Susie Steiner werkte twintig jaar als journalist voor The Guardian. Ze is na het succes van Na 72 uur fulltime gaan schrijven. Van dit boek zijn alleen al in Groot-Brittannië meer dan 250.000 exemplaren verkocht. Steiner woont en werkt in Londen.
Manon Bradshaw, 39 jaar, werkt als brigadier bij de politie in Cambridge. Na diverse mislukte dates is ze nog steeds single. Na de zoveelste rampzalige date probeert ze in slaap te vallen met het geluid van de politieradio op de achtergrond, een gewoonte die Manon zich eigen gemaakt heeft. Wanneer ze een melding opvangt van een ernstige situatie waarbij er een inspecteur gevraagd wordt aarzelt ze geen moment en komt in actie. Het blijkt om de studente Edith Hind te gaan die al 24 uur vermist is. Bloedsporen in de keuken, sleutels en haar telefoon die gewoon op tafel liggen en de openstaande voordeur zijn aanleiding om een groot onderzoek te beginnen. Het politieteam van Cambridge staat voor een raadsel. Al gauw krijgen ze door dat Edith er een verborgen leven op na hield. Manon weet als geen ander dat ze snel moeten handelen, want na 72 uur is de kans klein dat een vermist persoon nog levend teruggevonden wordt en moeten ze rekening houden met het allerergste.
Na 72 uur is een vlot geschreven boek waarin Steiner met korte hoofdstukken en eenvoudige zinnen werkt, iets dat ervoor zorgt dat het boek gemakkelijk leest. Het verhaal wordt verteld vanuit verschillende perspectieven. Boven elk hoofdstuk staat de naam van het personage vanuit wie het verhaal wordt bekeken. Steiner helpt haar lezer met andere woorden goed op weg. Op de achterflap staat met grote letters 72 uur om haar te vinden. Dit suggereert dat er een race tegen de klok begint en dat de lezer de gordel moet vastmaken voor een achtbaanrit. De titel dekt de lading echter helemaal niet. We krijgen de indruk dat de zaak binnen deze tijd opgelost moet zijn maar niets is minder waar. De dagen verstrijken, maar er is geen spoor van de studente.
Susie Steiner diept haar personages goed uit. We krijgen een duidelijk beeld van elk van hen en kunnen ons goed in ze verplaatsen. Hoofdpersoon Manon wordt echter wel héél uitvoerig beschreven. Hierin gaat de auteur soms wat te ver en dat resulteert erin dat de vaart uit het boek verdwijnt.
Een thriller kun je Na 72 uur niet noemen want daarvoor ontbreekt de nodigde spanning. Het verhaal kabbelt wat aan en we zitten totaal niet op het puntje van onze stoel. Jammer! Stukje bij beetje komen we erachter wat er met Edith is gebeurd. De plot is echter wel goed gekozen en aardig uitgewerkt, waarin alle losse draadjes aan het eind bij elkaar komen. Met een dosis extra spanning was dit zeker een geslaagde thriller geweest, nu is het meer een leuk boek om tussendoor te lezen. Maar: het verhaal leent zich goed voor meerdere delen met Manon Bradshaw in de hoofdrol en dus hopen we dat Steiner voor een 'her' gaat!
Manon Bradshaw, 39 jaar, werkt als brigadier bij de politie in Cambridge. Na diverse mislukte dates is ze nog steeds single. Na de zoveelste rampzalige date probeert ze in slaap te vallen met het geluid van de politieradio op de achtergrond, een gewoonte die Manon zich eigen gemaakt heeft. Wanneer ze een melding opvangt van een ernstige situatie waarbij er een inspecteur gevraagd wordt aarzelt ze geen moment en komt in actie. Het blijkt om de studente Edith Hind te gaan die al 24 uur vermist is. Bloedsporen in de keuken, sleutels en haar telefoon die gewoon op tafel liggen en de openstaande voordeur zijn aanleiding om een groot onderzoek te beginnen. Het politieteam van Cambridge staat voor een raadsel. Al gauw krijgen ze door dat Edith er een verborgen leven op na hield. Manon weet als geen ander dat ze snel moeten handelen, want na 72 uur is de kans klein dat een vermist persoon nog levend teruggevonden wordt en moeten ze rekening houden met het allerergste.
