Na Negendoder is Hoe mooi je bent het tweede boek van Ule Hansen met als hoofdpersonage Emma Carow, een profiler, die door haar ingenieuze analyses hoog in aanzien staat bij de Berlijnse politie. Als gekeken wordt wat het werk van een profiler nu echt omvat, kan men stellen dat de schrijvers deze werkzaamheden wel wat ruimer hebben ingeschat en de vrijheid die zij hebben ruimschoots gebruikt hebben, omwille van het verhaal.
Deze vrijheid pakt zeker niet negatief uit. Sterker nog; het maakt Hoe mooi je bent een goed verhaal, ondanks het feit dat Emma Carow soms wel eens wat irritatie kan opwekken.
De Poolse politie ontvangt drie brieven met noodkreten van verschillende vrouwen. Omdat de brieven geschreven zijn in de Duitse taal wordt de hulp gevraagd van de Berlijnse politie. Het team wat deze brieven moet onderzoeken op hun echtheid of dat het hier gat om een hele slechte grap, vragen de hulp van Emma Carow die in haar hoedanigheid van profiler een beeld moet schetsen waarmee de politie van Berlijn en een afvaardiging uit Polen mee aan de slag kan. De brieven blijken afkomstig van vrouwen die zijn ontvoerd en tijdens het oplossen van deze zaken wordt ze steeds vaker geconfronteerd met een zeer gestoorde dader, die haar steeds een stap vooruit blijkt te zijn. Ook haar verleden wordt met enige regelmaat gebruikt om Emma Carow uit het lood te slaan.
Ule Hansen staat voor het schrijversduo Astrid Ule en Erik Hansen. Astrid Ule is geboren in Frankfurt an der Main en nadat ze was afgestudeerd gaan werken als schrijfster van satirische tv-programma’s. Eric T. Hansen is een in Hawaï opgegroeide Amerikaan, die vanaf 1981 in West-Duitsland woont en werkt. Als journalist in cultuur en media, schrijft hij artikelen voor onder andere The Washington Post, The European en Variety. Als hij Astrid Ule leert kennen lijkt het een kwestie van tijd dat ze gezamenlijk een boek uitbrengen. Omdat beide het best gedijen in de satirische hoek brengen ze samen in 2012 het boek Planet Amerika: Ein Ami erklärt sein Land uit. Deze samenwerking mondt niet alleen uit in een zakelijke relatie. Vanaf 2016 hebben beide zich toegelegd tot het schrijven van thrillers.
Dat beide geschoold zijn in de satire klinkt ook wel door in hun verhalen. Zo zoeken ze regelmatig de randen van de samenleving op en de bijzonderheden die daar uit voorkomen krijgen een prominente rol in het verhaal. Dit doen ze niet om spottend over te doen maar om deze bijzonderheden te gebruiken om met hun boek buiten de begaanbare paden te gaan.
Ditzelfde principe hanteren ze ook bij het uitwerken van het personage van Emma Carow. Een jonge vrouw die, getraumatiseerd door een verkrachting, een gedeukt zelfbeeld heeft en zo nu en dan wat wereldvreemd overkomt. Ze laat zich niet sturen en gaat, zelfs als ze in een team werkt haar eigen gang. De schrijfwijze van Ule Hansen is prachtig en in vergelijking met andere thrillerschrijvers van een hoog niveau. De personages worden helder en punctueel omschreven en geven een goed beeld in de wereld die de schrijvers willen creëren. Niet alleen de personages van het team waar Emma deel van uit maakt maar ook de overige personages in het boek zijn mooi neergezet, waardoor het herkennen van personages in het verhaal plezierig is. Wat met name knap is gedaan is de manier waarop de schrijvers de lezer lang in onwetendheid laten over wie de dader is. De lezer wordt regelmatig in een bepaalde kant op geduwd maar zodra daarna weer met dezelfde gang op het verkeerde been gezet.
De soms wat onorthodoxe manier waarop Emma de zaak benaderd heeft niet alleen bij haar team vraagtekens, maar kan soms bij de lezer wat wrevel opwekken. Haar eigenwijsheid neemt soms irritante wormen aan. De schrijvers kunnen dit bewust hebben gedaan tot een punt dat ze ook zelf door hebben dat het kantelpunt soms is bereikt. Maar als lezer verlies je nooit de sympathie voor Emma, mede doordat ze in het verleden heeft meegemaakt.
