Fall River, 4 augustus 1892. Een zonnige dag. Een schreeuw klinkt door het huis van de familie Borden. Lizzie heeft net haar vader Andrew Borden dood aangetroffen. Een slachtpartij is nog zacht uitgedrukt; er is op hem ingehakt met een bijl. Even later vindt de politie van Fall River zijn vrouw Abby. Zij ligt boven in het huis. Ook afgeslacht. Het is een mysterie wie de dubbele moord heeft gepleegd. En nog belangrijker, waarom? Want de familie Borden staat bekend als een vredelievende, gezellige familie waar nooit wat mee aan de hand is. Maar schijn bedriegt...
Kijk wat ik gedaan heb is het debuut van Sarah Schmidt en verhaalt over de mysterieuze dubbele moord in Fall River. Een erg saillant detail is het feit dat het feitelijk gebeurd is. Het huis in Fall River is nu een B & B en over de gebeurtenissen zijn meerdere boeken geschreven. Dit jaar verschijnt een film over de moorden. Genoeg aandacht dus en daar komt Kijk wat ik gedaan heb bij. Het boek is geschreven vanuit een aantal perspectieven; de zussen Lizzie en Emma; de huishoudster Bridget en de landloper en 'probleemoplosser' Benjamin. Het interessante is dat alle personages een reden hebben om de dubbele moord te plegen. Niet bepaald voer voor Het Familiediner dus, daarvoor is deze familie te ver heen. Wie het gedaan heeft, blijft dus lang onzeker. Behalve voor de fervente thrillerliefhebber, die op een gegeven moment zal doorhebben dat het niet anders kan dan dat...
Het verhaal speelt zich nagenoeg helemaal in en rond het huis van de Bordens af. Dit maakt Kijk wat ik gedaan heb een redelijk klein verhaal. De schrijfstijl van Schmidt zorgt voor een bijzondere leeservaring. Voorbeelden als "de klok tikte tikte" laten zien dat het geen alledaagse stijl is die Schmidt hanteert. Het is een soort poëtische schrijfwijze die de lezer moet liggen. Dat zal niet voor iedereen het geval zijn. De personages in het boek worden enorm uitgediept en dat moet in dit soort kleine boeken, aangezien de karakters het verhaal grotendeels maken. Dat doet Schmidt goed, door onder andere met flashbacks te werken waarin onderlinge relaties worden uitgelegd. Deze terugblikken kunnen overigens zomaar middenin een verhaallijn opduiken, zonder enige vooraankondiging of bijvoorbeeld ander lettertype. Het is voor de lezer dus opletten geblazen, voor je het weet ben je genoodzaakt terug te bladeren omdat je 'een afslag hebt gemist'.
Om het predicaat 'thriller' te kunnen gebruiken, moet het verhaal over enige mate van spanning beschikken. In Kijk wat ik gedaan heb is dit niet de conventionele spanningsboog die bijvoorbeeld wordt opgebouwd doordat het onduidelijk is wie de moord heeft gepleegd. In het boek is meer sprake van een soort onderhuids ongemak die constant op de loer ligt. Dit wordt opgeroepen door de verschrikkelijke manier waarop de familie met elkaar omgaat én de gaten die Schmidt in het verhaal laat, en die de lezer zelf maar moet zien op te vullen. De relaties zitten vol frustratie en onuitgesproken problemen met elkaar. Het is een soort vulkaan die slaapt, maar elk moment kan barsten. Met name dochter Lizzie voegt veel aan deze oncomfortabele situatie toe, want zij blijkt een vat vol tegenstrijdigheden. Daarnaast is er genoeg wat Schmidt aan de verbeelding over laat. Niet alles wordt tot in de puntjes beschreven; wie is bijvoorbeeld nu precies die oom John en wat is zijn rol in de familie? Het verhaal spitst zich dus vooral toe op deze ongemakkelijke relaties en de manier hoe mensen ermee omgaan, wat Kijk wat ik gedaan heb meer een psychodrama dan een thriller maakt. Dit doet Schmidt overigens bijzonder effectief, wat het moeilijk te geloven maakt dat dit 'slechts' een debuut is.
