“Iemand die zijn signatuur achterliet, was niet geneigd om snel met moorden te stoppen.”

Wetsdokter Tom Beckx heeft het er maar druk mee; er is een seriemoordenaar actief in Antwerpen en de gruwelijk toegetakelde lijken belanden allen op de snijtafel van de aimabele man. De levenloze lichamen bevatten vooral snij- en steekwonden, inkepingen van oor tot oor, over de hals gekerfd. Het is niet de enige “paraaf” van de moordenaar die hij achterlaat, want op elke plaats delict vindt men de met bloed geschreven handtekening van de dader: Pan.
Rechercheurs Suzanne Jacobs en Raoul de Vuyst zijn belast met de zaak, maar kunnen niet voorkomen dat Pan meerdere slachtoffers maakt. Na pastoor Geeraerts worden een zwerver, een huisarts, een rijk echtpaar, een schooldirecteur en een onschuldige man vermoord aangetroffen. De enige manier om de sadistische Pan te stoppen, is om de link tussen de slachtoffers te achterhalen en zo het spoor van Pan te volgen. Wie is het? En wat zijn de motieven om op zo’n brute wijze zijn tegenstanders om te brengen?

Pan is een creatie van een nieuw auteurs duo Maes & Wade, die individueel al het nodige op hun palmares hebben staan. Zo is Ria Maes voornamelijk bekend van haar reeks doktersromans, die ze nog altijd schrijft. Voor Aron Wade is het zijn eerste schrijfwerk, daar hij vooral furore maakt in het theater als cabaretier, toneelspeler en musicalartiest. Bij het schrijven van Pan droeg Wade de ideeën aan en hanteerde Maes de pen. De samenwerking levert een fraaie thriller op – met een al even fraaie cover – dat zeker naar meer smaakt.

Hoewel de rechercheurs Suzanne en Raoul het onderzoek naar Pan leiden, is de hoofdrol in het boek voor schouwarts Tom Beckx. Hij is een hardwerkende man, die samen met de jonge assistent Nick vele uren doorbrengt in de koel-/snijkamer van het politiebureau. In zijn vrije tijd kan hij zijn werk maar moeilijk loslaten, maar zijn leven als singel zorgen voor lustgevoelens die hij verscheidene keren opzoekt in het Antwerpse uitgaansleven.

Pan is een toegankelijke thriller, maar daardoor wel oppervlakkig. Korte hoofdstukken, snelle zinnen en vlotte wisselingen in perspectief laten de bijna 300 pagina’s omvliegen. Het leest heerlijk, maar nergens wordt je als lezer echt het verhaal ingetrokken. Van een afstand volg je het onderzoek, waarvan je toch wat meer inzet en overtuiging verwacht, aangezien het een actieve seriemoordenaar betreft. Twee rechercheurs is te weinig voor zo’n zaak; je verwacht toch op z’n minst een landelijke inzet. Ook het feit dat de karakters van de personages amper worden uitgewerkt draagt bij aan de oppervlakkigheid van het verhaal. En zelfs Pan heeft te weinig diepgang om het echt een iconische dader te maken. Pas tegen het einde wordt de lezer echt meegenomen en wordt men verrast met een onverwacht slot.

Pan is een pageturner door de snelheid en de rake schrijfstijl van het schrijverspaar. Maar de inhoudsloze karakters en het weinig initiatiefrijke opsporingswerk zorgen er niet voor dat het de spanning is die in Pan een hoog leestempo genereert. Nee, Pan is gewoon pretentieloos leesvertier en dat is ook prima!