Het boek bestaat uit 91 korte hoofdstukken, waarbij de spanning gelijkmatig wordt opgevoerd en soms vraagt men zich als lezer af hoe vaak zij op het verkeerde been gezet kunnen worden, maar juist dit is een sterk punt.
Hoe mooi je bent is een prachtig verhaal geworden, die aangeeft dat ook Duitsland na onder andere Andreas Pfluger, Melanie Raabe en Nele Neuhaus, nu een duo heeft die thrillers van een internationale allure.
De Poolse politie ontvangt drie brieven met noodkreten van verschillende vrouwen. Omdat de brieven geschreven zijn in de Duitse taal wordt de hulp gevraagd van de Berlijnse politie. Het team wat deze brieven moet onderzoeken op hun echtheid of dat het hier gat om een hele slechte grap, vragen de hulp van Emma Carow die in haar hoedanigheid van profiler een beeld moet schetsen waarmee de politie van Berlijn en een afvaardiging uit Polen mee aan de slag kan. De brieven blijken afkomstig van vrouwen die zijn ontvoerd en tijdens het oplossen van deze zaken wordt ze steeds vaker geconfronteerd met een zeer gestoorde dader, die haar steeds een stap vooruit blijkt te zijn. Ook haar verleden wordt met enige regelmaat gebruikt om Emma Carow uit het lood te slaan.
Ule Hansen staat voor het schrijversduo Astrid Ule en Erik Hansen. Astrid Ule is geboren in Frankfurt an der Main en nadat ze was afgestudeerd gaan werken als schrijfster van satirische tv-programma’s. Eric T. Hansen is een in Hawaï opgegroeide Amerikaan, die vanaf 1981 in West-Duitsland woont en werkt. Als journalist in cultuur en media, schrijft hij artikelen voor onder andere The Washington Post, The European en Variety. Als hij Astrid Ule leert kennen lijkt het een kwestie van tijd dat ze gezamenlijk een boek uitbrengen. Omdat beide het best gedijen in de satirische hoek brengen ze samen in 2012 het boek Planet Amerika: Ein Ami erklärt sein Land uit. Deze samenwerking mondt niet alleen uit in een zakelijke relatie. Vanaf 2016 hebben beide zich toegelegd tot het schrijven van thrillers.
Dat beide geschoold zijn in de satire klinkt ook wel door in hun verhalen. Zo zoeken ze regelmatig de randen van de samenleving op en de bijzonderheden die daar uit voorkomen krijgen een prominente rol in het verhaal. Dit doen ze niet om spottend over te doen maar om deze bijzonderheden te gebruiken om met hun boek buiten de begaanbare paden te gaan.
Ditzelfde principe hanteren ze ook bij het uitwerken van het personage van Emma Carow. Een jonge vrouw die, getraumatiseerd door een verkrachting, een gedeukt zelfbeeld heeft en zo nu en dan wat wereldvreemd overkomt. Ze laat zich niet sturen en gaat, zelfs als ze in een team werkt haar eigen gang. De schrijfwijze van Ule Hansen is prachtig en in vergelijking met andere thrillerschrijvers van een hoog niveau. De personages worden helder en punctueel omschreven en geven een goed beeld in de wereld die de schrijvers willen creëren. Niet alleen de personages van het team waar Emma deel van uit maakt maar ook de overige personages in het boek zijn mooi neergezet, waardoor het herkennen van personages in het verhaal plezierig is. Wat met name knap is gedaan is de manier waarop de schrijvers de lezer lang in onwetendheid laten over wie de dader is. De lezer wordt regelmatig in een bepaalde kant op geduwd maar zodra daarna weer met dezelfde gang op het verkeerde been gezet.
De soms wat onorthodoxe manier waarop Emma de zaak benaderd heeft niet alleen bij haar team vraagtekens, maar kan soms bij de lezer wat wrevel opwekken. Haar eigenwijsheid neemt soms irritante wormen aan. De schrijvers kunnen dit bewust hebben gedaan tot een punt dat ze ook zelf door hebben dat het kantelpunt soms is bereikt. Maar als lezer verlies je nooit de sympathie voor Emma, mede doordat ze in het verleden heeft meegemaakt.
Het boek bestaat uit 91 korte hoofdstukken, waarbij de spanning gelijkmatig wordt opgevoerd en soms vraagt men zich als lezer af hoe vaak zij op het verkeerde been gezet kunnen worden, maar juist dit is een sterk punt.
