John Grisham behoeft geen verdere uitleg meer, met meer dan dertig titels op zijn naam zal iedereen ooit wel eens iets van de Amerikaan gelezen hebben. Van zijn hand kwam vorig jaar nog een nieuw boek. De recensie van De Erfgenaam lees je hier nog terug. Nu is hij weer terug met een nieuw verhaal en een nieuw personage. In Dilemma maken we kennis met een jonge advocate en de vraag is of dit slechts eenmalig is of dat Grisham een reeks gaat uitbrengen met Samantha Kofer in de hoofdrol.

Wat natuurlijk niet ontbreekt in een thriller van Grisham is een moreel verhaal. Politiek en sociaal betrokken als hij is zijn zijn boeken vaak een aanklacht geweest tegen hogere machten. Dilemma is daarin niet anders. Dit keer zijn de bedrijven actief in de steenkoolmijnen aan de beurt.

Samantha Kofer is een jonge redelijk succesvolle advocaat bij een groot bedrijf in New York. De recessie zorgt er echter voor dat haar baan op de tocht staat. Ze verkast daarop naar Brady in de staat Virginia. Daar komt ze op vrijwillige basis te werken voor het Mountain Bureau voor Rechtshulp. Hier worden cliënten op pro-Deo (kosteloos) geholpen bij hun zaken. Het kantoor is van Mattie Wyatt en zij leert Samantha hoe ze haar werk het beste kan uitvoeren. Donovan is een familielid van Mattie en advocaat. Hij spant echter grote rechtszaken aan tegen de bedrijven die werken in de steenkoolmijnen. Zoals deze bedrijven namelijk met hun personeel en de natuur om gaan is namelijk een schande. Personeel dat ernstig ziek raakt kan een uitkering vergeten, wat resulteert in jarenlang procederen. Dit is voor de meeste werknemers niet te betalen en zo blijft een uitkering van opgelopen schade veelal uit. Nadat een mijn zijn dienst heeft gehad wordt het verwoest achtergelaten. Met vervuild drinkwater of gevaarlijke woonsituaties voor de omgeving tot gevolg.

Al hoe erg het ook is wat deze bedrijven doen, het thema van Dilemma trekt mij totaal niet. Zeer waarschijnlijk ook omdat dit echt een ver-van-mijn-bed-show is. Naast dat het thema mij totaal niet interesseert vind ik ook dat John Grisham wel eens een beter boek heeft geschreven. Er zit bijna geen spanning in het verhaal. Enkele gebeurtenissen worden zo plompverloren in het boek neergepend waar er daar veel meer uit te halen was. Het lijkt wel of Grisham dit boek zeer gehaast geschreven heeft. De schrijfstijl wil maar niet boeien, het verhaal is oninteressant en er zit dus totaal geen spanning in.

De discussie is op dit moment of Samantha Kofer een personage zoals alle anderen was van John Grisham of dat ze vaker zal worden opgevoerd in toekomstige boeken. Mocht Grisham dat echt daadwerkelijk overwegen dan hoop ik dat hij aan zijn volgende boek weer de tijd schenkt zoals hij met al zijn vorige pareltjes heeft gedaan. Fantastische schrijver als hij is wil ik hem namelijk best een minder boek vergeven, als er dan maar weer een topper voor terugkomt.