Victor is terug! Wie, horen we een aantal mensen zeggen? Nou, dat zijn dan vast geen liefhebbers van het actiethrillergenre. Want in die contreien is Victor inmiddels een beroemdheid. De niet erg spraakzame ‘Jason Bourne op steroïden’ is er eentje die een groeiende fanschare bedient. Na De jager, Het spel en De vijand (lees hier onze recensies) schrijft auteur Tom Wood het vierde boek met Victor: Een oude vijand. Dit is onze recensie.
De Russische gangster Norimov is het gewend de lakens uit te delen. Hij is een grote speler in de criminele wereld, maar dan gaan ze achter zijn dierbaarste bezit aan: dochter Gisele. En dat kan hij niet verkroppen. Er zit maar één ding op: huurmoordenaar Victor vragen om Gisele te zoeken -want ze is verdwenen- en haar vervolgens tegen alles en iedereen te beschermen. Maar dat is nog niet zo gemakkelijk als de dreiging van werkelijk alle kanten komt…
Victor is een personage die beklijft. Hij is rustig, teruggetrokken en van zijn achtergrond weet de lezer na drie boeken nog steeds weinig. Zelfs zijn verblijfplaats is geheim, evenals zijn nationaliteit. Want is het nou een Engelsman, een Rus of misschien wel Canadees? Een ding staat wel als een paal boven water: Victor is letterlijk levensgevaarlijk. Zo merken ook de vier huurmoordenaars die in de proloog op hem af worden gestuurd. Het zijn doorgewinterde doders, maar dan kennen ze Victor nog niet…
In Een oude vijand wordt Victor dus opgezadeld met een op het oog simpele opdracht: vind Gisele en houd haar in leven. Maar wat het verhaal interessant maakt, is dat de tegenstander klaarblijkelijk over onuitputtelijke mogelijkheden beschikt om hen te vinden. Wie is dan die vijand, en waarom willen ze Gisele doden? Het is een vraag die Een oude vijand goed te pruimen maakt.
Natuurlijk lees je een boek als Een oude vijand om één ding: de actie. En potjandorie, Tom Wood heeft werkelijk alle registers opengetrokken. Letterlijk duizenden kilo’s lood worden er in de 360 pagina’s die het boek telt, doorheen gejaagd. En ook vallen er tientallen doden, de ene nog gruwelijk afgemaakt dan de ander. Victor kan zijn lol op, en eigenlijk weet je één ding: met hem loopt het wel los.
De mysterieuze sfeer die Victor omringt, wordt ook in Een oude vijand in stand gehouden. Wel leer je door zijn interactie met Gisele iets meer over hoe hij is. Een aantal malen lokt ze hem uit de tent en zal de lezer iets meer leren over Victor dan hij wellicht zou willen. Iets dat Tom Wood slim doet, want het moet immers wel interessant blijven voor de lezer.
Is Een oude vijand het beste deel in de Victor-serie? Daar zullen de meningen over verdeeld zijn. Een ding is wel duidelijk: Tom Wood heeft zich vermaakt bij het schrijven en dat straalt af op de lezer. De ijskoude Victor is een blijvertje in de wereld van de actiethriller. Op naar deel 5!
De Russische gangster Norimov is het gewend de lakens uit te delen. Hij is een grote speler in de criminele wereld, maar dan gaan ze achter zijn dierbaarste bezit aan: dochter Gisele. En dat kan hij niet verkroppen. Er zit maar één ding op: huurmoordenaar Victor vragen om Gisele te zoeken -want ze is verdwenen- en haar vervolgens tegen alles en iedereen te beschermen. Maar dat is nog niet zo gemakkelijk als de dreiging van werkelijk alle kanten komt…
Victor is een personage die beklijft. Hij is rustig, teruggetrokken en van zijn achtergrond weet de lezer na drie boeken nog steeds weinig. Zelfs zijn verblijfplaats is geheim, evenals zijn nationaliteit. Want is het nou een Engelsman, een Rus of misschien wel Canadees? Een ding staat wel als een paal boven water: Victor is letterlijk levensgevaarlijk. Zo merken ook de vier huurmoordenaars die in de proloog op hem af worden gestuurd. Het zijn doorgewinterde doders, maar dan kennen ze Victor nog niet…
In Een oude vijand wordt Victor dus opgezadeld met een op het oog simpele opdracht: vind Gisele en houd haar in leven. Maar wat het verhaal interessant maakt, is dat de tegenstander klaarblijkelijk over onuitputtelijke mogelijkheden beschikt om hen te vinden. Wie is dan die vijand, en waarom willen ze Gisele doden? Het is een vraag die Een oude vijand goed te pruimen maakt.
Natuurlijk lees je een boek als Een oude vijand om één ding: de actie. En potjandorie, Tom Wood heeft werkelijk alle registers opengetrokken. Letterlijk duizenden kilo’s lood worden er in de 360 pagina’s die het boek telt, doorheen gejaagd. En ook vallen er tientallen doden, de ene nog gruwelijk afgemaakt dan de ander. Victor kan zijn lol op, en eigenlijk weet je één ding: met hem loopt het wel los.
De mysterieuze sfeer die Victor omringt, wordt ook in Een oude vijand in stand gehouden. Wel leer je door zijn interactie met Gisele iets meer over hoe hij is. Een aantal malen lokt ze hem uit de tent en zal de lezer iets meer leren over Victor dan hij wellicht zou willen. Iets dat Tom Wood slim doet, want het moet immers wel interessant blijven voor de lezer.
Is Een oude vijand het beste deel in de Victor-serie? Daar zullen de meningen over verdeeld zijn. Een ding is wel duidelijk: Tom Wood heeft zich vermaakt bij het schrijven en dat straalt af op de lezer. De ijskoude Victor is een blijvertje in de wereld van de actiethriller. Op naar deel 5!