Lee Child (1954) is een pseudoniem voor de Brit Jim Grant die een gigantisch succes maakte van de serie met Jack Reacher in een hoofdrol. Al jarenlang is het concept hetzelfde. Reacher stapt ergens uit de bus, het liefst in het Amerikaanse Midwesten, en loopt daar tegen een avontuur aan. Een uitstapje was Onder de radar vorig jaar, waarin Child teruggreep naar het jaar 1996. Toen was Jack Reacher nog in dienst van het 110th Military Police. Dit jaar verscheen numero 22 in de Reacher-serie en wij waren er als de kippen bij.

Jack Reacher wurmt zijn grote lichaam van 1,96 m uit de bus en maakt een rondje door een klein stadje in het Midwesten. Daar valt zijn oog op een ring in de etalage van een pandjeshuis. Het is de ring van iemand die heeft gestudeerd aan de Amerikaanse militaire academie, West Point voor de deskundigen. Niemand zou zomaar een ring waar zo hard voor is gestreden, wegdoen. Er moet dus een wel een verhaal achterzitten. En Reacher zou Reacher niet zijn als hij op onderzoek uit ging. En wee degene die hem in de weg staat...

Bovenstaande moet bekend voorkomen. Het is namelijk vergelijkbaar met nagenoeg alle voorgaande titels in de Reacher-serie. Menigeen zal zeggen dat de nieuwigheid er vanaf is. Maar Jack Reacher is een beeldmerk dat juist krachtig is door deze formule. En waarom zal ik er wat aan veranderen, moet Child hebben gedacht toen hij Nachthandel schreef. Hij heeft gelijk. Jack Reacher is een icoon geworden door de bijzondere avonturen die hij beleeft in de meest achtergelegen gebieden van de V.S. Het liefst in staten als South Dakota en Idaho, waar 'je kilometers lang anoniem bent en werkelijk waar geen ziel tegenkomt'. In Nachthandel begeeft Reacher zich door deze staten en het voel na Onder de radar als thuiskomen. Plaatsjes als Rapid City en Mule's Crossing; Reacher weet er wel raad mee.

Natuurlijk wordt onze grote held bijgestaan in zijn zoektocht naar het verhaal achter de ring. Een privédetective biedt de helpende hand en ook een vrouwelijke schone, zoals we van Child gewend zijn. De personages blijven oppervlakkig maar staan wel garant als gewillige slachtoffers voor de pingpong conversaties waar Reacher zo bekend om is geworden; gevat en snel. Het verhaal achter de ring is overigens zowel interessant als bizar. Child legt ermee en passant een aantal maatschappelijke problemen bloot waarmee de V.S. worstelt.

Bij voorbaat is duidelijk dat Reacher als overwinnaar uit elke strijd komt. En ook is bekend dat de zoektocht een succes wordt. Maar daar is het de lezer niet om te doen. Om alleen al weer mee te mogen kijken over Reacher's schouder voelt vertrouwd en als een avontuur op zich. En daar nemen de fans en wij ook, genoegen mee.

Nachthandel is weer een ouderwetse Jack Reacher-thriller, in de goede zin van het woord. Reacher is weer stevig op dreef met zijn vuisten en gevatheid. Het is en blijft een genot om over de schouder van deze reus mee te mogen kijken!