Advocaten Lacy Stoltz en Hugo Hatch werken voor de Board on Judicial Conduct. Deze overheidsdienst onderzoekt het gedrag van rechters. In slechts twee gevallen is er ooit een rechter uit het ambt gezet. Het werk is dus niet overdreven spannend, maar dat verandert allemaal als Lacy wordt benaderd door Greg Myers. Deze Myers is een advocaat die een volledig nieuwe identiteit heeft aangenomen. Hij heeft een cliënt en deze persoon wil een grote corruptiezaak aan het licht brengen. Er zou een rechter bij betrokken zijn en de Coast Mafia.
De zaak die Lacy en Hugo voorgeschoteld krijgen, rammelt aan alle kanten. In zoverre dat ze er maar weinig van kunnen maken. En ook niet geheel onbelangrijk, ze hebben geen idee hoe ze alles vervolgens moeten bewijzen. Ook irriteert het dat ze niet weten van wie Myers alle informatie krijgt. Het is alleen hun plicht om iets met de zaak te doen zodra hij wordt aangemeld bij de Board en dus duiken Lacy en Hugo in de zaak.
Al snel blijkt er inderdaad een groots netwerk te zijn, waarbij een, door een Indiaanse stam gerund, casino de plek blijkt te zijn om allerlei corrupt geld wit te wassen. Lacy en Hugo raken verstrikt in een zaak vol schimmigheden; wie is de Coast Mafia? Wie is hun contactpersoon? Wat hebben de Indianen er mee te maken? Hoe komt de betreffende rechter aan al dat geld?
John Grisham is er weer in geslaagd een heerlijk boek aan zijn lezers voor te schotelen. De twee hoofdpersonages in het boek zijn weer meesterlijk omschreven. Je krijgt al snel een band met de twee, die zo van elkaar verschillen, maar uiteraard niet zonder elkaar kunnen.
Ook houd Grisham vaart in het boek. Er loert constant gevaar en die spanning houd je in het boek vast. De vraag of de zaak een goed einde krijgt, blijft ook zeer lang onbeantwoord.
De vaart in het boek brengt wel ook een van de weinige minpunten aan het licht. Het einde van De Klokkenluider oogt als een soort korte opsomming van allerlei feiten, waar je als lezer toch meer zou willen weten over het exacte proces. Het komt over alsof Grisham wel klaar was na de spannende finale en de rest snel wilde afwerken. Dit minpunt zorgt er dan voor dat het boek niet de volle 5 sterren krijgt. Maar met De Klokkenluider heeft Grisham wel weer een voltreffer te pakken!
De zaak die Lacy en Hugo voorgeschoteld krijgen, rammelt aan alle kanten. In zoverre dat ze er maar weinig van kunnen maken. En ook niet geheel onbelangrijk, ze hebben geen idee hoe ze alles vervolgens moeten bewijzen. Ook irriteert het dat ze niet weten van wie Myers alle informatie krijgt. Het is alleen hun plicht om iets met de zaak te doen zodra hij wordt aangemeld bij de Board en dus duiken Lacy en Hugo in de zaak.
Al snel blijkt er inderdaad een groots netwerk te zijn, waarbij een, door een Indiaanse stam gerund, casino de plek blijkt te zijn om allerlei corrupt geld wit te wassen. Lacy en Hugo raken verstrikt in een zaak vol schimmigheden; wie is de Coast Mafia? Wie is hun contactpersoon? Wat hebben de Indianen er mee te maken? Hoe komt de betreffende rechter aan al dat geld?
John Grisham is er weer in geslaagd een heerlijk boek aan zijn lezers voor te schotelen. De twee hoofdpersonages in het boek zijn weer meesterlijk omschreven. Je krijgt al snel een band met de twee, die zo van elkaar verschillen, maar uiteraard niet zonder elkaar kunnen.
Ook houd Grisham vaart in het boek. Er loert constant gevaar en die spanning houd je in het boek vast. De vraag of de zaak een goed einde krijgt, blijft ook zeer lang onbeantwoord.
De vaart in het boek brengt wel ook een van de weinige minpunten aan het licht. Het einde van De Klokkenluider oogt als een soort korte opsomming van allerlei feiten, waar je als lezer toch meer zou willen weten over het exacte proces. Het komt over alsof Grisham wel klaar was na de spannende finale en de rest snel wilde afwerken. Dit minpunt zorgt er dan voor dat het boek niet de volle 5 sterren krijgt. Maar met De Klokkenluider heeft Grisham wel weer een voltreffer te pakken!