Dat IJsland geen land is waar de moordcijfers verontrustend hoog zijn is een gegeven wat al enige tijd bekend is. IJsland heeft 300.000 inwoners waarvan de helft in en rond Reykjavik woont en als er al eens een moord plaatsvindt dan is dat vaak een dronkenman die zijn vrouw al dan niet abusievelijk doodslaat.

Dat houdt in dat de IJslandse thrillerschrijvers niet al te veel praktijkvoorbeelden heeft om op basis daarvan een verhaal te schrijven. Maar al enige tijd verschijnen er op reguliere basis regelmatig boeken van IJslandse auteurs en vaak zijn dat boeken die goed scoren bij het publiek.

De bekendste en voor velen ook de beste IJslandse auteur in zonder twijfel Arnaldur Indridasson, die met zijn hoofdpersonage Erlandur Sveinsson boeken heeft geschreven die vele prijzen in de wacht hebben gesleept en ook heeft gezorgd dat de belangstelling voor de IJslandse thrillerliteratuur steeds groter werd. Dit met als gevolg dat meerdere schrijvers de kans kregen om hun werk vertaald te zien in meerdere talen, waaronder ook voor de Nederlandse markt.

Yrsa Sigurdardottir is een exponent van deze nieuwsgierigheid naar die nieuwe IJslandse schrijvers en schrijfsters. Als zij in 2005 met haar debuuttitel direct scoort in haar vaderland is men al heel snel geneigd om haar te bestempelen als de IJslandse Stieg Larsson, een betiteling waar zij zelf nogal wat moeite mee had. Yrsa Sigurdardottir is geboren in 1964 en heeft gestudeerd aan zowel de Universiteit van Reykjavik als ook op de Universiteit van Montreal in Canada. Ze is naast schrijfster van allereerst kinderboeken, ook afgestudeerd waterbouwkundig ingenieur. Tot 2005 won zij regelmatig prijzen met haar kinderboeken en in datzelfde jaar maakte zij haar debuut als schrijfster van thrillers. Naast een enkel standalone verhaal heeft zij met name een serie boeken geschreven met de advocate Thora in de hoofdrol. Oorspronkelijk was het de bedoeling dat deze serie uit zes delen zou bestaan, maar na vijf delen vond begon de schrijfster haar hoofdpersonage de keel uit te hangen en is het zesde deel nooit verschenen.

Ze is nu echter begonnen aan weer een nieuwe serie waar zij ook zes delen in de planning heeft. Van de serie Children’s House is het eerste deel inmiddels in het Nederlands vertaald. The Legacy werd DNA waarin commissaris Huldar en psychologe Freyja de hoofdpersonages zijn.

In Reykjavik wordt in de nacht een jonge moeder van drie kinderen op gruwelijke en bizarre manier vermoord. Wat de moordenaar niet weet is dat het 7-jarige dochtertje zich onder het bed van haar moeder heeft verstopt en de enige getuige is. Wanneer enige tijd later een oudere vrouw op eenzelfde gruwelijke manier wordt vermoord, staat de politie voor een groot raadsel. Zij proberen allereerst een verband te vinden tussen de twee vrouwen, maar ze tasten volledig in het duister.

Commissaris Huldar is net in zijn nieuwe functie gestart en wordt direct geconfronteerd met de gruwelijkheden in zijn eerste zaak. Omdat de 7-jarige Margret de enige getuige is die vermoedelijk de politie verder kan helpen, maar omdat zij uiterst getraumatiseerd is gaat Huldar samenwerken met psychologe Freyja. De samenwerking wordt bemoeilijkt omdat zij beide elkaar al kennen van een niet al te succesvolle onenightstand.

Karl, een student en een verwend radioamateur ontvangt regelmatig na de moorden gecodeerde berichten die de slachtoffers met elkaar kunnen verbinden. Er is echter niemand die hem serieus neemt en hij besluit zelf op onderzoek uit te gaan, met alle gevolgen van dien.

Yrsa Sigurdardottir begint haar verhaal met een proloog die zich afspeelt in 1985 als drie kinderen die gezamenlijk zijn opgegroeid door adoptie uit elkaar worden gehaald. Dit deel wordt heel lang geparkeerd in het verhaal en pas aan het einde weer tevoorschijn worden gehaald. Echter door het gehele boek heen worden constant subtiele verwijzingen naar deze adoptie gemaakt. De schrijfster heeft in het begin van het boek veel tekst nodig om haar verhaal enige body te geven. Er valt veel uit te leggen en een verhaal in de stijgers te zetten. Tegen de tijd dat de lezer overvoerd dreigt te raken, blijkt Sigurdardottir alle tekst die zij heeft gebruikt wel degelijk nodig heeft om het verhaal een draai te geven. Zelden wordt het langdradig maar wordt de lezer uitgedaagd om constant alert te blijven om niet een deeltje van het verhaal te missen.

Haar personages zijn niet de bekende door de wol geverfde professionals, maar onzekere en onervaren mensen die hun sporen nog moeten verdienen en constant op het randje lopen om niet de fout in te gaan. Ze zet Huldar als een wat nerveuze man neer die zijn direct een grote zaak krijgt en opgescheept zit met twee assistenten die over elkaar heen vallen om in het gevlei te komen bij Huldar. De psychologe Freya heeft haar handen vol om aan de ene kant Margret een aantal getuigenissen te ontfutselen maar ook haar niet nog verder in haar trauma te duwen. De schrijfster heeft deze twee personages terughoudend vormgegeven.

In haar eerste serie boeken was de toon over de verhalen vrij donker en somber en gebaseerd op het leven op het platteland in IJsland. In dit boek zoekt zij nu juist de relatieve drukte van de grote stad maar ze weet een bepaalde rust in haar schrijfstijl te brengen. Yrsa Sigurdardottir heeft een mooie subtiele stijl van schrijven en ondanks dat ze veel tekst nodig heeft verveeld ze nooit en maakt ze mooie lagen in haar verhaal en zeker het zeer verrassende einde van dit mooie en soms lugubere verhaal is een juweeltje.

Als dit boek een opmaat is voor de overige boeken in de Children’s House serie dan wacht de lezer nog vele mooie en intrigerende momenten met de prachtige schrijfstijl van deze IJslandse schrijfster.