Hoe mooi je bent is een prachtig verhaal geworden, die aangeeft dat ook Duitsland na onder andere Andreas Pfluger, Melanie Raabe en Nele Neuhaus, nu een duo heeft die thrillers van een internationale allure.
Afbeelding
Marinus van de Velde
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
De Poolse politie ontvangt drie brieven met noodkreten van verschillende vrouwen. Omdat de brieven geschreven zijn in de Duitse taal wordt de hulp gevraagd van de Berlijnse politie. Het team wat deze brieven moet onderzoeken op hun echtheid of dat het hier gat om een hele slechte grap, vragen de hulp van Emma Carow die in haar hoedanigheid van profiler een beeld moet schetsen waarmee de politie van Berlijn en een afvaardiging uit Polen mee aan de slag kan. De brieven blijken afkomstig van vrouwen die zijn ontvoerd en tijdens het oplossen van deze zaken wordt ze steeds vaker geconfronteerd met een zeer gestoorde dader, die haar steeds een stap vooruit blijkt te zijn. Ook haar verleden wordt met enige regelmaat gebruikt om Emma Carow uit het lood te slaan.
Ule Hansen staat voor het schrijversduo Astrid Ule en Erik Hansen. Astrid Ule is geboren in Frankfurt an der Main en nadat ze was afgestudeerd gaan werken als schrijfster van satirische tv-programma’s. Eric T. Hansen is een in Hawaï opgegroeide Amerikaan, die vanaf 1981 in West-Duitsland woont en werkt. Als journalist in cultuur en media, schrijft hij artikelen voor onder andere The Washington Post, The European en Variety. Als hij Astrid Ule leert kennen lijkt het een kwestie van tijd dat ze gezamenlijk een boek uitbrengen. Omdat beide het best gedijen in de satirische hoek brengen ze samen in 2012 het boek Planet Amerika: Ein Ami erklärt sein Land uit. Deze samenwerking mondt niet alleen uit in een zakelijke relatie. Vanaf 2016 hebben beide zich toegelegd tot het schrijven van thrillers.
Dat beide geschoold zijn in de satire klinkt ook wel door in hun verhalen. Zo zoeken ze regelmatig de randen van de samenleving op en de bijzonderheden die daar uit voorkomen krijgen een prominente rol in het verhaal. Dit doen ze niet om spottend over te doen maar om deze bijzonderheden te gebruiken om met hun boek buiten de begaanbare paden te gaan.
Ditzelfde principe hanteren ze ook bij het uitwerken van het personage van Emma Carow. Een jonge vrouw die, getraumatiseerd door een verkrachting, een gedeukt zelfbeeld heeft en zo nu en dan wat wereldvreemd overkomt. Ze laat zich niet sturen en gaat, zelfs als ze in een team werkt haar eigen gang. De schrijfwijze van Ule Hansen is prachtig en in vergelijking met andere thrillerschrijvers van een hoog niveau. De personages worden helder en punctueel omschreven en geven een goed beeld in de wereld die de schrijvers willen creëren. Niet alleen de personages van het team waar Emma deel van uit maakt maar ook de overige personages in het boek zijn mooi neergezet, waardoor het herkennen van personages in het verhaal plezierig is. Wat met name knap is gedaan is de manier waarop de schrijvers de lezer lang in onwetendheid laten over wie de dader is. De lezer wordt regelmatig in een bepaalde kant op geduwd maar zodra daarna weer met dezelfde gang op het verkeerde been gezet.
De soms wat onorthodoxe manier waarop Emma de zaak benaderd heeft niet alleen bij haar team vraagtekens, maar kan soms bij de lezer wat wrevel opwekken. Haar eigenwijsheid neemt soms irritante wormen aan. De schrijvers kunnen dit bewust hebben gedaan tot een punt dat ze ook zelf door hebben dat het kantelpunt soms is bereikt. Maar als lezer verlies je nooit de sympathie voor Emma, mede doordat ze in het verleden heeft meegemaakt.
Het boek bestaat uit 91 korte hoofdstukken, waarbij de spanning gelijkmatig wordt opgevoerd en soms vraagt men zich als lezer af hoe vaak zij op het verkeerde been gezet kunnen worden, maar juist dit is een sterk punt.
Hoe mooi je bent is een prachtig verhaal geworden, die aangeeft dat ook Duitsland na onder andere Andreas Pfluger, Melanie Raabe en Nele Neuhaus, nu een duo heeft die thrillers van een internationale allure.