Tamara Geraeds (1981) werd geboren in het Zeeuwse dorpje Arnemuiden. Op haar 15e begon ze aan haar eerste (jeugd)boek Achtervolgd door de Dood, dat ze in 2005 onder het pseudoniem Jayda Rosa in eigen beheer uitgaf. Ze deed de lerarenopleiding Engels en werkte enkele jaren als docente op een middelbare school. Daarna is ze als boekhouder aan de slag gegaan. In haar vrije tijd bleef ze schrijven. Haar manuscript Nergens verkocht in 2010 in korte tijd alle aandelen op de crowdfunding website Tenpages.com. In juni 2011 verscheen bij Karakter Uitgevers de bundel Bergen bloedt, met daarin haar spannende verhaal Elf november.
Ondertussen heeft Geraeds zich volledig op het schrijven gestort. Ze is in 2011 een eigen bedrijf gestart: Tekstbureau Charizma, volgde de opleiding voor Docent Creatief Schrijven aan de HVA, en geeft cursussen creatief schrijven. Eerder verscheen ook Kwelling (2019), Echo (2017), en heeft ze al meerdere titels van de jeugdserie met Christopher Plum op haar naam staan. Woede is de eerste thriller van haar hand, dat bij De Crime Compagnie is uitgekomen.
Vijf jaar eerder verdween zoon Robin op jonge leeftijd. Sindsdien is het huwelijk van Koen en Myrna de Wit een grote worsteling. Gelukkig is het bedrijf van Koen wel enigszins succesvol, en hij doet er dan alles aan om voor zijn gezin, wat daar nog van over is, te zorgen. Maar dan verschijnt een sterk vermagerde Robin ineens weer voor de deur, tot vreugde van Myrna, die nooit is gestopt met zoeken. Zijn broer Daan neemt hem weer als vanouds onder zijn vleugels, zijn zusje daarentegen is eerst nog wat sceptisch. Uiteindelijk sluiten ze allemaal het verloren gezinslid liefdevol in de armen, ook al heeft Koen het er duidelijk het moeilijkst mee.
Men is zich ervan bewust, dat Robin veel heeft meegemaakt tijdens zijn afwezigheid binnen het gezin. Maar omdat hij weinig over zijn opgelopen trauma kwijt wil, schakelen ze een psycholoog in. Vanaf dat moment begint Robin steeds vaker zorgwekkend gedrag te vertonen. Langzaam maar zeker komen ze meer te weten over zijn jarenlange gevangenschap. Wat probeert hij zo krampachtig te verbergen? Waarom keert hij zich zo tegen zijn vader? En is hij eigenlijk wel wie hij zegt dat hij is? Wanneer er dan eindelijk opheldering komt, is het misschien voor het gezin wel te laat.
Tamara Geraeds snijdt een emotiegevoelig onderwerp aan in Woede. Het gaat onder andere over ouderlijke kwesties. De lezer krijgt het verhaal vanuit verschillende perspectieven onder ogen, waar die van Myrna en Koen de belangrijksten zijn, zo lijkt het. Samen hebben ze een gezin, waarin ze hun derde kind, Robin was zes jaar ten tijde van de verdwijning, onverhoopt al vijf jaar missen, en dat brengt nogal wat verdriet met zich mee. In de eerste instantie denken ze dat hij ondertussen overleden is. Totdat de zoon in kwestie na vijf jaar weer voor de deur staat. Vanaf daar draait het perspectief ook voor een deel naar Robin. Op deze manier krijgen lezers vat op wat er met Robin gebeurd is, wordt langzaam maar zeker duidelijk wat er heeft gespeelt. Wat heeft Robin te maken met de duistere zaken van zijn vader?
Woede is een boek over grenzen stellen, communicatie, mental health, sociaal isolement, en traumatische gebeurtenissen, waarbij criminaliteit niet in uit kan blijven. Geraeds weet de emotionele vlakken op de juiste manier uit te beelden, zonder echt te vertellen om welk gevoel het gaat. Toch kan de lezer hier de juiste emoties moeiteloos uithalen, en valt een nasleep van zo’n soort trauma te herkennen. Al lezende weet men dat er wel meer niet helemaal in de haak is, en dat bezorgt de lezer nog weleens een ongemakkelijk gevoel.
Op een bepaald moment wordt er een wel heel gruwelijk idee geopperd; een idee dat misschien Robins aparte gedrag verklaard. Pas wanneer een DNA-test het een en ander duidelijk maakt, zullen de radartjes bij de lezer op hol slaan. Het is tenslotte niet voor niets dat het verleden van Koen steeds een beetje meer voorbijkomt. Iets met genetische verbinding, erfelijk belast zijn? Erfelijk, als in een genetisch psychische ziekte? Of is deze psychologische aandoening uit levensbepalende trauma’s voortgekomen? Telkens blijft de vraag opduiken wie Robin en Koen daadwerkelijk zijn, en dat laat de lezer onverbiddelijk aan het boek gekluisterd zitten. Men zal niet kunnen stoppen met lezen tot de waarheid naar boven komt drijven. Dat er een psychologisch spelletje wordt gespeeld, is wel duidelijk geworden, een spelletje dat trekjes van een dissociatieve identiteitsstoornis heeft. Voor de oplettende lezer is er ook sprake van een subtiele prefigurerende scene, dat eigenlijk iets totaal anders suggereert. De moeder, Myrna is echt verblind door verdriet, zo lijkt het. Vader Koen weet hoogstwaarschijnlijk meer van de ontvoering. Het laat de lezer hoe dan ook er lekker op los speculeren.
Hoewel de losse eindjes zich uiteindelijk niet makkelijk aan elkaar laten knopen en zelfs voor een beetje verwarring zorgen, zijn het vooral de emoties die het in dit verhaal doen. Toch zal de lezer zich blijven afvragen hoe het kan dat trauma en verdriet je zo kan verblinden voor wat er in werkelijkheid voor je ogen gebeurt. Want in dit geval is de plot blijkbaar op uiterlijke toevalligheden en lichte misleiding gebaseerd. Uiteraard laat Geraeds het allemaal op een logische manier eindigen, en dat laat de lezer er nog lang over nadenken. Knappe en gelaagde thriller!
