Niels Oxen is terug. Zijn geestelijk vader Jens Henrik Jensen (1963), bekend van De hondenmoorden en De schaduwmannen, heeft met Bevroren vlammen de Oxen-trilogie volbracht. En wat een finale, kunnen we nu al verklappen.

Even terug in de tijd: in De schaduwmannen vluchtte Niels Oxen met een boot over zee naar Zweden. Hij werd onder vuur genomen door een helikopter. Iedereen denkt dat hij dood is. Maar dat is-ie niet: hij is opgenomen door een oude vrouw, die denkt dat hij een Roemeen genaamd Dragos is. Zijn kompanen Margarethe Franck en Mossman zijn al niet veel beter uit de strijd tegen het almachtige Danehof gekomen. Franck is bij de politie ontslagen en is nu cassiere bij de Netto. Mossman is gedwongen met pensioen gestuurd. Maar met name die laatste weigert de strijd tegen Danehof op te geven. Kunnen ze nog eenmaal samen de strijd tegen Danehof aangaan?

De eerste twee delen uit de Oxen-trilogie werden goed ontvangen. Ook door ThrillZone. De hondenmoorden werd beoordeeld met ****. Het tweede deel met ***** en daarover zeiden we zelfs dat Jensen 'het niveau van de Scandithriller een niveautje hoger tilt'. Ook deel drie is weer van een enorm hoog niveau. Met Bevroren vlammen sluit Jensen de kroniek rondom Niels Oxen op een zeer waardige manier af.

De personages zijn nog steeds om van te smullen. De drie hoofdrollen zijn weggelegd voor Franck, Oxen en Mossman. Alle drie hebben een eigen karakter, die bijzonder goed zijn uitgediept door Jensen. Hierdoor komen ze tot leven en zal de lezer nog meer betrokken raken bij de verrichtingen van de drie. Maar misschien is de grootste rol wel weggelegd voor het door mysteries omringde Danehof. Deze organisatie trekt al sinds de middeleeuwen aan de touwtjes in Denemarken. Het is een soort schaduwregering, die er niet voor terugdeinst mensen te doden om er zelf beter van te worden. Een geduchte tegenstander dus, wat de lezer van de eerdere delen ongetwijfeld al wist. Jensen maakt goed gebruik van deze machtspositie om het verhaal bij tijd en wijlen 'uitzichtloos' te maken voor de drie 'strijders'.

De verhaallijn is uitstekend. De drie hoofdrolspelers moeten terugkomen vanuit een kansloze positie en daar hebben ze een kleine 500 pagina's voor nodig. Maar geen van deze bladzijden is ook maar een tel saai. Het is wel een voorwaarde dat de eerste twee delen ook gelezen zijn voordat men begint aan Bevroren vlammen. Het is daarmee dus geen stand-alone. Overigens is er aan spanning ook geen gebrek in Bevroren vlammen. Meer dan eens zorgen Oxen en consorten ervoor dat je op het puntje van de stoel belandt. En daar is het om te doen: een thriller moet spannend zijn. Beginnende auteurs kunnen wat dat betreft een voorbeeld nemen aan Jensen, die perfect weet hoe hij zijn lezers moet bespelen. Daarbij maakt hij goed gebruik van zijn heldere schrijfstijl, waardoor het verhaal goed leesbaar is. Ook goed: alle eindjes worden afgehecht in dit deel. Geen vraag blijft onbeantwoord en dat is wel zo fijn.

Oxen III: Bevroren vlammen (en de rest van de Oxen-trilogie) is een voorbeeld voor andere thrillerauteurs. Het boek bevat alles wat een spannend boek moet bevatten: een goed verhaal verteld in een heldere schrijfstijl, uitgediepte personages, een machtige tegenstander en een knappe spanningsboog. Jens Henrik Jensen zet hiermee niet alleen de standaard voor de Scandithriller, maar voor de thriller in het algemeen.