Na een aantal minder succesvolle horrorromans brak Thomas Olde Heuvelt in 2016 definitief door met zijn horrorthriller HEX. Dit boek verscheen al in 2013 maar werd in 2016 in een herziene editie opnieuw uitgebracht en werd toen een groot succes. Ook in het buitenland deed HEX het erg goed: Olde Heuvelt heeft onder andere door Amerika, China en Brazilië getourd en de filmrechten zijn verkocht aan Warner Bros. In 2015 won Olde Heuvelt als eerste Nederlander ooit de Amerikaanse Hugo Award voor zijn verhaal The day the world turned upside down. Bij het grote publiek werd hij vooral bekend door zijn deelname aan De slimste mens. Na lang wachten is Olde Heuvelt nu eindelijk terug met Echo en de verwachtingen zijn hooggespannen.
Nick Grevers en zijn klimmaatje Augustin worden aangetrokken door de Maudit, een afgelegen berg in de Zwitserse Alpen. Er is weinig bekend over de berg en het is er doodstil. Dat maakt het echter voor Nick en Augustin des te aantrekkelijker deze berg te bedwingen. Al snel hebben de vrienden door dat er iets niet pluis is en krijgen ze het gevoel dat ze in de gaten worden gehouden. Niet veel later is Augustin dood en Nick gruwelijk verminkt. Een moeizame revalidatie wacht, maar algauw beseft Nick dat het niet alleen het trauma van het ongeluk is dat hem achtervolgt. Er is iets in hem gewekt…
De ijzingwekkende en griezelige proloog zet meteen de toon voor de rest van het boek en pas vrij laat in het verhaal komt de lezer erachter op welk punt in de tijd de proloog zich afspeelt. Het is ontzettend knap hoe Olde Heuvelt dit in elkaar verweeft. En als je denkt dat Olde Heuvelt deze proloog qua spanning en engheid niet kan overtreffen, think again! Het boek is doorspekt met een constant gevoel van dreiging en spannende momenten. Het is alsof je naar een horrorfilm kijkt, maar dan in boekvorm.
Olde Heuvelt blijft dicht bij zichzelf in dit boek: hij is een fervent bergbeklimmer dus de passages in de bergen worden daardoor extra geloofwaardig. Soms zijn de beschrijvingen over het klimgerei en hoe dit te gebruiken iets te langdradig, maar af en toe geeft deze daling van het tempo de lezer even de ruimte om te ademen. Olde Heuvelt is zelf homoseksueel en dit gegeven zien we ook terug in het verhaal: Nick is immers ook homo en is al jaren samen met zijn vriend Sam.
Het is te merken dat Olde Heuvelt is gegroeid als schrijver: dit boek is volwassener en rijper van toon en er zit meer menselijkheid in. Zo is bijvoorbeeld het jeugdtrauma van Sam op een prachtige manier in het verhaal verwerkt. Ook wordt het vraagstuk opgeworpen of men bij zijn of haar partner zal blijven wanneer deze ernstig verminkt is geraakt. Het zet de lezer aan het denken…
De lezer moet zich vooral niet laten afschrikken door de omvang van het boek: het is zo’n goed, spannend en intrigerend verhaal dat de bladzijdes voorbij vliegen en voor je het weet ben je aan het eind gekomen. Een eind dat overigens ontzettend bevredigend is.
Echo is een boek dat iedere horror-, thriller- en literaire thrillerfan gelezen moet hebben en het zal de lezer achterlaten met een sluimerend gevoel van onbehagen. Olde Heuvelt is groot fan van Stephen King en met dit boek heeft hij bewezen dat hij zich zeker aan deze grootmeester kan meten. Sterker nog, hij is hard op weg om de Nederlandse Stephen King te worden en dat is uniek.
Wat vinden lezers...
Een verhaal als een bergbeklimming
“Ze zeggen wel eens dat kwade dingen een imprint achterlaten in het weefsel van de werkelijkheid”, schrijft Thomas Olde Heuvelt in de hoedanigheid van hoofdpersonage Sam Avery. ('Echo', pag. 479).
Ik zou bijna willen stellen dat zoiets ook geldt voor een boek als ‘Echo’. Want dat het een indruk achterlaat, moge duidelijk zijn. Het verhaal van Nick Grevers, een doorgewinterde alpinist, die in de ban raakt van een berg, bekruipt je als een gletsjer: kil en traag, brokkelend af en toe, en voor je het weet ben je als lezer bevroren en niet meer in staat om je los te rukken. De proloog geeft alvast een kijkje op de kou die je te wachten staat. Daarna klim je gestaag omhoog, in gezelschap van Nick en zijn klimmaatje Augustin, die je door de beschrijving van hun ervaren handelingen direct een gevoel van veiligheid geven. Toch daalt met elke bladzijde de temperatuur dieper, wordt de wereld kleiner en de greep van de berg beklemmender. Nick en Augustin bereiken de top, maar komen tijdens hun afdaling vast te zitten in een gletsjerspleet. Tijdens deze gebeurtenis verongelukt Augustin en bijt het kwaad van de berg zich vast in Nick.
