Renee Spaan is terug als forensic, of zoals haar collega’s liefkozend zeggen: als for-real-sick. En deze keer zijn de klussen waar de Haagse politievrouw zich voor ziet gesteld, uitdagender dan ooit. Zo is er een explosie in een luxe bungalow, waarbij een directeur van een transportbedrijf zwaargewond raakt. Het lijkt op een poging tot zelfmoord, maar waarom? En dan is er nog de zaak van een luxe prostituee die in een appartement overlijdt aan een overdosis heroïne. Wie was er bij haar op het moment van overlijden? In de Noordzee wordt tenslotte het lijk van een duiker gevonden. Zijn gelaat is weggevreten, evenals zijn handen en voeten. Wie is in hemelsnaam deze kikvorsman? De drie zaken blijken al snel meer met elkaar van doen dan in eerste instantie het geval lijkt.

Dat is de zakelijke kant van Nachtvlinder. Maar Spaan heeft haar eigen privédemonen om te bestrijden. Zo is er de mysterieuze dood van haar vader, die als politieman om het leven kwam bij een verdachte explosie. Was het een aanslag? Ook haar liefdesleven loopt niet op rolletjes. De relatie die ze in eerdere delen aanknoopte met patholoog-anatoom Chris Verweij staat onder druk. Wil ze wel aan de vrouw, of liever vrij zijn?

Nachtvlinder is #3 in de Unit Plaats Delict serie die zich afspeelt in de regio Haaglanden. In de hoofdrol zien we wederom de kleine maar felle Renee Spaan, die zich al gal spuiend door het leven beweegt. Haar collega’s zet ze graag op een leuke manier te kakken. Zo is er natuurlijk de boomlange Fries Meindert Wijbenga, die ze gekscherend polderklodder blijft noemen. En in Nachtvlinder heeft ze nieuwe doelwitten om onder vuur te nemen. Zo komen er door de reorganisatie van het politieapparaat nieuwe agenten over van de districten Amsterdam en Hollands Midden. Natuurlijk zijn ze niet gevrijwaard van grappen en grollen over hun herkomst, want als het aan Spaan ligt is Den Haag het middelpunt van de wereld. Het is karakteristiek voor het personage Spaan, waar de lezer meerdere malen om moet glimlachen en waaraan protagonist van Leeuwen waarschijnlijk veel plezier heeft beleefd tijdens haar ‘creatie’. De lol spat in elk geval van de bladzijden af.

Zoals gewoonlijk heeft Carina van Leeuwen, zelf forensisch expert bij politie Amsterdam-Amstelland, meerdere zaken ondergebracht in Nachtvlinder. Het zorgt voor de nodige afwisseling en aan alles is te merken dat van Leeuwen haar eigen ervaring rijkelijk heeft gebruikt voor deze politiethriller. Het is een meerwaarde, want je merkt dat alles de realiteit dicht benadert. Het is net alsof je meekijkt met een reality-serie over de Nederlandse politie met ook een keerzijde van de organisatie; de beweging naar een nationale politie gaat niet zonder horten en stoten en dat komt veelvuldig terug in het boek, wat des te realistischer is. De lezer hoeft niet heel oplettend te zijn om de persoonlijke opinie van de auteur in deze op te merken.

Een laatste positieve anekdote. Wat uw recensent persoonlijk goeddoet, is het respect waarmee Carina van Leeuwen over collega-hulpverleners spreekt. Met name over de brandweer niets dan lof. Uit ervaring kan gesproken worden dat de ‘concurrentie’ tussen de organisaties nog weleens voor andere sentimenten kan zorgen.

Van Leeuwen heeft met Nachtvlinder de stijgende lijn in de serie weten door te zetten. De auteur is gegroeid in haar schrijfstijl. Alle elementen die een thriller moet bevatten, zijn in meer of mindere mate in het boek aanwezig. Daarmee is Nachtvlinder zeer plezierig om te lezen, temeer het realiteitsgehalte erg hoog is. Op naar #4 met Renee Spaan in de hoofdrol.