In De laatste spijker van Stefan Ahnhem, de succesrijke Zweedse thrillerauteur en scenarist, eist diens geesteskind Fabian Risk eens niet de hoofdrol voor zich op. Deze speurneus wordt ditmaal overvleugeld door zijn Deense collega, rechercheur Dunja Hougaard.

Augustus 2012. Ten gevolge van een vreemd voorval ontdekt de jonge Erica een auto op de zeebodem voor de kust van Kopenhagen. In het voertuig bevinden zich de lichamen van een naakte onbekende vrouw en een man in smoking. Als blijkt dat een hoge functionaris een van de twee inzittenden is, slaan de politiediensten meteen groot alarm.    

Rechercheur Dunja Hougaard verricht stiekem onderzoek naar het gedrag van haar voormalige chef Kim Sleizner. Deze laatste is een walgelijke schoft en Dunja wil hem inrekenen. Intussen verloopt het woelige privéleven van de Zweedse speurder Fabian Risk nog steeds niet op wieltjes. Meer zelfs, in Helsingborg krijgt hij hartverscheurend nieuws te verwerken.

‘Hallo Fabian, had ze gezegd. Deze keer op een toon die alle ambitie om neutraal te klinken had laten varen. Ik denk dat het het beste is als je even gaat zitten voordat we…’

In dit zesde Nordic noir-deel lopen verschillende verhaallijnen naast en door elkaar. Naarmate het boek vordert, vloeien deze harmonieus samen. Alle hens aan dek; je belandt pardoes in de obscure wereld van een aantal opmerkelijke figuren. De auteur focust in het bijzonder op de gebeurtenissen in Kopenhagen. Hij timmert een erg sterke, doch eveneens complexe plot bijeen. Reeds vanaf de eerste passage dwingt hij de lezer tot volledige overgave. Ophouden met lezen is geen verantwoorde optie. Ahnhem houdt de spanning constant aan; cliffhangers drijven de suspense telkens nog wat verder op. Het eindgevecht is een dwingende gebeurtenis die je woord voor woord absorbeert. De epiloog is als een verlossende bevrijding; of mooi niet?

‘Voor Hesk kon reageren deed Dunja een stap naar voren, trok het wapen uit zijn hand en gaf hem met haar elleboog een harde klap onder zijn kin.

De schrijver houdt van een vlijmscherpe pen. Aldus gaat hij rechttoe rechtaan af op zijn doel: de personages aan het werk zetten en houden. De belangrijkste karakters kleurt hij deskundig in, zodat die helemaal tot leven komen. Knap hoe Ahnhem het personage van Dunja neerzet en uitwerkt; ze is een kordate rechercheur die alles op alles zet om haar vijand te verslaan. Toch is het met De laatste spijker niet allemaal rozengeur en maneschijn. De Deense verhaallijn komt af en toe ietwat warrig op je over. Je moet constant bij de les blijven; 508 fascinerende pagina’s lang. De beloning zal evenwel niet op zich laten wachten.   

 De talrijke fans hoeven in ieder geval niet een hele tijd uit te kijken naar een zevende deel met Fabian Risk. Het negende graf is ondertussen immers al verschenen.