Het verhaal van ‘Echo’ wordt verteld aan de hand van Sams aantekeningen en het manuscript dat Nick over zijn ongeluk heeft geschreven. Hierin komt ook de rol van het verleden naar voren en de liefde die er tussen beiden is. Maar gelegenheid om die in alle rust te lezen, wordt je als lezer niet gegund. In plaats daarvan stuurt de schrijver je opnieuw de levensgevaarlijke hellingen op, onder ronduit duistere en angstaanjagende omstandigheden, op weg naar de climax, die zich afspeelt - hoe kan het ook anders - op de top van de col. Een climax, waarin m.i. de kracht van liefde een veel grotere rol speelt dan de kracht van de natuur.
Niet alleen de wind jaagt in het verhaal, ook de manier waarop Sam je door zijn aantekeningen meeneemt, heeft af en toe iets gejaagds. Hij richt zich in soms flamboyante bewoordingen tot de lezer, waardoor je bijna de indruk krijgt dat hij naast je aan de koffietafel zit en in geuren en kleuren zijn verhaal vertelt. Nick doet zijn verhaal rustiger, maar zeker niet in mindere mate. Ook hier houdt de schrijver de afstand kort. Tijdens de val in de gletsjerspleet sta je als lezer zo dicht naast Nick en zijn wanhoop, dat de vers gezette koffie als een ijskoude cola door je keel glijdt en je gezellige huiskamer de sfeer krijgt van een iglo. Een te kleine iglo wel te verstaan, want de schrijver weet dat claustrofobische onheilsgevoel meesterlijk over te brengen.
Beter dan in ‘Hex’. Beter dan in ‘November’. Veel beter.
Nick Grevers en zijn klimmaatje Augustin worden aangetrokken door de Maudit, een afgelegen berg in de Zwitserse Alpen. Er is weinig bekend over de berg en het is er doodstil. Dat maakt het echter voor Nick en Augustin des te aantrekkelijker deze berg te bedwingen. Al snel hebben de vrienden door dat er iets niet pluis is en krijgen ze het gevoel dat ze in de gaten worden gehouden. Niet veel later is Augustin dood en Nick gruwelijk verminkt. Een moeizame revalidatie wacht, maar algauw beseft Nick dat het niet alleen het trauma van het ongeluk is dat hem achtervolgt. Er is iets in hem gewekt…
De ijzingwekkende en griezelige proloog zet meteen de toon voor de rest van het boek en pas vrij laat in het verhaal komt de lezer erachter op welk punt in de tijd de proloog zich afspeelt. Het is ontzettend knap hoe Olde Heuvelt dit in elkaar verweeft. En als je denkt dat Olde Heuvelt deze proloog qua spanning en engheid niet kan overtreffen, think again! Het boek is doorspekt met een constant gevoel van dreiging en spannende momenten. Het is alsof je naar een horrorfilm kijkt, maar dan in boekvorm.
Olde Heuvelt blijft dicht bij zichzelf in dit boek: hij is een fervent bergbeklimmer dus de passages in de bergen worden daardoor extra geloofwaardig. Soms zijn de beschrijvingen over het klimgerei en hoe dit te gebruiken iets te langdradig, maar af en toe geeft deze daling van het tempo de lezer even de ruimte om te ademen. Olde Heuvelt is zelf homoseksueel en dit gegeven zien we ook terug in het verhaal: Nick is immers ook homo en is al jaren samen met zijn vriend Sam.
Het is te merken dat Olde Heuvelt is gegroeid als schrijver: dit boek is volwassener en rijper van toon en er zit meer menselijkheid in. Zo is bijvoorbeeld het jeugdtrauma van Sam op een prachtige manier in het verhaal verwerkt. Ook wordt het vraagstuk opgeworpen of men bij zijn of haar partner zal blijven wanneer deze ernstig verminkt is geraakt. Het zet de lezer aan het denken…
De lezer moet zich vooral niet laten afschrikken door de omvang van het boek: het is zo’n goed, spannend en intrigerend verhaal dat de bladzijdes voorbij vliegen en voor je het weet ben je aan het eind gekomen. Een eind dat overigens ontzettend bevredigend is.
Echo is een boek dat iedere horror-, thriller- en literaire thrillerfan gelezen moet hebben en het zal de lezer achterlaten met een sluimerend gevoel van onbehagen. Olde Heuvelt is groot fan van Stephen King en met dit boek heeft hij bewezen dat hij zich zeker aan deze grootmeester kan meten. Sterker nog, hij is hard op weg om de Nederlandse Stephen King te worden en dat is uniek.