Een bijzonder effectief psychodrama over lastige familierelaties en onuitgesproken problemen; Kijk wat ik gedaan heb kruipt onder je huid. Dit verhaal is misschien wel dichterbij dan je denkt...
Kijk wat ik gedaan heb is het debuut van Sarah Schmidt en verhaalt over de mysterieuze dubbele moord in Fall River. Een erg saillant detail is het feit dat het feitelijk gebeurd is. Het huis in Fall River is nu een B & B en over de gebeurtenissen zijn meerdere boeken geschreven. Dit jaar verschijnt een film over de moorden. Genoeg aandacht dus en daar komt Kijk wat ik gedaan heb bij. Het boek is geschreven vanuit een aantal perspectieven; de zussen Lizzie en Emma; de huishoudster Bridget en de landloper en 'probleemoplosser' Benjamin. Het interessante is dat alle personages een reden hebben om de dubbele moord te plegen. Niet bepaald voer voor Het Familiediner dus, daarvoor is deze familie te ver heen. Wie het gedaan heeft, blijft dus lang onzeker. Behalve voor de fervente thrillerliefhebber, die op een gegeven moment zal doorhebben dat het niet anders kan dan dat...
Het verhaal speelt zich nagenoeg helemaal in en rond het huis van de Bordens af. Dit maakt Kijk wat ik gedaan heb een redelijk klein verhaal. De schrijfstijl van Schmidt zorgt voor een bijzondere leeservaring. Voorbeelden als "de klok tikte tikte" laten zien dat het geen alledaagse stijl is die Schmidt hanteert. Het is een soort poëtische schrijfwijze die de lezer moet liggen. Dat zal niet voor iedereen het geval zijn. De personages in het boek worden enorm uitgediept en dat moet in dit soort kleine boeken, aangezien de karakters het verhaal grotendeels maken. Dat doet Schmidt goed, door onder andere met flashbacks te werken waarin onderlinge relaties worden uitgelegd. Deze terugblikken kunnen overigens zomaar middenin een verhaallijn opduiken, zonder enige vooraankondiging of bijvoorbeeld ander lettertype. Het is voor de lezer dus opletten geblazen, voor je het weet ben je genoodzaakt terug te bladeren omdat je 'een afslag hebt gemist'.
Om het predicaat 'thriller' te kunnen gebruiken, moet het verhaal over enige mate van spanning beschikken. In Kijk wat ik gedaan heb is dit niet de conventionele spanningsboog die bijvoorbeeld wordt opgebouwd doordat het onduidelijk is wie de moord heeft gepleegd. In het boek is meer sprake van een soort onderhuids ongemak die constant op de loer ligt. Dit wordt opgeroepen door de verschrikkelijke manier waarop de familie met elkaar omgaat én de gaten die Schmidt in het verhaal laat, en die de lezer zelf maar moet zien op te vullen. De relaties zitten vol frustratie en onuitgesproken problemen met elkaar. Het is een soort vulkaan die slaapt, maar elk moment kan barsten. Met name dochter Lizzie voegt veel aan deze oncomfortabele situatie toe, want zij blijkt een vat vol tegenstrijdigheden. Daarnaast is er genoeg wat Schmidt aan de verbeelding over laat. Niet alles wordt tot in de puntjes beschreven; wie is bijvoorbeeld nu precies die oom John en wat is zijn rol in de familie? Het verhaal spitst zich dus vooral toe op deze ongemakkelijke relaties en de manier hoe mensen ermee omgaan, wat Kijk wat ik gedaan heb meer een psychodrama dan een thriller maakt. Dit doet Schmidt overigens bijzonder effectief, wat het moeilijk te geloven maakt dat dit 'slechts' een debuut is.
