Dat er thrillertalent bij onze oosterburen te vinden is, weten we al jaren. Noem alleen maar Nele Neuhaus. Onlangs verscheen een nieuwe thriller van over de grens met Bad Nieuweschans: Negendoder van Ule Hansen.

Op een bouwsteiger aan de Leipzigerplatz in Berlijn worden drie lijken aangetroffen. Het is niet zomaar een moord, maar eentje van een wel heel gruwelijke categorie. De drie lichamen zijn opgehangen en in een soort cocon van ducttape gewikkeld. Ze lijken doodgehongerd te zijn. Wie heeft dit op zijn of haar geweten? De moorden lijken volstrekt willekeurig te zijn: twee jonge vrouwen en een zwerver. Al snel volgen er meer moorden. Profiler -of operatief misdaadanalist, zo je wilt- Emma Carow wordt op de zaak gezet. Aan haar en haar team de schone klus om een profiel van de moordenaar op te stellen. Maar dat is zo gemakkelijk nog niet. Naast het feit dat de doden volstrekt willekeurig gekozen zijn, is de plek waar ze gevonden worden dat ook. Althans, zo lijkt het. Carow heeft een grootste uitdaging. Maar ondertussen suddert het in haar privéleven ook. Haar verkrachter van vroeger heeft een boek uitgebracht en zoekt weer contact. Het rijt oude wonden open en roert oerkrachten aan waarvan Emma Carow niet eens wist dat ze die bezat. Kan ze de seriemoordenaar achter slot en grendel zetten?

Negendoder is een sterk debuut van schrijver Ule Hansen, het pseudoniem voor de samen schrijvende Duitser Astrid Ule en de Amerikaan Erik Hansen. Negendoder is hun eerste thriller. Eerder schreven ze samen aan scenario's voor televisie. Wat met name voor dit boek spreekt is de duistere sfeer die het schrijverskoppel weet op te roepen. Vooral in het begin weet deze onder je huid te kruipen en doet het vaak denken aan sinistere films als Se7en. Dit onheilspellende gevoel dat er een soort monster rondloopt die zijn slachtoffers levend in een cocon opsluit en ze zo verhongert is luguber en blijft bij. Deze sfeer weet Ule Hansen niet door het hele boek vast te houden maar het begin maakt zo'n indruk, dat dit niet erg is.

De plot is goed en de lezer zal lang in het ongewisse blijven wie de dader is en waarom deze is aangezet tot de gruwelijke daad. Langzaam maar zeker krijgen Carow en haar team vat op de zaak, maar Hansen weet tot het eind konijnen uit de hoge hoed te toveren die de lezer op het verkeerde been zetten.

Toch zijn de plot en de spanning niet de sterkste punten van Negendoder. Dat is wel de tweede laag die Ule Hansen in het boek verweeft en dat is het privéleven en de traumatische geschiedenis van hoofdpersoon Emma Carow. Haar verleden blijft haar tot op de dag van vandaag achtervolgen en dat weet Hansen zeer rauw en realistisch te beschrijven. Het zorgt voor wrijving en een afstand tot haar collega's, die Carow vaak maar raar vinden. En als er dan een nieuwe ster aan het firmament verschijnt die de toekomstplannen van Carow bedreigt, gaat ze helemaal los. Hansen heeft met haar een sterk en blijvend personage neergezet die zeker tussen MJ Arlidge's Helen Grace en andere vrouwelijke politierechercheurs past. Wel zal Hansen in een vervolg moeten uitkijken dat het niet teveel Carow wordt: het moet er met andere woorden niet té dik bovenop worden gelegd.

Is het dan allemaal pais en vree? Nee, dat niet. Er zijn ook wel wat zaken aan te merken op Negendoder. Zo is het begin traag en duurt het (erg) lang voordat het verhaal op gang komt. Daarnaast probeert Hansen met de beschrijvingen van de plekken in Berlijn herkenning op te roepen, maar na een paar keer zal de lezer zich daar juist aan gaan ergeren. Ook is het boek net even wat te lang. Hansen had zeker wel met honderd pagina's minder afgekund. Dat had de spanningsboog en de sfeer ook ten goede gekomen, die nu afnemen naar het eind toe. Maar deze zaken mogen het lezen van deze thriller zeker niet in de weg staan.

Negendoder is een spannend en sterk debuut, die ondanks wat minpuntjes de lezer zeker zal bijblijven. Carow is een blijvertje!