Na 72 uur is een vlot geschreven boek waarin Steiner met korte hoofdstukken en eenvoudige zinnen werkt, iets dat ervoor zorgt dat het boek gemakkelijk leest. Het verhaal wordt verteld vanuit verschillende perspectieven. Boven elk hoofdstuk staat de naam van het personage vanuit wie het verhaal wordt bekeken. Steiner helpt haar lezer met andere woorden goed op weg. Op de achterflap staat met grote letters 72 uur om haar te vinden. Dit suggereert dat er een race tegen de klok begint en dat de lezer de gordel moet vastmaken voor een achtbaanrit. De titel dekt de lading echter helemaal niet. We krijgen de indruk dat de zaak binnen deze tijd opgelost moet zijn maar niets is minder waar. De dagen verstrijken, maar er is geen spoor van de studente.
Susie Steiner diept haar personages goed uit. We krijgen een duidelijk beeld van elk van hen en kunnen ons goed in ze verplaatsen. Hoofdpersoon Manon wordt echter wel héél uitvoerig beschreven. Hierin gaat de auteur soms wat te ver en dat resulteert erin dat de vaart uit het boek verdwijnt.
Een thriller kun je Na 72 uur niet noemen want daarvoor ontbreekt de nodigde spanning. Het verhaal kabbelt wat aan en we zitten totaal niet op het puntje van onze stoel. Jammer! Stukje bij beetje komen we erachter wat er met Edith is gebeurd. De plot is echter wel goed gekozen en aardig uitgewerkt, waarin alle losse draadjes aan het eind bij elkaar komen. Met een dosis extra spanning was dit zeker een geslaagde thriller geweest, nu is het meer een leuk boek om tussendoor te lezen. Maar: het verhaal leent zich goed voor meerdere delen met Manon Bradshaw in de hoofdrol en dus hopen we dat Steiner voor een 'her' gaat!
Afbeelding
Marinus van de Velde
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
Manon Bradshaw, 39 jaar, werkt als brigadier bij de politie in Cambridge. Na diverse mislukte dates is ze nog steeds single. Na de zoveelste rampzalige date probeert ze in slaap te vallen met het geluid van de politieradio op de achtergrond, een gewoonte die Manon zich eigen gemaakt heeft. Wanneer ze een melding opvangt van een ernstige situatie waarbij er een inspecteur gevraagd wordt aarzelt ze geen moment en komt in actie. Het blijkt om de studente Edith Hind te gaan die al 24 uur vermist is. Bloedsporen in de keuken, sleutels en haar telefoon die gewoon op tafel liggen en de openstaande voordeur zijn aanleiding om een groot onderzoek te beginnen. Het politieteam van Cambridge staat voor een raadsel. Al gauw krijgen ze door dat Edith er een verborgen leven op na hield. Manon weet als geen ander dat ze snel moeten handelen, want na 72 uur is de kans klein dat een vermist persoon nog levend teruggevonden wordt en moeten ze rekening houden met het allerergste.
Na 72 uur is een vlot geschreven boek waarin Steiner met korte hoofdstukken en eenvoudige zinnen werkt, iets dat ervoor zorgt dat het boek gemakkelijk leest. Het verhaal wordt verteld vanuit verschillende perspectieven. Boven elk hoofdstuk staat de naam van het personage vanuit wie het verhaal wordt bekeken. Steiner helpt haar lezer met andere woorden goed op weg. Op de achterflap staat met grote letters 72 uur om haar te vinden. Dit suggereert dat er een race tegen de klok begint en dat de lezer de gordel moet vastmaken voor een achtbaanrit. De titel dekt de lading echter helemaal niet. We krijgen de indruk dat de zaak binnen deze tijd opgelost moet zijn maar niets is minder waar. De dagen verstrijken, maar er is geen spoor van de studente.
Susie Steiner diept haar personages goed uit. We krijgen een duidelijk beeld van elk van hen en kunnen ons goed in ze verplaatsen. Hoofdpersoon Manon wordt echter wel héél uitvoerig beschreven. Hierin gaat de auteur soms wat te ver en dat resulteert erin dat de vaart uit het boek verdwijnt.
Een thriller kun je Na 72 uur niet noemen want daarvoor ontbreekt de nodigde spanning. Het verhaal kabbelt wat aan en we zitten totaal niet op het puntje van onze stoel. Jammer! Stukje bij beetje komen we erachter wat er met Edith is gebeurd. De plot is echter wel goed gekozen en aardig uitgewerkt, waarin alle losse draadjes aan het eind bij elkaar komen. Met een dosis extra spanning was dit zeker een geslaagde thriller geweest, nu is het meer een leuk boek om tussendoor te lezen. Maar: het verhaal leent zich goed voor meerdere delen met Manon Bradshaw in de hoofdrol en dus hopen we dat Steiner voor een 'her' gaat!