De laatste deelnemer is het debuut van de Amerikaanse Alexandra Oliva. Om het boek zo geloofwaardig mogelijk te doen overkomen heeft ze verschillende survivalcursussen gevolgd, onder andere aan de Boulder Outdoor Survival School. Dit is één van de meeste authentieke en uitdagendste wilderniservaringen ter wereld.

In De laatste deelnemer gaan twaalf personen de strijd met elkaar aan. Voor een realityprogramma moeten ze zien te overleven in de wildernis in het noordoosten van de Verenigde Staten. In het begin zijn de opdrachten die ze moeten vervullen nog redelijk onschuldig en simpel, maar gaandeweg wordt de uitdaging steeds groter. Uiteindelijk moeten ze in hun eentje zien te overleven. Voor de hoofdpersoon Zoo wordt dit steeds moeilijker, vooral als blijkt dat haar avontuur in de wildernis verder gaat dan simpelweg meedoen aan een televisieprogramma…

Zoo is het belangrijkste personage, maar de andere elf deelnemers spelen ook een belangrijke rol. De personages worden niet met hun naam aangeduid, maar met een bijnaam die te maken heeft met hun karakter of hun beroep. Zo is er onder andere Biology, die lerares biologie is, Waitress, die het domme blondje moet uitbeelden en Tracker, die veel ervaring heeft met overleven in de wildernis. Aan de ene kant is het origineel om de personages zo te benoemen, aan de andere kant blijven ze op deze manier een beetje vlak en op afstand. Zo komt de lezer er bijvoorbeeld pas in het laatste hoofdstuk achter wat de echte naam van Zoo is. Verwarrend is dat Zoo in haar hoofdstukken sommige personages wèl bij hun echte naam noemt. Voor de lezer is het dan een beetje moeilijk om de echte naam aan de bijnaam te koppelen. Buiten een korte motivatie waarom ieder personage meedoet aan het programma komt de lezer sowieso weinig over de karakters te weten.

Het boek bestaat uit twee gedeelten. Het ene gedeelte beslaat de hoofdstukken die vertellen vanaf het begin van het televisieprogramma als de groep nog bij elkaar is en ze groepsopdrachten moeten uitvoeren. Het andere gedeelte zijn de hoofdstukken in het nu die over Zoo gaan als ze helemaal solo door de wildernis zwerft. De hoofdstukken over de groep zijn net wat interessanter en boeiender om te lezen: door de opdrachten die ze moeten uitvoeren zit hier een competitie-element in, wat het spannend maakt. Ook is het interessant om te lezen hoe de personages onderling met elkaar omgaan want naast het ontstaan van allianties en vriendschappen, is er natuurlijk ook de nodige haat en nijd. In die zin is de vergelijking met bijvoorbeeld Expeditie Robinson een hele logische: ook hier worden groepjes gevormd en wordt er tactisch gespeeld.

De spanning wordt goed opgebouwd, maar de climax waar het boek naar toe lijkt te werken blijft helaas uit. Het einde wordt afgeraffeld en het blijft onduidelijk wat er in de “gewone” wereld aan de hand is. Dat het einde ook nog eens een beetje zoetsappig is, neemt veel van de eerdere spanning in het boek weg.

Kortom, het onderwerp en de setting zijn heel origineel, maar de uitwerking is nog voor verbetering vatbaar.