Stephen King staat vooral bekend om zijn diklijvige werken, maar soms levert hij ook wel eens een dunner boekje af. Een mooi voorbeeld daarvan is Gwendys knoppenkist met ‘slechts’ 168 pagina’s. Stephen King heeft dit boek samen geschreven met Richard Chizmar. Over Stephen King is al genoeg gezegd en geschreven, maar wie is Richard Chizmar eigenlijk? Richard Chizmar is vooral bekend van zijn verhalenbundels in het fantasy en horrorgenre. Hij heeft onder andere twee World Fantasy Awards en vier International Horror Guild Awards gewonnen. Gwendys Knoppenkist is echter het eerste werk van zijn hand dat in het Nederlands is vertaald. Maar wat is eigenlijk het resultaat van deze samenwerking?

Gwendys knoppenkist is vooral interessant voor diegenen die Castle Rock wat verder uitgediept willen zien en genoegen kunnen nemen met een verder nogal basaal verhaal. Castle Rock is een fictief stadje dat in meerdere van Kings boeken als achtergrond figureert. Hoewel King geen specifieke aanduiding geeft waar het zou moeten liggen, kan uit zijn beschrijvingen worden afgeleid dat het ergens in New England moet liggen. Hoewel het stadje grotendeels in het boek Noodzaak wordt verwoest, wordt het daarna nog een paar keer in andere van zijn boeken genoemd. In Gwendys Knoppenkist speelt Castle Rock ondanks haar ongelukkige lotsbestemming dus opnieuw een rol, maar dat gaat allerminst ten koste van de continuïteit in Kings verhalen. Het verhaal speelt zich hier namelijk af tussen 1974 en een goed deel van de jaren 80 in de vorige eeuw. Er is inmiddels ook een tv-serie getiteld Castle Rock, die verder helemaal los staat van de boeken van Stephen King.

Het verhaal van Gwendys Knoppenkist heeft zoals hiervoor al is aangegeven eigenlijk nogal weinig om het lijf. Dat kan ook bijna niet wanneer anderhalf decennium in minder dan 170 pagina’s gestopt moet worden. Het boek is dan ook vooral een schets van Castle Rock en enkele van haar inwoners. Op basis van de beschrijvingen die King en Chizmar geven zou je het stadje bijna voor ogen kunnen zien. Meteen in de openingszin van het boek krijgt de lezer al een basale lay out van de stad. Vanuit het stadje Castle Rock leiden drie wegen naar het uitzichtpunt Castle View: Route 117, Pleasant Road en de zogenaamde Suicide Stairs. Als Gwendy op een dag de Suicide Stairs beklimt om even alleen te zijn op het uitzichtpunt Castle View ontmoet ze een vreemdeling. Het is een vreemde man in een vreemde uitdossing. Wat hem echter het meest karakteriseert is zijn zwarte bolhoed. Van deze vreemdeling krijgt ze een knoppenkist. Uit deze knoppenkist, vertelt hij, komen kleine chocolaatjes, die niet alleen heel erg lekker zijn maar ook heel erg vullend. Als je één chocolaatje eet dan heb je voor de rest van de dag geen trek meer. De knoppenkist werpt daarnaast zeer zeldzame oude munten uit, die heel veel geld waard zijn. En dan zijn er nog de knoppen, die een grote macht vertegenwoordigen. Als ze op één van die knoppen drukt dan brengt dat ergens op de aarde een verandering teweeg. Uiteraard weet de lezer dan al dat die knoppendoos niets dan ellende zal brengen, maar de jonge Gwendy kan de verleiding niet weerstaan.

Het verhaal ontvouwt zich vervolgens in snel tempo terwijl de jaren voorbij vliegen en Gwendy van een onzekere en molle puber uitgroeit naar een mooie, slimme en sportieve vrouw. Dat de knoppenkist daar debet aan is, zal de lezer niet verbazen, maar welke prijs moet ze uiteindelijk voor die kist betalen? Het is een beetje voorspelbaarheid troef, want natuurlijk gebeuren er nare dingen. Toch blijft de toon luchtig en een beetje sprookjesachtig. Het leest allemaal erg gemakkelijk weg, maar het verhult niet dat de plot, voor zover daarvan sprake is, erg oppervlakkig is. Het boek kan eigenlijk het beste worden vergeleken met een reepje Bros. Het is allemaal meer lucht dan inhoud.