Vanaf zijn debuut dendert Stuart MacBride in Groot-Brittannië door alle toplijsten. Steenkoud won de Barry Award voor beste debuutroman en zijn volgende boeken waren echte bestsellers. MacBride is een Schotse schrijver met typisch Britse humor. Lees allemaal even op zijn eigen website hoe hij zichzelf voorstelt en je weet wat dat betreft voldoende. MacBride heeft een fantasie die door maar weinig andere mensen kan worden geëvenaard. Het maakt zijn boeken zo goed en ook zo onvoorspelbaar als maar mogelijk is. Met Dertien laat hij weer eens zien hoe bizar fantasierijk hij is.

Dertien gaat over een gruwelijke ontvoerder/moordenaar die door de pers in Groot-Brittannië door het leven gaat als de "Birthday Boy". Al twaalf jaar lang worden er meisjes ontvoert, van de meisjes wordt nooit meer iets vernomen. Het enige wat rest is een gruwelijke ervaring voor de ouders. Elk jaar stuurt de "Birthday Boy" namelijk rond de verjaardag van de meisjes een foto met wat hij hun dochters heeft aangedaan. Elk jaar wordt het beeld op de foto erger totdat er niets anders overblijft dan een gruwelijk gemarteld en vermoord meisje.

Ash Hendersons dochter Rebecca is vijf jaar geleden ook in handen gevallen van de "Birthday Boy". Als rechercheur is hij al jaren op zoek naar de dader. Om niet van de zaak afgehaald te worden heeft Henderson iedereen verteld dat zijn dochter gewoonweg is weggelopen. Zo blijft Henderson voor de politie jagen op de bruut die zijn dochter heeft ontvoerd en zeer waarschijnlijk al heeft vermoord. Henderson is niet het doorsnee politieagent. Zo links en rechts is hij niet vies van het afpersen van misdadigers. Het zal nodig zijn ook want de rechercheur heeft schulden uitstaan bij een van de zwaarste Britse misdadigers. En het betalen van die schuld wil niet bepaald lukken. Op zoek naar de "Birthday Boy" moet hij zelf continu achterom kijken of hij niet door enkele handlangers wordt bedreigd. Ook zijn omgeving leeft hierdoor continu in angst of ze wel veilig genoeg zijn. In zijn jacht op de "Birthday Boy" krijgt Henderson hulp van een nieuwe forensisch psycholoog dr. McDonald. Zij is nogal een typetje. Verstrooid, onhandig en niet stil te krijgen. Ze praat Henderson de oren van de kop terwijl de rechercheur zelf niet bepaald spraakzaam is. Bovendien heeft hij wel meer aan zijn hoofd dan steeds te moeten luisteren naar de rare teksten die McDonald spuwt.

Met Henderson en McDonald heeft MacBride twee totaal verschillende karakters veelvuldig in een auto weten te proppen. Het maakt dat zelfs de wat saaiere stukken in het boek boeien of je scherp houden. Henderson negeert namelijk vaak de teksten van de forensisch psycholoog terwijl zij onverstoorbaar door blijft ratelen. Het maakt sommige stukken wat lastig te volgen en vergt de nodige concentratie van de lezer om duidelijk te krijgen welke richting welk gesprek nu precies op gaat.

In Dertien laat MacBride dus maar weer eens zien wat een gruwelijke fantasie hij heeft. Bovendien is Henderson een intrigerend persoon die als agent het niet zo nauw neemt met de regeltjes. Echt dichterbij de "Birthday Boy" lijkt hij ook niet te komen. Zijn problemen worden alleen maar groter en groter terwijl de dader steeds meer uit zicht dreigt te raken.

Dertien is een boek dat je blijft boeien als lezer, maar er zitten een paar stukken bij die wat mij betreft toch echt te veel fantasie van een lezer vragen. Henderson lost zijn problemen vaak even hard op als hij ze tegemoet ziet komen. Het is niet voor te stellen dat hij met deze levensstijl überhaupt nog actief zou zijn bij de politie. Wat hem in de 400 pagina's allemaal overkomt en de acties die hij zelf doet maken dat zijn carrière bij de politie wel haast voorbij moet zijn. Het maakt dat er voor mij toch wel af en toe een wenkbrauw gefronst werd. Het had op zijn tijd wel een onsje minder gekund, dat was de geloofwaardigheid van het boek ten goede gekomen. Nu was het een sterke thriller met een gruwelijk verhaal. Maar niet zo sterk als het had kunnen zijn.