Ingeborg van ’t Pad Bosch (1971) groeit samen met haar jongere zus en broer op tussen de weilanden en boomgaarden in Overasselt, een klein dorpje aan de Maas. Ze studeert in Leiden psychologie. Als zij dat heeft afgerond vertrekt ze naar Amsterdam, start haar loopbaan als psycholoog en gaat samenwonen met haar jeugdliefde. Nu woont ze onder de rook van New York, Amerika. Haar debuutroman Kroniek van een erfenis is een fictief verhaal waarin verschillende generaties uit een familie hun leven beïnvloed zien worden door ontwikkelingen tijdens levens van hun voorouders.

De inmiddels overleden zanger Bram Vermeulen kon niet treffender verwoorden dat alles wat iemand tijdens zijn leven doet, invloed heeft op toekomstige generaties. Als het verhaal in Kroniek van een erfenis is begrepen zoals het is bedoeld, past daar onderstaande tekst (citaat song De steen) ook naadloos op:

++ ‘Ik heb een steen verlegd, in een rivier op aarde. Nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten. Ik leverde bewijs van mijn bestaan. Omdat, door het verleggen van die ene steen, de stroom nooit meer dezelfde weg zal gaan’ ++

Van ’t Pad Bosch vertelt in Kroniek van een erfenis deels de levens van enkele familiegeneraties. Het begint met de het vertrek van de Brabantse familie Van Weelen die in het Amerika van de tweede helft 19e eeuw hun geluk gaan zoeken. In New York beginnen de broers met succes een handel in haar, pruiken en toupets. Ze maken snel geld en in 1885 wordt de jonge Christiaan, broertje van Julia, geboren. Christiaan groeit op en ontdekt dat hij andere voorkeuren heeft dan doorgaans jongens hebben. De jonge man wordt volwassen en ervaart het als lastig dat hij voorkeur heeft voor de mannenliefde. De jaren schrijden voort, de twintigste eeuw breekt aan en Christiaan gaat als volwassen man door het leven. Inmiddels terug in Nederland breekt WOII uit. Christiaans vriend is een bedrijf in bezems en borstels begonnen en wordt vermogend door grote leveringen aan de Duitse Wehrmacht. Christiaan vindt het niet kunnen maar zijn vriend vindt er zich goed bij. De levens bestaan in die periode voornamelijk uit angst en voor de meeste mensen ook honger.

++ ‘Het antisemitisme was diepgeworteld in het dorp waar zijn familie al decennia woonde. Ze hadden het tij nooit kunnen keren, hoe ze zich ook aanpasten en hun best deden’ ++

Rustig voortkabbelend gaan de levens van Christiaan en Pé langzaam voorbij en dient zich nazaat Hannah aan. Die wordt na een aantal jaren, zoals het hoort, door een kleinzoon opgevolgd. Op die manier vertelt de auteur een aantal levens in chronologische volgorde. Levens die wisselend welvarend en ontredderd waren. Wat gemist wordt en enigszins ongemakkelijk voor de lezers is, is het ontbreken van een duidelijke tijdlijn. Door namen van beschreven personages en schattend in welke levensfase ze verkeren, is de lezer in staat daar een globaal jaartal aan te verbinden. Daar had de auteur haar lezers beter in kunnen faciliteren. Om te voorkomen dat het volledige verhaal uiteenvalt in separate delen, die vrij plotseling van personage wisselen, had daar dan tegelijk meer geleidelijkheid ingebracht kunnen worden. Uiteindelijk kenden de meeste personages elkaar wel uit de verschillende levensfasen. Neemt niet weg dat Kroniek van een erfenis een sterke debuutroman is met een niet alledaags en origineel verhaal dat ook echt iets te vertellen heeft. Op de wijze waarop het is verwoord, wordt het ook realistische fictie die zomaar gebeurd zou kunnen zijn.