Het meisje in de rode jas is het thrillerdebuut van schrijfster Kate Hamer. Haar debuut wordt internationaal geprezen en nu is ook Nederland aan de beurt om kennis te maken met deze schrijfster.
Het boek gaat over moeder en dochter Wakeford. De achtjarige Carmel (het meisje in de rode jas van de titel) raakt tijdens een festival haar moeder kwijt. Ze wordt meegenomen door een man die beweert dat hij haar grootvader is. In eerste instantie is Carmel blij dat ze haar grootvader eindelijk leert kennen, maar al snel komt ze erachter dat er iets niet klopt. Haar grootvader schijnt te denken dat Carmel een speciale gave heeft. Ondertussen doet moeder Beth alles om haar dochter terug te vinden.
Het boek wordt afwisselend verteld vanuit het perspectief van Carmel en Beth. De schrijfster heeft geprobeerd de hoofdstukken van Carmel daadwerkelijk vanuit de ogen van een kind te schrijven en hier is ze slechts gedeeltelijk in geslaagd. Het ene moment klinkt Carmel veel te volwassen voor haar leeftijd en heeft ze gedachten die eigenlijk niet passen bij een kind van acht en het andere moment is ze juist weer heel kinderlijk. Het is jammer dat de schrijfster hier niet zo consequent in is geweest.
De hoofdstukken van Carmel zijn ietwat levendiger dan die van Beth, simpelweg omdat er bij Carmel veel meer gebeurd. Het meisje maakt een duidelijke ontwikkeling door en hetzelfde geldt voor moeder Beth. Haar wanhoop en verdriet is bijna tastbaar. Hoe langer haar dochter verdwenen is, hoe meer ze echter probeert haar “normale” leven weer op te pakken, maar het gemis blijft knagen en ze geeft de zoektocht niet op.
In het begin van het boek wordt er zo nu en dan gesprongen in de tijd en dit is soms een tikkeltje verwarrend, maar het is wel cruciaal voor het verhaal omdat de lezer zo meer te weten komt over de achtergrond van en de verhouding tussen Beth en Carmel.
De spanning zit hem in dit verhaal niet in wie het heeft gedaan of waarom het is gedaan, maar in de vraag of moeder en dochter elkaar nog terug gaan vinden…
De sterke, onbreekbare band tussen moeder en dochter komt in dit boek prachtig naar voren en dat maakt het zeker de moeite van het lezen waard.
Echter, ik zou dit boek eerder als een psychologische roman met een vleugje spanning willen betitelen, dan als een spannende thriller zoals het boek nu gepresenteerd wordt.
Het boek gaat over moeder en dochter Wakeford. De achtjarige Carmel (het meisje in de rode jas van de titel) raakt tijdens een festival haar moeder kwijt. Ze wordt meegenomen door een man die beweert dat hij haar grootvader is. In eerste instantie is Carmel blij dat ze haar grootvader eindelijk leert kennen, maar al snel komt ze erachter dat er iets niet klopt. Haar grootvader schijnt te denken dat Carmel een speciale gave heeft. Ondertussen doet moeder Beth alles om haar dochter terug te vinden.
Het boek wordt afwisselend verteld vanuit het perspectief van Carmel en Beth. De schrijfster heeft geprobeerd de hoofdstukken van Carmel daadwerkelijk vanuit de ogen van een kind te schrijven en hier is ze slechts gedeeltelijk in geslaagd. Het ene moment klinkt Carmel veel te volwassen voor haar leeftijd en heeft ze gedachten die eigenlijk niet passen bij een kind van acht en het andere moment is ze juist weer heel kinderlijk. Het is jammer dat de schrijfster hier niet zo consequent in is geweest.
De hoofdstukken van Carmel zijn ietwat levendiger dan die van Beth, simpelweg omdat er bij Carmel veel meer gebeurd. Het meisje maakt een duidelijke ontwikkeling door en hetzelfde geldt voor moeder Beth. Haar wanhoop en verdriet is bijna tastbaar. Hoe langer haar dochter verdwenen is, hoe meer ze echter probeert haar “normale” leven weer op te pakken, maar het gemis blijft knagen en ze geeft de zoektocht niet op.
In het begin van het boek wordt er zo nu en dan gesprongen in de tijd en dit is soms een tikkeltje verwarrend, maar het is wel cruciaal voor het verhaal omdat de lezer zo meer te weten komt over de achtergrond van en de verhouding tussen Beth en Carmel.
De spanning zit hem in dit verhaal niet in wie het heeft gedaan of waarom het is gedaan, maar in de vraag of moeder en dochter elkaar nog terug gaan vinden…
De sterke, onbreekbare band tussen moeder en dochter komt in dit boek prachtig naar voren en dat maakt het zeker de moeite van het lezen waard.
Echter, ik zou dit boek eerder als een psychologische roman met een vleugje spanning willen betitelen, dan als een spannende thriller zoals het boek nu gepresenteerd wordt.
Image
Marinus van de Velde
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
Het boek gaat over moeder en dochter Wakeford. De achtjarige Carmel (het meisje in de rode jas van de titel) raakt tijdens een festival haar moeder kwijt. Ze wordt meegenomen door een man die beweert dat hij haar grootvader is. In eerste instantie is Carmel blij dat ze haar grootvader eindelijk leert kennen, maar al snel komt ze erachter dat er iets niet klopt. Haar grootvader schijnt te denken dat Carmel een speciale gave heeft. Ondertussen doet moeder Beth alles om haar dochter terug te vinden.
Het boek wordt afwisselend verteld vanuit het perspectief van Carmel en Beth. De schrijfster heeft geprobeerd de hoofdstukken van Carmel daadwerkelijk vanuit de ogen van een kind te schrijven en hier is ze slechts gedeeltelijk in geslaagd. Het ene moment klinkt Carmel veel te volwassen voor haar leeftijd en heeft ze gedachten die eigenlijk niet passen bij een kind van acht en het andere moment is ze juist weer heel kinderlijk. Het is jammer dat de schrijfster hier niet zo consequent in is geweest.
De hoofdstukken van Carmel zijn ietwat levendiger dan die van Beth, simpelweg omdat er bij Carmel veel meer gebeurd. Het meisje maakt een duidelijke ontwikkeling door en hetzelfde geldt voor moeder Beth. Haar wanhoop en verdriet is bijna tastbaar. Hoe langer haar dochter verdwenen is, hoe meer ze echter probeert haar “normale” leven weer op te pakken, maar het gemis blijft knagen en ze geeft de zoektocht niet op.
In het begin van het boek wordt er zo nu en dan gesprongen in de tijd en dit is soms een tikkeltje verwarrend, maar het is wel cruciaal voor het verhaal omdat de lezer zo meer te weten komt over de achtergrond van en de verhouding tussen Beth en Carmel.
De spanning zit hem in dit verhaal niet in wie het heeft gedaan of waarom het is gedaan, maar in de vraag of moeder en dochter elkaar nog terug gaan vinden…
De sterke, onbreekbare band tussen moeder en dochter komt in dit boek prachtig naar voren en dat maakt het zeker de moeite van het lezen waard.
Echter, ik zou dit boek eerder als een psychologische roman met een vleugje spanning willen betitelen, dan als een spannende thriller zoals het boek nu gepresenteerd wordt.