Igor Zindarsic had al een paar romans op zijn nam staan toen hij in 2017 debuteerde met zijn eerste thriller De blindganger, waarvoor hij meteen werd genomineerd voor De gouden strop 2017 en De Hebban thriller debuutprijs 2017. In De blindganger maakten we voor het eerst kennis met het rechercheduo Bianca van Dijk en Joris Vischjager dat te maken kreeg met een meedogenloze seriemoordenaar. Ook in De uitverkorene houdt weer een seriemoordenaar huis. Dit keer gaat het om een seriemoordenaar die persoonlijk denkt te zijn uitverkoren door God om af te rekenen met mensen die zich niet aan de wil van God houden en zichzelf verrijken ten koste van anderen, sodomie plegen en zich schuldig maken aan ander vuig gedrag. 

De uitverkorene is een boek dat zich erg gemakkelijk laat lezen. De vaart zit er van meet af aan goed in, al moet gezegd dat Igor Znidarsic nogal kwistig strooit met Bijbelpassages. Hier en daar remt dat wat af, zeker als Bianca en Joris een externe deskundige inschakelen om ook nog tekst en uitleg te geven bij de passages. Het geeft overigens wel mooi aan hoe multi-interpretabel sommige Bijbelpassages voor sommige mensen kunnen zijn, want de seriemoordenaar ziet kennelijk bijna overal wel een goede rechtvaardiging voor zijn handelen. De seriemoordenaar is echter nogal dolende. Hij weet dat hij een missie heeft gekregen van God, maar als hij op zoek moet gaan naar zijn volgende slachtoffer en modus operandi dan merk je bij hem toch de aarzeling. Gelukkig hoort hij altijd net op tijd verschillende popsongs op de radio die hem de juiste richting op wijzen. Dit is eerlijk gezegd nogal geestig, maar trekt ook een nogal zware wissel op de geloofwaardigheid. Hoe aannemelijk is het dat een toch bovengemiddeld man een bericht van God in de tekst van een popsong leest? 

Toch is de seriemoordenaar best interessant te noemen. Hij is een man die zich constant heeft afgezet tegen zijn religieuze opvoeding, maar die door een dramatische wending in zijn leven zich genoodzaakt ziet om de hele wereld opnieuw door een religieuze bril te zien. Igor Znidarsic zegt in het voorwoord dat gericht is aan de lezers dat hij net als in De Blindganger in het hoofd kruipt van een man die de grens tussen goed en kwaad definitief overschrijdt. Dat proces wordt door Igor Zindarsic uitgebreid opgeschreven, waarbij een interessante vraag wordt aangestipt. Wat is er voor nodig om die grens tussen goed en kwaad te passeren? Een ander interessant aspect aan De uitverkorene is de manier waarop Igor Znidarsic speelt met vooringenomen ideeën. Het radicaliseringsproces strekt zich niet per definitie alleen maar uit tot mensen die de Islam aanhangen. Radicalisering kan in deze samenleving juist overal voorkomen. 

Igor Znidarsic ruimt net als in De blindganger relatief veel ruimte in voor het privé-leven van Bianca. De man van Bianca vindt dat zij veel te veel tijd opoffert aan haar werk en dat hij en de kinderen daaronder leiden. Dat is in potentie natuurlijk een interessant spanningsveld, maar op een gegeven moment wordt het gemor tussen de echtelieden toch wat voorspelbaar. Verder blijkt Bianca opeens een eigen onverwerkt verleden te hebben in de vorm van een klein zusje dat tijdens haar jeugd spoorloos is verdwenen. Het is een interessante toevoeging al moet de lezer het hier nog even met een teaser doen. Ongetwijfeld zullen we in het volgende deel meer hierover te weten komen.