De uit het Amerikaanse Jackson afkomstige Thomas Harris is zijn carrière begonnen als misdaadverslaggever, maar wij kennen hem natuurlijk allemaal van zijn boeken over de geniale, maar geschifte dr. Hannibal Lecter. Mocht je de boeken over Lecter niet gelezen hebben dan is de kans groot dat je wel de verfilming hebt gezien die is bekroond met vijf Oscars. Het is alweer dertien jaar geleden dat er een boek van Harris is verschenen, maar nu heeft Cari Mora het licht gezien. Zou Harris het succes van de serie over dr. Hannibal Lecter kunnen evenaren?

“Op andere avonden streek de wind licht langs haar heen, als de herinnering aan een kus, of als oogleden die haar gezicht beroerden, zoete adem in haar hals.”

Cari Mora is het geweld in haar land met moeite ontvlucht en naar Amerika getrokken. Ze woont alweer negen jaar in Miami, maar is nog steeds in afwachting van haar verblijfsvergunning. Om rond te kunnen komen moet zij de eindjes aan elkaar knopen. Ze heeft meerdere baantjes en één daarvan is dat ze past op de voormalige villa van Pablo Escobar, de beruchte Colombiaanse drugsbaron. Escobar heeft een klein fortuin onder het huis verstopt, naar verluidt ligt er onder het huis 25 miljoen dollar in goudstaven opgeslagen.

Er wordt al jaren naar het goud gezocht door de excentrieke Hans-Peter Schneider en zijn tegenhanger Don Ernesto Ibarra, de beruchte leider van een criminele organisatie. Don Ernesto wordt geholpen door een groep behendige dieven die bevriend zijn met Cari Mora, maar Schneider heeft de financiële middelen en gaat over lijken. Wanneer Schneider de mooie Cari Mora ziet denkt hij naast het goud ook nog een weerloos speeltje te hebben gevonden, maar daarmee onderschat hij Cari Mora op dodelijke wijze.

“Liggend in zijn bed in Miami gaf Hans-Peter een stem aan de beelden die elkaar op het plafond verdrongen. De stemmen van zijn vader en zijn moeder kwamen uit zijn gezicht, dat een mengeling was van hun gelaatstrekken.”

Met Hans-Peter Schneider heeft Harris weer een mysterieus en angstaanjagend personage gecreëerd. Schneider is lang, bleek en volledig haarloos. Hij heeft lange hoektanden waarin zilver is verwerkt. Schneider laat voor genoeg geld elke zieke fantasie van de rijkste mannen van de wereld uitkomen en handelt daarnaast ook nog organen, waar hij zo nu en dan ook wel een hapje van wil nemen (dit komt ons bekend voor).

“Interessant om zich zo als De Denker te zien, terwijl achter het glas, in het loogbad, Karla’s botten iets uitstaken boven de pasta die het bijtende loog van de rest van haar had gemaakt. Het apparaat bewoog heen en weer, en de vloeistof erin golfde mee. Het apparaat boerde, en er verschenen bellen.”

Thomas Harris hanteert in Cari Mora een filmische schrijfstijl met korte hoofdstukken, weinig diepgang en een eenvoudig plot dat niet bepaald origineel is te noemen. Door de filmische schrijfstijl verveelt het boek niet en vliegt de lezer van hoofdstuk naar hoofdstuk. Hier en daar is het een tikkeltje luguber, maar daar zijn wij niet vies van. Wij missen echter wel de nodige diepgang, de ontwikkeling van de karakters en de spanningsopbouw die een goede thriller kenmerkt.

Met Cari Mora zal Harris zijn eerdere successen met dr. Hannibal Lecter zeker niet overtreffen of zelfs maar evenaren, maar het verhaal heeft wel de potentie voor een nieuwe blockbuster uit Hollywood.