed neergezet. New York is een stad die zucht onder de weersomstandigheden en dat maakt het verhaal ‘klein’ en claustrofobisch. Want ergens achter die sneeuwgordijnen wacht de dood en dat zet Pobi lekker aan. Daarnaast zit er veel snelheid in het verhaal. In elk hoofdstuk gebeurt wel wat en uiteindelijk legt Page de puzzelstukjes op de goede plek. Daar heeft hij wel het hele boek voor nodig, maar da’s geen straf. Pobi schrijft kort, snel en aantrekkelijk en de setting die hij gebruikt doet denken aan de John McClane films in de Die Hard serie. Niet voor niets worden McClane en boef Hans Gruber regelmatig aangehaald in Stad van glas. Weten we ook gelijk waar Abraham een gedeelte van zijn mosterd haalde…
Ergens doet de stijl van het boek en de korte, bondige dialogen, ook denken aan de Jack Reacher boeken. Op de kaft siert ook een quote van Lee Child en eigenlijk is dat wel terecht. Stad van glas is een boek dat naadloos in het rijtje past van dit soort boeken. Snel, goed gebekt, vol spanning en met een hoofdpersoon waar we nog meer van hopen te horen in het Nederlandse. Kom maar door, Lucas Page!