Harlan Coben zei in een interview met ons in 2020 dat hij één doel heeft met zijn boeken: hij wil zijn lezers vermaken. Een boek moet bijblijven, raken. Dat is de Amerikaanse auteur in de loop der jaren bij miljoenen fans gelukt. Zijn boeken vinden gretig aftrek en elke nieuwe titel belandt nagenoeg steevast op de lijst van bestsellers. De thrillerliefhebbers kennen hem vooral van de serie rondom sportagent en privédetective Myron Bolitar, maar hij schrijft ook standalones als De vreemde. Zijn laatste thriller was Wild; volgens hetzelfde interview uit 202 keert het hoofdpersonage uit dat boek ook in een vervolg terug. 

En nu is er Win. Voor de lezers van de Myron Bolitar-serie een bekende naam, toch? Yep, de hoofdrol is weggelegd voor Windsor Horne Lockwood III, een vriend van Bolitar. In Win wordt Lockwood gevraagd door de FBI om mee te gaan naar een moordlocatie. Daar is een onbekende man vermoord. In de kamer worden twee opvallende dingen gevonden; een koffer van Lockwood én een jarenlang vermist schilderij van Johannes Vermeer. Van, jawel, Lockwood. Logisch dat de FBI hem op het oog heeft als verdachte.

Naast het mysterie van de vermoorde man (wie is hij, wie vermoordde hem, en waarom?) wil Lockwood nóg een zaak oplossen. Tig jaar geleden werd zijn nichtje Patricia ontvoerd en maandenlang stelselmatig verkracht. Daarna wist ze te ontsnappen. Tot op de dag van vandaag is het onbekend wie de ontvoerders waren. Volgens Lockwood zouden beide zaken weleens met elkaar van doen kunnen hebben…

Windsor Lockwood is zoals gezegd een bekende voor de Coben-lezers. In de elf Myron Bolitar-boeken was hij de wingman van Bolitar. In Win speelt hij de hoofdrol, en hoe! Lockwood is een steenrijke filantroop, intelligent, knap, onafhankelijk én heeft een sterk rechtvaardigheidsgevoel. Zo sterk zelfs, dat hij zo nu en dan gewelddadig uit de bocht vliegt. Maar dan wel tegen de juiste persoon, ‘die het verdient’. Het maakt van Windsor Lockwood een bijzonder dynamisch personage. Coben heeft zichtbaar lol gehad bij het creëren van Win als hoofdpersonage. Naast het aangename heeft Windsor ook een rafelrandje; hij is zo nu en dan gewelddadig en soms ook impulsief, waardoor hij in staat is fouten te maken. Daarnaast balanceert hij zo nu en dan op het randje van arrogantie en onsympathiek gedrag. Deze nuance maakt van Win een bijzonder ge(s)laagd thrillerpersonage.

Win voelt als een rollercoaster ride in boekvorm. Er gebeurt veel, heel veel. De lezer wordt geen moment rust gegund. De thriller staat bol van gebeurtenissen, actie en vlijmscherpe dialogen. De plot wordt door Coben als een volleerd thrillerauteur rustig ontvouwd. Beetje bij beetje worden de puzzelstukjes door Win -en dus voor en door de lezer- gelegd. Hierdoor houdt Coben de spanningsboog tot het laatst gespannen en is het vanaf het begin niet duidelijk hoe de spreekwoordelijke vork in de steel zit. En omdat er verschillende mysteries door Win op te lossen zijn, heeft de auteur heel wat kaarten in de hand om zijn lezers tot het laatst te vermaken. En dat doet hij met verve.

Win is alles waarvoor je als thrillerliefhebber een Harlan Coben-thriller oppakt. De mix van razendsnelle actie, een bijzonder geslaagd hoofdpersonage, bijzondere mysteries én een vlijmscherpe pen maken van Win een thriller zoals een thriller behoort te zijn. En van Coben een meester in zijn genre.