De Noorse Unni Lindell is een veelschrijfster. Bijna jaarlijks verschijnt er een nieuw boek van haar hand. In het gros van die thrillers speelt inspecteur Cato Isaksen de prominente rol. Daarna volgde twee boeken met Cato’s collega Marian Dahle. Nog verder in rang omlaag zit Lydia ‘Sneeuw’ Winther op bureau Centrum in Oslo, die vorig jaar haar opwachting maakte in het boek Het lege huis. De nieuwe protagonist is een schot in de roos, en Lindell ziet dat ze met deze eigenzinnige Sneeuw veel kanten op kan. Al snel verscheen dan ook het vervolgdeel, Een veilige plek.
Na de heftige gebeurtenissen vorig jaar, is Sneeuw weer teruggekeerd op het ietwat rustige politiebureau in Olso. Terwijl ze op bureau Centrum werkt aan de vermissingszaak van Tøger Faye, wordt ze gebeld door Marian Dahle of ze toch weer een klus wilt aannemen bij de afdeling Moordzaken. Vanwege de vakantieperiode is er onderbezetting en met een recente moord zijn alle handen nodig. June Tabita Hansen zat vanwege huiselijk geweld in een safehouse, maar veilig was het allerminst voor haar, want ze is vermoord. Sneeuw duikt op de zaak en ondervindt de merkwaardige constructie van het safehouse, dat een tijdelijke veilige plek moet bieden voor vrouwen die te maken hebben met mishandeling en geweld, maar enkele bijzondere regels kent.
Zijdelings verdwijnen er ook steeds meer mannen spoorloos, en als Sneeuw ontdekt dat de (ex-)vrouw van Tøger Faye ook in de zogenoemde vrouwenboerderij verblijft, begint ze verbanden te leggen. Het blijkt dat er veel meer gaande is, en dat deze verdwijnings- en moordzaak niet op zichzelf staan.
Wat de thrillers van Unni Lindell kenmerken is het thema rondom vrouwen in de maatschappij. De auteur kiest vaak voor vrouwelijke problemen als insteek voor haar verhalen. In Een veilige plek is dit complete gegeven de rode draad. Naast de vrouwelijke protagonist met haar eigen persoonlijke issues, stelt Lindell het onderwerp huiselijk geweld jegens vrouwen aan de kaak. Vrouwen dienen beschermt te worden tegen gewelddadige mannen, en partners die te ver zijn gegaan moeten worden gestraft. Tenminste, zo denkt Dagny Brede Viik erover, de eigenaresse van de villaboerderij. Maar tot hoever kan je gaan om de hulpeloze vrouwen te helpen, en is het onderkomen dat ze biedt wel zo veilig als ze beoogt? Met het thema roept Lindell ongetwijfeld discussie op, en dat is mogelijk precies de indirecte bedoeling. Hoewel er steeds meer gelijkheid in de wereld komt, zijn sommige vrouwen kwetsbaar, ondergeschikt en machteloos. Het is een interessant standpunt, met in dit verhaal de ‘veilige plek’ als middelpunt.
Naast de boeiende thematiek blinkt Lindell uit in een uitmuntende sfeerbeschrijving. Het safehouse is een afgelegen boerderijvilla met een bosachtige omgeving, ernaast een grote stal, omringd door een aardbeienveld. Het moet voor de vrouwen die daar schuilen een veilige plek zijn, waar ze in alle rust kunnen (ver)werken, afleiding vinden en waar ze even geen zorgen hebben. Toch zijn er ook mysterieuze geheimen die juist voor spanning zorgen, zoals een bibliotheek met opvallende boeken, verboden ruimtes en een duistere keldergang. Je voelt aan alles dat de vrouwen een onderhuidse ongerustheid beleven, maar dat ze ook wel baat hebben bij de geboden veilige rust. De rol van hun beschermvrouw is hen onduidelijk. Werkt zij voor de politie? Wie bepaalt hoelang ze daar mogen blijven? Waar dienen de talloze verborgen camera’s voor? En waarom staat er soms een bestelbusje langs de boerderij?
Unni Lindell schrijft vanuit bijna alle perspectieven, waardoor alle personages worden uitgelicht. De lezer leert zodoende de motieven en houding van de daders, ervaart de angst en paniek van slachtoffers, en maakt de gedachtegang van de diverse rechercheurs en agenten mee, waarvan Sneeuw erbovenuit steekt. Ook in dit tweede deel rondom de bijster originele hoofdpersoon is het nog zoeken hoe de nieuwe hoofdpersoon moet worden gedefinieerd. Het is een veelzijdig karakter; enerzijds angstig, anderzijds niet bang om risico’s te nemen; ze is afwachtend, maar ook brutaal; weifelend, maar ook vastberaden. Deze tegenstellingen vormen haar karakter, maar het maakt haar onvoorspelbaar, ook voor de lezer. Sneeuw zelf twijfelt ook over veel dingen, zoals de liefde, haar plaats binnen de politie Moordzaken, en een gebeurtenis in haar verleden dat te maken heeft met haar broer. Zoals eerder genoemd maakt het haar een veelzijdig karakter waar nog veel aan geplooid kan worden. Laat dat maar aan de ervaren Unni Lindell over.
Een veilige plek is een oerdegelijke thriller met een generiek thema dat knap is uitgewerkt. Sneeuw geeft het verhaal de nodige extra jeu, maar dient zelf haar richting nog te bepalen. Al met al kan Lindell nog even voort met deze hoofdpersoon, en daar gaan de lezers veel plezier aan beleven. Met Lindell zit je immers altijd goed!
