Pete Banning is een geliefde oorlogsheld in Clanton, Mississippi. Geliefd in het stadje waar hij een hereboer goede vader en lid van de methodistische kerk is. Groot is dan ook de verbazing als op een dag in 1946 Pete Banning dominee Dexter Bell vermoord. Weinig tot geen moeite doet zijn daad te verhullen en zo achter de tralies belandt wachtend op wat vermoedelijk de doodstraf zal worden
John Grisham is terug. Met zijn nieuwe legal thriller is er ook een nieuwe uitstraling. En gezegd moet worden de cover van Het oordeel ziet er gelikt uit. Er mag dan gekozen zijn voor een nieuwe stijl, eenieder die John Grisham leest wil wel de ouderwets goede John Grisham lezen. De man die iedereen omver blies met onder andere De jury en Advocaat van de duivel. Hij leek zijn touch wat kwijt na uitstapjes die niet altijd in goede aarde vielen, maar met Het oordeel slaat John Grisham keihard terug.
Ongeloof. Dat is een cruciaal woord in Het oordeel. Wat bezielde Pete Banning om een dominee te vermoorden. Waarom laat hij zich gevangen nemen, waarom vecht hij in de rechtbank niet terug, waarom laat hij niemand weten wat de reden van deze vreselijke daad is? Vragen die maar geen antwoord lijken te krijgen. John Grisham doet gestaag verslag van wat Pete Banning overkomt vanaf het moment van de moord. Het boek is opgedeeld in delen, in het eerste deel lezen we alles over de rechtsgang na de moord met dat zwaard van Damocles boven Bannings hoofd hangende. In het tweede deel van het boek gaan we terug naar de Tweede Wereldoorlog. Beschreven wordt wat voor onmenselijke dingen Pete Banning daar gezien heeft. Hij wordt doodgewaand als hij tijdens de dodenmars achterop raakt. Deel drie gaat dan weer verder waar deel 1 eindigt. En je hoop dan als lezer eindelijke op de belangrijke vragen een antwoord te krijgen, maar pas op; John Grisham heeft een lange, zeer lange adem.
John Grisham neemt je mee naar het zuiden van Amerika, waar op dat moment de rassenscheiding nog volop aanwezig is. Even zo makkelijk leidt Grisham je door de Filipijnen tijdens de Tweede Wereldoorlog. Alsof hij een van de betere oorlogsverslaggevers is beschrijft hij de gruwelijkheden op de Filipijnen. Het is de kracht van John Grisham dat hij durft te schrijven waar het op staat. Hij dekt niks in en laat het puur en rauw op je dak komen.
Het oordeel is de bevestiging dat John Grisham nog altijd een hele grote is. Absurd goed, hemeltergend traag (vooral als je achter de motieven wil komen) en schrijnend eerlijk. Met Pete Banning heeft hij een bizar personage gecreëerd. Een man die op de Filipijnen zoveel heeft meegemaakt, terug naar huis is gekeerd, daar zijn leven weer opgepikt lijkt te hebben en dan vanuit het ogenschijnlijke niks, maar toch zeer doelbewust, met voorbedachte rade een medemens van het leven beroofd. Het past niet bij het beeld van een oorlogsheld en waarom vecht hij niet terug. Zijn advocaten gekmakend omdat hij er geen doekjes omheen wil winden. Pete Banning is een voltreffer qua personage, zoals Het oordeel een voltreffer is. Welkom terug aan de top, meneer Grisham!
John Grisham is terug. Met zijn nieuwe legal thriller is er ook een nieuwe uitstraling. En gezegd moet worden de cover van Het oordeel ziet er gelikt uit. Er mag dan gekozen zijn voor een nieuwe stijl, eenieder die John Grisham leest wil wel de ouderwets goede John Grisham lezen. De man die iedereen omver blies met onder andere De jury en Advocaat van de duivel. Hij leek zijn touch wat kwijt na uitstapjes die niet altijd in goede aarde vielen, maar met Het oordeel slaat John Grisham keihard terug.
Ongeloof. Dat is een cruciaal woord in Het oordeel. Wat bezielde Pete Banning om een dominee te vermoorden. Waarom laat hij zich gevangen nemen, waarom vecht hij in de rechtbank niet terug, waarom laat hij niemand weten wat de reden van deze vreselijke daad is? Vragen die maar geen antwoord lijken te krijgen. John Grisham doet gestaag verslag van wat Pete Banning overkomt vanaf het moment van de moord. Het boek is opgedeeld in delen, in het eerste deel lezen we alles over de rechtsgang na de moord met dat zwaard van Damocles boven Bannings hoofd hangende. In het tweede deel van het boek gaan we terug naar de Tweede Wereldoorlog. Beschreven wordt wat voor onmenselijke dingen Pete Banning daar gezien heeft. Hij wordt doodgewaand als hij tijdens de dodenmars achterop raakt. Deel drie gaat dan weer verder waar deel 1 eindigt. En je hoop dan als lezer eindelijke op de belangrijke vragen een antwoord te krijgen, maar pas op; John Grisham heeft een lange, zeer lange adem.
John Grisham neemt je mee naar het zuiden van Amerika, waar op dat moment de rassenscheiding nog volop aanwezig is. Even zo makkelijk leidt Grisham je door de Filipijnen tijdens de Tweede Wereldoorlog. Alsof hij een van de betere oorlogsverslaggevers is beschrijft hij de gruwelijkheden op de Filipijnen. Het is de kracht van John Grisham dat hij durft te schrijven waar het op staat. Hij dekt niks in en laat het puur en rauw op je dak komen.
Het oordeel is de bevestiging dat John Grisham nog altijd een hele grote is. Absurd goed, hemeltergend traag (vooral als je achter de motieven wil komen) en schrijnend eerlijk. Met Pete Banning heeft hij een bizar personage gecreëerd. Een man die op de Filipijnen zoveel heeft meegemaakt, terug naar huis is gekeerd, daar zijn leven weer opgepikt lijkt te hebben en dan vanuit het ogenschijnlijke niks, maar toch zeer doelbewust, met voorbedachte rade een medemens van het leven beroofd. Het past niet bij het beeld van een oorlogsheld en waarom vecht hij niet terug. Zijn advocaten gekmakend omdat hij er geen doekjes omheen wil winden. Pete Banning is een voltreffer qua personage, zoals Het oordeel een voltreffer is. Welkom terug aan de top, meneer Grisham!