Sophie Wester is het pseudoniem van schrijversduo Sophie Fraza en Ester Ankoné. Samen schrijven ze thrillers die bekend staan om de subtiele humor en verrassende plots. In augustus 2022 verscheen hun debuut Moordende hitte. Een lege plek is hun tweede thriller.

Sander en zijn vrouw Annabel zijn al enige tijd samen en hun grootste wens lijkt maar niet in vervulling te raken. Meerdere pogingen op een zwangerschap mochten niet baten. Sander ziet geen andere optie dan aan te kloppen bij zijn ex, Birgit Zilver. Birgit is arts in een vruchtbaarheidskliniek en ze wordt overrompeld met het verzoek. Emotioneel heeft ze de relatie met Sander na al die jaren nog niet volledig kunnen afsluiten. Door het weerzien komen de gevoelens en verwarring weer naar boven. Toch besluit ze hun te helpen in het traject, waar ze eigenlijk achteraf al gelijk spijt van blijkt te hebben. 

Ook het privéleven van Birgit kent ook de nodige hobbels. Als haar moeder – met wie ze al jaren geen contact heeft – komt te overlijden komt het verleden weer opzetten. Kort daarna krijgt ze te maken met heftige bedreigingen en raakt ze de controle over haar leven kwijt. Maar een kat in het nauw maakt rare sprongen en in Brigit haar geval, een grove inschattingsfout. 

Een lege plek kent een goede opbouw en door het sterke proloog zet je je schrap voor alles wat er nog komen gaat. De relatie tussen Sander en Annabel wordt door Wester realistisch beschreven. Het is een relatie onder druk met de nodige stress en frustraties die komt kijken bij een fertiliteitstraject.

Als je daar de ex van je man aan toe voegt die ‘de reddende engel’ moet zijn, dan heb je basis voor jaloezie wel staan. Birgit krijgt in Een lege plek helaas relatief weinig diepgang voor het roerige leven dat ze leidt. Niet dat dit onrecht doet aan haar personage, maar het karakter had -mits meer uitgediept- veel meer kunnen intrigeren. 

De bedreigingen komen daarbij als een wat onlogische draad door het verhaal en voelen als een bijzaak. Lang weten we niet wie de mannelijke personage is en op het moment dat dit puzzelstukje lijkt te vallen brengt dit een lichte teleurstelling met zich mee. Het geeft niet de diepgang, voldoening of de verrassende twist die je als lezer hoopt voorgeschoteld te krijgen. 

Een lege plek is opgedeeld in vijf delen, iets wat geen uitgesproken meerwaarde heeft. Buiten de epiloog om zijn er geen grote sprongen in tijd aanwezig, wat het boek prettig leesbaar maakt. Je gaat als een speer door het verhaal heen zonder al te veel onnodige ballast. Wel lijkt alle actie in het laatste hoofdstuk verzameld te zijn, waarbij de rest van Een lege plek soms wat voortkabbelt. 

Geen verrassende wendingen, maar wel een boek dat heerlijk wegleest.