Arne Dahl draait al wat jaartjes mee in de thrillerwereld. Zijn boeken over het A-team (niet die van Hannibal en Murdock) zijn befaamd. Deze speciale eenheid die complexe zaken moet oplossen zorgde ervoor dat Dahl vele literaire prijzen in de wacht sleepte. Ook zijn Opcop serie, waarvan de laatste HIER gerecenseerd is, was ook al zo'n voltreffer. Als zo'n gelouterde auteur met een nieuwe serie komt, staan we massaal in de rij. We hebben het over Grensgebieden, de eerste thriller uit een nieuwe serie met Sam Berger en Molly Blom in twee schitterende hoofdrollen.

Ellen Savinger, een vijftienjarig meisje, verdwijnt van de aardbodem. Een tip van een getuige zorgt ervoor dat Sam Berger en een SWAT eenheid van de Stockholmse politie naar een afgelegen huis worden gestuurd. Daar vindt Berger een soort martelkelder waar liters bloed over muren en vloeren hebben gevloeid. Berger is ervan overtuigd met een seriemoordenaar te maken te hebben, maar hij staat alleen met deze mening. Zijn chef Allan wuift het bijvoorbeeld weg en ook zijn team staat hier genuanceerd tegenover. Er zit maar één ding op; Sam Berger moet zelf op onderzoek uit, wat tot gevolg heeft dat hij tegen Molly Blom aan loopt. De twee hebben een -op zijn zachtst gezegd- valse start maar slaan de handen ineen om de moordenaar te stoppen. Nou ja, moordenaar: er zijn geen lijken aangetroffen. De sporen die de twee vinden, lijken hen bekend voor te komen. Is de moordenaar een bekende?

Arne Dahl is zoals gezegd een geweldige thrillerschrijver die heeft aangetoond anders te kunnen zijn dan collega's. Met Grensgebieden lijkt hij in eerste instantie een conventionele Scandi-thriller te hebben geschreven. Maar niets is minder waar, weet de lezer al na de eerste bladzijde. Grensgebieden is een ingenieus en vernuftig geschreven thriller waarin meer dan eens met de lezer wordt gespeeld. Als een psychologisch uurwerk tikt Grensgebieden door en wordt de lezer als vanzelf onbewust van de omgeving om zich heen of van de tijd. Overigens speelt de tijd op meer dan één manier een belangrijke rol in Grensgebieden. Dahls schrijfstijl is onnavolgbaar en door zijn sprekende manier van vertellen wordt de lezer in het verhaal gezogen alsof je naast Berger en Blom opereert.

De twee hoofdpersonages zijn redelijk getormenteerd. Berger is een onsympathieke politieman die is gescheiden en daarbij zijn vuisten heeft laten zwaaien. Eigenlijk is het bij tijd en wijlen gewoon een schoft, maar de lezer zal daar snel doorheen prikken. Berger is een nieuwe pijler voor een geweldige aanstaande politieserie en wordt daarin bijgestaan door Molly Blom. Zij is een agent bij de geheime dienst Säpo en heeft een duister verleden. Hoe de twee met elkaar kennismaken is een genot om te lezen. Hierin laat Dahl met speels gemak zien hoe je een stukje psychologische oorlogsvoering op papier zet. Daarbij maakt hij dankbaar gebruik van het verleden van beide personages, waaruit blijkt dat hoe we nu zijn, vooral komt door gebeurtenissen uit het verleden. Soms is de grootste strijd die tegen jezelf...

De plot is bizar en geniaal. De dader is halverwege het boek wel bekend, maar toch hangt er een bijzonder heftige zweem van spanning om het verhaal heen. De moordenaar is creepy en zelfs onze hoofdpersonages zijn bang voor deze dader. En niet voor niets, zo blijkt.

Overigens is niets wat het lijkt in Grensgebieden. De personages niet, de plot niet en als je dan denkt alles te hebben gehad, is er die spetterende climax op de laatste pagina. De lezer blijft murw gebeukt achter, geïmponeerd door het talent van Dahl, stil door de gruwelijke plot en dankbaar voor het feit dat Arne Dahl ooit schrijver is geworden...

Grensgebieden is wellicht de beste thriller van 2017 en Arne Dahl är det bästa som svensken har att erbjuda!