Steinar Bragi wordt in eigen land (IJsland) beschouwd als een van de meest vooraanstaande schrijvers van literatuur en thrillers. Voor De Hoogvlakte werd hij zelfs genomineerd voor de Nordic Council Literature Prize. De rechten van De Hoogvlakte zijn aan 15 landen verkocht.
In De Hoogvlakte draait het om twee koppels die samen een tocht door het ruige, onherbergzame IJslandse landschap gaan maken. Hrafn en Egill zijn sinds hun jeugd beste vrienden en ondanks dat hun partners niet zo veel met elkaar hebben moeten ze er tijdens deze tocht toch het beste van zien te maken. Helemaal als ze in dichte mist met hun auto tegen het huis van een mysterieus, ouder echtpaar opbotsen, met alle gevolgen van dien...
Laten we maar meteen met de deur in huis vallen: over dit boek is weinig positiefs op te merken. Allereerst de karakters: ze zijn onsympathiek en ondanks een heleboel, voor het verhaal niet relevante, achtergrondinformatie over hun levens, voel je als lezer niet met ze mee en maakt het je eigenlijk niet uit wat er met ze gaat gebeuren.
Ten tweede het verhaal: dit is zeer zwak en onduidelijk. Het idee om elementen uit de mythes en sages van IJsland aan het verhaal toe te voegen en het boek hierdoor een horrortintje te geven, is goed, maar de uitwerking hiervan is slecht. Het einde is zo vreemd en vaag dat ik na drie keer herlezen nog steeds niet begreep waar het nou over ging. Bovendien wordt het nergens echt spannend. Je leest het boek uit omdat je hoopt dat het beter wordt en dat er een verklaring komt voor alle vreemde dingen die de personages meemaken. Die verklaring komt wel, maar is zo onbevredigend en onduidelijk dat je met een teleurgesteld gevoel het boek uiteindelijk dichtslaat.
Ik kreeg het gevoel dat de schrijver niet kon kiezen of hij een roman, thriller of horror wilde schrijven en dat hij daarom deze drie stijlen maar door elkaar heeft gebruikt. Dit is het boek echter niet ten goede gekomen. Zonde, want bij een keuze voor één van deze drie genres, was het boek waarschijnlijk een stuk boeiender geweest.
De beschrijvingen van het ruige IJslandse landschap en de barre weersomstandigheden zijn wel goed gedaan. Je kon het gebied bijna voor je zien en de kou voelen. Dit bewijst dan weer dat Bragi wel een talent is. Helaas komt dit in De hoogvlakte nog niet uit de verf. Steinar Bragi bewijst met dit boek dat niet alles wat uit Scandinavië komt altijd van een hoge kwaliteit is. Mijn verwachtingen waren hooggespannen maar helaas...
Wat vinden lezers...
"De hoogvlakte" van Steinar Bragi
Een thriller kan ik het niet noemen en echt spannend wordt het ook niet, maar toch . . .
Het verhaal gaat over twee jonge koppels die met hun auto door het ruige binnenland van IJsland reizen. Als er plots mist opkomt en ze van de weg afwijken, botsen ze tegen een huis waar twee oudere mensen wonen die zich vreemd gedragen. Ze mogen er overnachten maar komen in veel vreemde, zelfs horror-achtige toestanden terecht.
Twee keer heb ik willen stoppen met lezen, maar heb toch doorgezet. Gelukkig, want pas op het einde wordt alles duidelijk ! !
Ik denk niet dat ik het hier mag verklappen, maar je moet het boek echt uitlezen om de ware toedracht van het hele verhaal te begrijpen; als lezer ben je de hele tijd gewoon op het verkeerde been gezet. Uiteindelijk, toen ik begreep hoe de vork in de steel zat, vond ik het helemaal geen slecht boek.
Ik wil het 3,5 geven, maar dat gaat niet.
In De Hoogvlakte draait het om twee koppels die samen een tocht door het ruige, onherbergzame IJslandse landschap gaan maken. Hrafn en Egill zijn sinds hun jeugd beste vrienden en ondanks dat hun partners niet zo veel met elkaar hebben moeten ze er tijdens deze tocht toch het beste van zien te maken. Helemaal als ze in dichte mist met hun auto tegen het huis van een mysterieus, ouder echtpaar opbotsen, met alle gevolgen van dien...
Laten we maar meteen met de deur in huis vallen: over dit boek is weinig positiefs op te merken. Allereerst de karakters: ze zijn onsympathiek en ondanks een heleboel, voor het verhaal niet relevante, achtergrondinformatie over hun levens, voel je als lezer niet met ze mee en maakt het je eigenlijk niet uit wat er met ze gaat gebeuren.
Ten tweede het verhaal: dit is zeer zwak en onduidelijk. Het idee om elementen uit de mythes en sages van IJsland aan het verhaal toe te voegen en het boek hierdoor een horrortintje te geven, is goed, maar de uitwerking hiervan is slecht. Het einde is zo vreemd en vaag dat ik na drie keer herlezen nog steeds niet begreep waar het nou over ging. Bovendien wordt het nergens echt spannend. Je leest het boek uit omdat je hoopt dat het beter wordt en dat er een verklaring komt voor alle vreemde dingen die de personages meemaken. Die verklaring komt wel, maar is zo onbevredigend en onduidelijk dat je met een teleurgesteld gevoel het boek uiteindelijk dichtslaat.
Ik kreeg het gevoel dat de schrijver niet kon kiezen of hij een roman, thriller of horror wilde schrijven en dat hij daarom deze drie stijlen maar door elkaar heeft gebruikt. Dit is het boek echter niet ten goede gekomen. Zonde, want bij een keuze voor één van deze drie genres, was het boek waarschijnlijk een stuk boeiender geweest.
De beschrijvingen van het ruige IJslandse landschap en de barre weersomstandigheden zijn wel goed gedaan. Je kon het gebied bijna voor je zien en de kou voelen. Dit bewijst dan weer dat Bragi wel een talent is. Helaas komt dit in De hoogvlakte nog niet uit de verf. Steinar Bragi bewijst met dit boek dat niet alles wat uit Scandinavië komt altijd van een hoge kwaliteit is. Mijn verwachtingen waren hooggespannen maar helaas...