Een bijzonder effectief psychodrama over lastige familierelaties en onuitgesproken problemen; Kijk wat ik gedaan heb kruipt onder je huid. Dit verhaal is misschien wel dichterbij dan je denkt...
Afbeelding
Marinus van de Velde
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
Kijk wat ik gedaan heb is het debuut van Sarah Schmidt en verhaalt over de mysterieuze dubbele moord in Fall River. Een erg saillant detail is het feit dat het feitelijk gebeurd is. Het huis in Fall River is nu een B & B en over de gebeurtenissen zijn meerdere boeken geschreven. Dit jaar verschijnt een film over de moorden. Genoeg aandacht dus en daar komt Kijk wat ik gedaan heb bij. Het boek is geschreven vanuit een aantal perspectieven; de zussen Lizzie en Emma; de huishoudster Bridget en de landloper en 'probleemoplosser' Benjamin. Het interessante is dat alle personages een reden hebben om de dubbele moord te plegen. Niet bepaald voer voor Het Familiediner dus, daarvoor is deze familie te ver heen. Wie het gedaan heeft, blijft dus lang onzeker. Behalve voor de fervente thrillerliefhebber, die op een gegeven moment zal doorhebben dat het niet anders kan dan dat...
Het verhaal speelt zich nagenoeg helemaal in en rond het huis van de Bordens af. Dit maakt Kijk wat ik gedaan heb een redelijk klein verhaal. De schrijfstijl van Schmidt zorgt voor een bijzondere leeservaring. Voorbeelden als "de klok tikte tikte" laten zien dat het geen alledaagse stijl is die Schmidt hanteert. Het is een soort poëtische schrijfwijze die de lezer moet liggen. Dat zal niet voor iedereen het geval zijn. De personages in het boek worden enorm uitgediept en dat moet in dit soort kleine boeken, aangezien de karakters het verhaal grotendeels maken. Dat doet Schmidt goed, door onder andere met flashbacks te werken waarin onderlinge relaties worden uitgelegd. Deze terugblikken kunnen overigens zomaar middenin een verhaallijn opduiken, zonder enige vooraankondiging of bijvoorbeeld ander lettertype. Het is voor de lezer dus opletten geblazen, voor je het weet ben je genoodzaakt terug te bladeren omdat je 'een afslag hebt gemist'.
Om het predicaat 'thriller' te kunnen gebruiken, moet het verhaal over enige mate van spanning beschikken. In Kijk wat ik gedaan heb is dit niet de conventionele spanningsboog die bijvoorbeeld wordt opgebouwd doordat het onduidelijk is wie de moord heeft gepleegd. In het boek is meer sprake van een soort onderhuids ongemak die constant op de loer ligt. Dit wordt opgeroepen door de verschrikkelijke manier waarop de familie met elkaar omgaat én de gaten die Schmidt in het verhaal laat, en die de lezer zelf maar moet zien op te vullen. De relaties zitten vol frustratie en onuitgesproken problemen met elkaar. Het is een soort vulkaan die slaapt, maar elk moment kan barsten. Met name dochter Lizzie voegt veel aan deze oncomfortabele situatie toe, want zij blijkt een vat vol tegenstrijdigheden. Daarnaast is er genoeg wat Schmidt aan de verbeelding over laat. Niet alles wordt tot in de puntjes beschreven; wie is bijvoorbeeld nu precies die oom John en wat is zijn rol in de familie? Het verhaal spitst zich dus vooral toe op deze ongemakkelijke relaties en de manier hoe mensen ermee omgaan, wat Kijk wat ik gedaan heb meer een psychodrama dan een thriller maakt. Dit doet Schmidt overigens bijzonder effectief, wat het moeilijk te geloven maakt dat dit 'slechts' een debuut is.
Een bijzonder effectief psychodrama over lastige familierelaties en onuitgesproken problemen; Kijk wat ik gedaan heb kruipt onder je huid. Dit verhaal is misschien wel dichterbij dan je denkt...