Victoria Selman is een Britse auteur die al meerdere (politie)thrillers op haar naam heeft staan. In 2019 debuteerde ze met Blood for Blood wat direct een bestseller werd. Truly Darkly Deeply oftewel Niet mijn schuld is een Sunday Times Bestseller en tevens de eerste Nederlandse vertaling van deze schrijfster.

In deze psychologische thriller verhuist de achtjarige Sophie met haar moeder Amelia-Rose van Amerika naar Engeland om daar een nieuw leven te beginnen. Al gauw maakt ze kennis met Matty Melgren, de nieuwe vriend van haar moeder. Sophie is meteen gek op deze knappe, charmante verschijning en ze ziet hem als de vader die ze nooit gehad heeft. 

Totdat London in het begin van de jaren tachtig opgeschrikt wordt door een reeks moorden. Deze seriemoordenaar – ook wel de “Shadow” genoemd –  kent geen grenzen en heeft het voorzien op jonge vrouwen. Naarmate de jaren verstrijken en Sophie ouder wordt vallen haar steeds meer dingen op. Is Matty wel zo onschuldig als dat hij doet voorkomen? Maar iemand die altijd voor haar klaarstaat, pleisters plakt en ijsjes haalt, die kan geen moordenaar zijn toch?

Vanaf de dag dat Matty werd opgepakt, voelt Sophie zich schuldig en heeft ze een heleboel vragen. Ze hebben nooit discrete aanwijzingen en bewijzen kunnen vinden en Matty zweert nog steeds dat hij onschuldig is. Twintig jaar na dato zoekt hij contact en wil hij Sophie eindelijk spreken.

Ontmoet de fictieve versie van Ted Bundy & Jeffrey Dahmer

De inleiding van het boek begint met een metafoor en gedurende het verhaal kom je meerdere voorbeelden tegen. In het begin is het nog onduidelijk waar de auteur naartoe wilt maar hoe dieper je in het verhaal komt, hoe meer je je identificeert met deze beeldspraak.

Het perspectief wordt geschreven vanuit de volwassene Sophie die terugblikt op haar kindertijd. De goede tijden die ze met Matty beleefd heeft maar voornamelijk ook de schuld die ze bij zichzelf legt. Waren er voortekenen? Hoe kan ik zoveel van iemand gehouden hebben die waarschijnlijk door en door slecht is? Maakt mij dat ook slecht? 

Waar je als lezer voornamelijk inkijk krijgt in het doen en laten van Sophie, weet de auteur ook een realistisch en geloofwaardig beeld te schetsen van haar moeder en die van Matty. 

Het is een havik. Hij loert op onschuldige kleine vogels en slaat op onverwachte momenten toe.

Vanaf de eerste bladzijde is de spanning voelbaar. Van de brief die op de mat valt tot het moment dat Sophie na twintig jaar eindelijk weer oog in oog komt te staan met de man aan wie ze altijd meer steun had dan aan haar eigen moeder. Ook zijn er diverse plotwendingen waardoor niets meer is wat het lijkt.

De schrijfstijl is beeldend maar ook zeer pakkend en zorgt regelmatig voor kippenvel over je gehele lichaam. Psychologie van de bovenste plank. Een aanrader.